|
Mocht jij me ooit vergeten
en niet meer weten dat ik bestond
onthou dan alsjeblieft de geur van mijn huid
als je me vond na het ochtendlijk ontwaken
Hoe ik door je haren streek, de ogen
half gesloten en het net leek of er
geen woorden nodig waren om te begrijpen wat
niet hoefde te worden gezegd
Hoe ik me tegen je aanvleide en we samen
naar de stilte luisterden en het geluid
van de satijnen lakens die verkreukeld
getuigden van de liefde die tussen ons
bezegeld werd
Hoe het licht mijn haren kleurde en
mijn immens geluk en hoe ik
me nestelde in jouw schoot
tot de wekker aanstalten
maakte ons te storen
©
|
