Waar is de ochtend nu
die ik voor je reserveerde
de blauwe kimstreep die
op mijn netvlies blijft gebrand
De prille dauw die rijkelijk
diamantjes heeft getoverd
gratis voor niks in mijn
eigen gelukzalig toverland
Waarom kruidden de geuren nu
mijn dagen niet met blijheid
lijken de vlinders niet te dansen
in de broosheid van het morgenlicht
Zelfs de bloemen hebben voor mij
hun schoonheid totaal verloren
waar zijn de wonderen die het leven
zelf elke dag opnieuw verricht
Waar haal ik het lef vandaan om
mijn ogen zo onbeschaamd te sluiten
om niet te zien hoe de aarde bronst
in een kleurige waas vol bloemenpracht
Straks zal ik in de oranjerode avondgloed
mijn tranen voor je niet meer verbergen
en in de klaarte van het prille ochtendlicht
hou ik van jou, als je weer eens naar me lacht
©
