Onze Kitty Mooi is het, dat soms sterren, mij wat liefde kunnen schenken. Want als ik naar de sterren kijk, moet ik altijd even aan je denken,al was je maar vier dagen bij ons
+06/10/2007
Pip, trouwe viervoeter van blogvriend Lana
Whisky'tje trouwste vriend van blogvriendin Marina is naar de regenboogbrug 25-01-09
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het nieuwejaar is weeral ingezet. Ben met baasje naar de show van Moeskroen geweest. Feitelijk geen schokkend nieuws. Ik heb als kampioenenschnauzer ontelbare prijzen weggekaapt. Wat wel belangrijk is, mijn dochter Femke de Limarsy werd hier op deze show
Natuurlijk ben ik en mijn baaje niet weinig fier op! Ook mijn zoon Flick is al belgisch kampioen en is de cirkel rond. Ik als papa kreeg dus de best of breed, maar ik loop niet naast mijn pootjes hoor, want elke schnauzer op een tentoonstelling is kandidaat en ook zo hoort het. Rest me nog jou likjes te geven en mij klaar te houden voor de show van Hoogstraten en hopelijk meer shows in la douce France. Dikke poot, Arram en zijn vriendjes
Een wollige witte deken uitgespreid over het bos De zachte witte sneeuw rust als een tapijt op het groene mos intense stilte.....alles gevangen in de ban van de sneeuw De bomen de struiken een wereld apart.......... de stilte vreedzaam en zacht dat is de winter in alle eenvoud en stille pracht
Al in de oudheid wisten ze dat huisdieren een positief effect op de gezondheid van mensen hebben. Maar pas vanaf de jaren ’70 van de twintigste eeuw wordt dat wetenschappelijk bestudeerd. De Amerikaanse kinderpsycholoog Boris Levinson was de pionier. Op een dag kreeg hij een sterk in zichzelf gekeerd autistisch kind op zijn consultatie. Levinsons hond Jingles zat toevallig in de kamer. Wat Levinson niet lukte, dat kon de hond wel: het kind ging spontaan naar het aandachtige dier toe, begon het te aaien en ermee te praten.
Vanaf toen ging Levinson het positieve effect van dieren op mensen met emotionele en psychische problemen bestuderen. De eerste projecten startten in de Angelsaksische landen, omdat men er al lang positief staat tegenover het contact met dieren.
In België en in onze buurlanden zien dokters huisdieren vooral als dragers van allerlei infecties. Ze zijn er huiverig voor om ze in contact te brengen met zieke mensen. Toch bestaan ook bij ons een aantal mooie projecten, met toestemming van de overheid.
Hoe werkt het gezondheidseffect van dier op mens?
Niet het dier op zichzelf heeft een gunstige uitwerking, maar wel de relatie tussen één bepaalde mens en één bepaald dier. Net als bij mensen onderling zijn vriendschap en liefde tussen mens en dier het gevolg van een ongrijpbare en onvoorspelbare “chemie”.
De meeste studies over het gezondheidseffect van dieren op mensen zijn observaties. De uitwerking van een dier op een mens is immers heel moeilijk meetbaar en in cijfers vast te leggen.
Lichamelijke gezondheid
Ook als je niets mankeert, houdt een huisdier je fit en gezond.
Als je elke dag twintig minuten met de hond gaat wandelen, ben je na een jaar gewicht kwijt. Dat werd vastgesteld aan de universiteit van Missouri. Een dier strelen vermindert stress en verlaagt de bloeddruk. Je gaat minder vaak naar de dokter voor kleine gezondheidsproblemen en verlaat eerder het ziekenhuis na een opname. Dit onderzoek werd voor het eerst uitgevoerd in Australië en daarna overgedaan in Duitsland en China, met dezelfde resultaten. Kinderen die opgroeien met huisdieren, zijn gezonder. Ze hebben een sterker immuunsysteem en ontwikkelen minder vaak allergieën. Dat werd het eerst geconstateerd bij kinderen die opgroeien op een boerderij. Voor een dier doe je soms meer dan voor jezelf, maar indirect verwaarloos je jezelf minder. Dat is een van de redenen waarom daklozen soms een hond hebben.
Emotioneel evenwicht
Een dier in huis beschermt je tegen depressies. In de eerste plaats ben je nooit alleen thuis en is er altijd iemand die op je wacht. De affectie van je dier verhoogt ook je zelfwaardegevoel. Het veroordeelt je bovendien niet. Het maakt hem niet uit hoe je eruit ziet: jong en mooi dan wel oud, onaantrekkelijk, ziek of gehandicapt. Het enige wat telt is dat je er lief voor bent en er goed voor zorgt. Oudere mensen nemen minder geneesmiddelen tegen angst en neerslachtigheid. En dat is niet alleen omdat een beestje hen gezelschap houdt. Het zet hen aan om zelf actief te blijven en hun leven te organiseren: een hond moet regelmatig uitgelaten worden, ieder huisdier moet op tijd zijn eten krijgen en verzorgd worden. Als een naaste overlijdt en je plots alleen komt te staan, kun je vaak niet lang op aandacht en geduld rekenen. Dan kan een trouw huisdier een grote troost zijn. Dat betekent natuurlijk niet dat je iemand die pas zijn levenspartner verloren heeft, maar een hond of kat cadeau moet doen!
Ik ben mopske een kleine deugniet, maar ze zeggen mij dat ik toch o zo lief ben. Nu ben ik bij Arram en zijn vriendjes. Ben hier een tientaldagen op vakantie en heb het heerlijk naar mijn zin. Arram is mijn grote broer hier die het voor me opneemt als er al eens een klein conflictje uitbreekt. We zijn tenslotte toch woefkes .Ik mag bij men gastbaasje op zijn bed slapen.......en.....wat is er heerlijker? Zaterdag moet ik terug naar huis,mijn baasjes zijn dan terug uit vakantie maar hier ben ik meer dan welkom,dus.......ik zal hier tijdens de vakanties op mijn manier genieten. Bedankt Arram Zafhie,Selma Yelle, Spilly ,Uckas. En....hoe vind je mij ?
Neem 12 maanden en reinig ze goed van alle bitterheid, gierigheid, jaloersheid en angst en snij elke maand in 30 of 31 gelijke stukken zodat de voorraad voor een jaar toereikend is. Bereid elke dag 1 stuk, met één deel arbeid en twee delen humor en vrolijkheid. Voeg er drie volle soeplepels optimisme aan toe, een portie vertrouwen, een koffielepel verdraagzaamheid, enkele snippertjes geduld en een snuifje voorkomendheid. Het geheel rijkelijk met liefde overgieten, en wanneer alles klaar is op smaak brengen met een scheutje fijngevoeligheid. Versier het aldus bereide gerecht met een bosje kleine attenties en dien dagelijks op met een vriendelijk woord en een deugddoende lach! Eet smakelijk!
Zondag 14 December '08 ben ik en Yelle naar de show in Genk geweest. Oef,het was een drukke dag met 1300 ingeschreven woefkes. Heel veel toeschouwers zijn er een kijkje komen nemen. Het duurde tot in de namiddag eer het onze beurt was. Mooie soortgenoten gezien. Ook Fritz Bessie en Flick mijn zoon waren er zonder mijn dochter Femke te vergeten. De keurder plaatste mij op plaats een, dus een cacib en bob.Omdat ik in de kampioenenklasse uitkwam,draag ik mijn cacib over aan Flick,is dat niet tof ? Baasjes waren weer in hun nopjes en ik ook.Yelle heeft het ook goed gedaan, behaalde een uitmuntend en werd tweede geplaatst. Yelle moet nog veel ervaring opdoen om te showen. Ik heb het alzo ook moeten leren. Hij heeft er de kwaliteiten voor. Zo dat was het dan, likjes en knuffelkes voor al mijn soortgenoten en de dieren in het algemeen zonder de baasjes te vergeten, Arram en Yelle en hun vriendjes.
7/12/08 met het baasje en twee bevriende koppels naar de Show van Rouen in la douce France geweest. Zeer vroeg in de morgen om 4 u zijn we vertrokken voor een reis van 450 km. Om 8h15 zijn we dan aangekomen,onderweg mist die leek aan te vriezen.Veilig aangekomen dus!! Mijn Franse tittel is zo goed als een feit. Internationaal Belgisch en Luxemburgs kampioen , nu de Franse dus.Had veel bekijks van bezoekers die me zo lief vonden.Ik heb ze dus extra vertroeteld en baasje zo fier als ne gieter,mag ook wel hé.Op de foto's zie je mijn behaalde uitslag plus mijn rapport.Mijn baasje kreeg felicitaties omdat ik zo mooi in al mijn vormen ben. Ook Linda van "Dog Style" uit Zonhoven mijn vaste trimster, omdat ik zo mooi getoiletteerd was.De terugweg was minder plezant, dikke mist in Frankrijk die aanvroor,gelukkig heelhuids in ons thuisland aangekomen.De volgende show is reeds deze week in de Limburghal te Genk om 10u en de erering om 15h. Tot slot wens ik al mijn soortgenoten plus al de dieren in het algemeen prettige feestdagen en veel lekkers van jou baasjes.Likjes van Arram Spilly Yelle Uckas Zafhie en Selma.
In Zuid-Amerika is een ontroerende video opgedoken van een hond die op een drukke snelweg een andere hond het leven probeert te redden. De eerste hond wordt aangereden op een drukke weg in Chili. Het dier wordt meerdere keren geraakt door het langsrazende verkeer. Een hond ziet zijn zwaar gewonde soortgenoot liggen en rent met gevaar voor eigen leven de weg op om het dier met zijn bek weg te slepen. Een jaar geleden doken er een soortgelijke foto’s op van een boerenzwaluw die een platgereden soortgenoot van het wegdek probeerde te slepen. Vogelkenners zeiden toen dat het een puur instinctieve reactie was, niet zozeer een onbaatzuchtige heldendaad. Ze waarschuwden om dieren niet té Disney-achtig te bekijken.
Dierengedragstherapeut Dany Grosemans denkt dat het bij deze hond niet puur om een instinctieve daad gaat. “Ik ben er zeker van dat deze twee honden elkaar kennen en een sterke band hebben. Bij een onbekende hond zou hij het niet doen. De ‘reddingshond’ beseft niet dat hij zelf gevaar loopt, maar het is duidelijk dat hij zijn maatje weer bij hem wil.” Bekijk de heldendaad van de Chileense hond via onderstaand filmpje.
Vandaag wil ik je het verhaal vertellen van een hondje dat beroemd werd vanwege zijn bijzondere trouw. Het was ergens halverwege de 19e eeuw dat het baasje van Bobby, een politieagent uit Schotland, stierf.
Het lichaam werd naar het kerkhof van Edinburgh gebracht. De mensen die de stoet volgden, zagen dat onder de wagen een flink verwaarloosde hond meeliep. Zijn vacht zag er niet uit. Het was de Sky-terrier Bobby, die zoals altijd dicht bij zijn baasje wilde blijven.
Toen de kist naar het graf werd gedragen, liep Bobby mee, hij jankte zachtjes in de hoop een reactie te krijgen. Bobby legde zich later neer naast het graf.
Een van de vrienden die afscheid kwam nemen riep Bobby nog, in de hoop dat hij met hem mee zou komen. Maar de hond legde met een zucht zijn hoofd tussen zijn harige poten om zo de laatste mensen van het kerkhof te zien verdwijnen.
Het werd een koude, kille nacht. Het weer was guur, het regende en stormde. Trillend van de kou hield Bobby trouw de wacht.
's Morgens vroeg kwam de grafdelver het kerkhof op en zag de hond liggen. Omdat honden niet zijn toegestaan op het kerkhof joeg hij hem weg. Bobby had er geen zin in, maar na een trap en stenen die hem achterna werden gesmeten, rende Bobby voorbij het smeedijzeren hek en verdween van het kerkhof.
Diezelfde avond, nog voor het hek weer gesloten werd, stond de grafdelver weer oog in oog met Bobby. Een collega, de onderhoudsman James Brown, herkende de hond. 'Dat is die hond die gisteren meekwam toen we die agent hebben begraven.' De man haalde een stuk brood uit zijn zak en wierp het naar de hond. Bobby kwispelde en slokte het stuk zo vlug mogelijk op en ging weer liggen bij het graf.
Later op café was de hond het onderwerp van gesprek. Men vertelde over de trouwe Bobby, die maar geen afscheid kon nemen van zijn baasje. De eigenaar (John Traill) van het café vond het verhaal zozielig dat hij een kijkje ging nemen en besloot de hond elke dag eten te geven. Het verhaal van Bobby deed vlug de ronde, er werd zelfs over hem geschreven in de kranten.
Heel wat mensen werden nieuwsgierig en gingen naar het kerkhof om te kijken of ze er Bobby konden vinden. En ja, daar lag hij nog steeds, bedroefd om het gemis van zijn baasje.
Bobby kreeg heel wat lekkers en sommigen vonden het zo zielig dat de hond in weer en wind lag dat ze het voor mekaar kregen dat Bobby een makkelijke ligplaats kreeg met een beschutting tegen weer en wind, naast het graf.
Blijkbaar was de hond in die tijd zo bekend dat er zelfs toeristen uit Amerika over hem hoorden en een kijkje kwamen nemen bij het kerkhof in de hoop er Bobby te zien. Er werd zelfs geld ingezameld om een halsband voor Bobby te maken met een speciale inscriptie. Een schilder maakte een schilderij van de hond waarvan de reproducties een flinke afname vonden.
Bobby stierf in 1872 nadat hij 18 jaar lang elke dag trouw naast het graf van zijn baasje had gelegen. Bobby was destijds een van de bekendste figuren van deze Schotse stad.
Er werd ter nagedachtenis aan deze beroemde hond een grafsteen op het kerkhof gezet. Ongeveer 100 meter van het graf van zijn baasje, want honden mochten niet in de geweide grond begraven worden.
Op de steen kan je lezen: Let his loyalty en devotion be a lesson to us all.
Hier een foto van een standbeeld ter nagetachtenis van Bobby In 1873 werd er op het kerkhof een fontein geplaatst met daarbij de mogelijkheid om te drinken voor zowel mens als hond
Ik ben Roland Dries
Ik ben een man en woon in limburg (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: honden ,vogels en de natuur.
Ik ben Roland Dries
