Je hoeft echt niet te denken dat een bui altijd met het weer te maken heeft.
Bijlange niet!
Buien kunnen evenzeer te maken hebben met de mens.
Maar vaak hebben dié buien dan weer te maken met het weer.
Als de zon schittert in een hemelsblauwe lucht, dan stralen de meeste mensen ook als een aureool rond een heiligenbeeld.
Ze voelen zich goed in hun vel, zijn goedgeluimd en tevreden en ook al doet hun hoofd wel wat zeer of zijn hun knoken een beetje stijf, wat kan hen dat ook allemaal schelen.
Ze draven door het leven als jonge veulens in een sappig groene weide en projecteren hun problemen door een fuchsiaroze bril, rècht de vergeetpunt in.
Hun glimlach reikt tot ver buiten hun veelal verkrampte gezicht en hun ogen schitteren als diamanten die net werden opgeblonken door een overijverige diamantenoppoetser-van-dienst tegen 180 in d'uur.
Ze grijpen voor hun kleding naar kleuren waar een regenboog bij zou verbleken en zijn zo vriendelijk tegen alles en iedereen, dat verbaasde blikken hun goedkeurend aankijken.
Mensen zijn dan in een 'goeie' bui!
Als men echter 's morgens uit bed stapt en de wereld ligt er grauw en troosteloos bij; verzopen onder de liters regen die 's nachts uit de bewolkte lucht naar beneden kwamen vallen, dan is de mens maar al te vaak geneigd om dadelijk rechtsomkeer te maken richting slaapstee en zich vervolgens terug onder de dek-, dons- of andere dekens te installeren om er nooit meer uit te komen.
Vermits dit echter niet altijd te vereenzelvigen lijkt met de plicht des levens, zetten de meesten onder de werkende of studerende (natuurlijk) mensenmassa een gezicht op als een regelrechte donderwolk-met-migraine om er vervolgens de hele dag de pest in te hebben.
Ze slepen zich als het ware naar de badkamer, grijpen de eerste de beste donkergekleurde oufit die ze in hun buurt tegenkomen en lopen er met een gezicht bij dat lijkt op een moordenaar die naar de dodencel wordt geleid en zijn in staat om wie of wat er voor hun voeten loopt een trap te geven en de huid vol te schelden zodat deze slachtoffers ter plaatse zowat gereanimeerd dienen te worden.
Die mensen zijn dan in wat men noemt 'een slechte bui'!
Het wordt hier natuurlijk door mij allemaal misschien wel wat te extreem voorgesteld, maar één ding is wel waar : net zoals het weer heeft ook de mensheid dus inderdaad last van 'buien'; goede zowel als slechte.
De meesten onder ons zijn hier echter nog niet aan gestorven; hebben er zelfs nog niet al te veel aan overgehouden.
Er zullen er ook weinigen zijn in hun directe omgeving die het ook niet hebben overleefd.
Zelfs de huisdieren die op dàt moment in de buurt waren, hebben er waarschijnlijk geen gebroken botten aan overgehouden of werden niet finaal platgeknuffeld.
Wat ik maar wil zeggen is dat het weer wel degelijk invloed heeft op het humeur van de mens.
Ach, het beste is dat het weer ook maar z'n gewone gangetje gaat.
Geen dodelijke sneeuw- of ijzelstormen in de winter; geen te erge maartse buien of aprilse grillen in de lente; geen verzengende hittegolven of verwoestende onweders in de zomer, maar ook geen zware stormen of onzichtbare mistbanken in de herfst.
Wat wil een mens nog meer ?
We hebben het echter niet altijd voor 't zeggen hé en dat is maar goed ook.
Als we ons nu ook nog met het weer konden bemoeien, dan kwam het zeker nooit meer goed.
De mens wordt immers gewoon té slim; veel te slim!
Maar vooral ook veel te bemoeiziek en dat moet uiteindelijk wel naar zijn eigen ondergang leiden.
Mensen, trek je in elk geval niet al te veel aan van het weer.
Mocht morgen de zon niet schijnen, ga er dan alstublieft niet bijlopen als een donderwolk-op-retrour.
Grijp voor mijn part de eerste de beste verschijning die je tegenkomt eens goed beet (is die verschijning dan ook nog knap om zien, dan is dat weeral mooi meegenomen) en geef me daar een smakkerd ... je zult zien : jouw bui verdwijnt als 'sneeuw voor de zon'!
Je kan natuurlijk ook wel een oorveeg krijgen, maar kom ... da's bijzaak.