Ik ben Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Isabel.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is zonder.
Ik ben geboren op 15/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, schilderen, reizen, schrijven, wandelen, vliegtuigen, talen.
Sinds hun bestaan,hou ik ontzettend van IL DIVO,RyanDan,Vittorio Grigolo en Josh Groban.Grote klassiekers! Daar ik hartpatiënte ben, kan ik niet altijd hier zijn, daarom hou Ik van de rust, en genieten.Dolce Farniente...
Toen wij enkele dagen op wandel waren, kwamen we aan het huisje waar mijn lieve poes altijd zit. Zoals gewoonlijk stond de garagepoort op een kier, zodat ze altijd in en uit kan lopen...
Elke keer als we bij haar voorbijkomen, roepen we haar, het ene moment ziet ge ze niet, en het andere moment komt ze vanonder de garagepoort gelopen, naar ons toe, en maar miauwen, om " goeiendag" te zeggen.
Ook die avond, ...we riepen..en ja..ze kwam af hoor, en zei " miauw ", en ze vlijde zich tegen ons aan, ze was kontent, ze kreeg aandacht. Zoals altijd, legt ze zich in het groene gras, op heer rug, krolt en spint ze, en geeft kopjes...Ze wandelt zelfs mee tot aan het begin van de straat, want ze weet heel goed tot waar ze mag. Je gelooft het of niet, maar ze zal dan ook geen stapje verder doen, dan tot waar haar terrein zich strekt. Want ze staat gekend, als de poes van het pleintje...iedereen houdt van haar, en zij kent iedere bewoner.
Goed. We wandelen stilletjes verder en ja hoor, ze komt achterna..we houden eventjes halt, om haar nog eens te aaien. Komt daar plotseling een andere dame aan, met harde luide stem, " ha..hier ze, de poes, riep de dame ", awel, zijt gij nu alweer zwanger?..." en weet ge wat de poes deed ? Neen, ze ging helemaal niet naar die dame toe, niettegenstaande die haar toeriep, integendeel, ze zette zich prompt op haar achterste pootjes, en ging een eindje verder zitten, uit de buurt van die dame. Met andere woorden, ze moest er niets van hebben. Enfin, die vrouw blaast de aftocht,..ze blijft nog even zitten, tot ze weg was, en dan pas kwam ze terug naar ons toe. Zo zie je maar weer, ook poezen vleoen aan, dat ge hen graag ziet, en lief bent, mensen met harde en luide stemmen, daar houden ze niet zo van. Ik vond het toch wel heel schattig, ze zo te zien zitten, en ik zag ze denken, zo van " gij gaat me hier niet pakken gij..."maak dat ge wegkomt ".... Toen alles veilig was, was ze er weer, ze kwam naar ons terug...