|
Als morgen mijn stem dood is
en mijn hersenen weigeren alle dienst
omdat mijn piekeren te veel vereiste
dan klopt mijn hart nog wel dit lied
de noten zingen mijn gevoelens
melancholiedronken van vervulde hoop
stuwen bloed in iedere porie
fluisteren telkens luider in mijn oor
glimlach als de zon haar goud beveelt
en koester de zilv'ren draden van de maan
neurie over de spiegelende zee
als de sterren duizenden flikkeringen slaan
ril bij het horen van de gure noordenwind
en verwarm je aan de knuffels van de nacht
overstijg de pijn die je stem gebroken heeft
en vecht tegen beter weten in
tot de fluwelen nacht ontrafelt
in herinnering van de mijmeringen van je geest
want ooit zal ik begrijpen
dit leven is ook voor anderen niet vergeefs geweest.
©
|
