Laat mij in trance even deinen
in een heel klein sloepje op de blauwe zee
waar ik het water stil hoor klateren
en de wind, die neemt mijn tranen mee

Ik hoor de meeuwen heel schel krijsen
ze grijpen mijn mijmeringen stevig vast
en de wolkenzee heel hoog daarboven
bevrijdt mij van mijn piekerlast

Pallieterlijk zweef ik door het leven
Carpe Diem werd mijn levensdoel
maar als ik alleen ben en het stil is
dan krijg ik soms zo'n wee gevoel

Ik ga zowat zingend door het leven
wil niks meer weten van die dagelijkse pijn
maar als een kind kan ik zitten grienen
als mijn kleine meid speelt in de zonneschijn

Om die dikke knuffel van mijn dochters
om die stevige klapzoen van mijn man
om het leven en zijn magistrale schoonheid
maar vooral omdat ik opnieuw 'hopen' kan

                           ©