Onze Kitty Mooi is het, dat soms sterren, mij wat liefde kunnen schenken. Want als ik naar de sterren kijk, moet ik altijd even aan je denken,al was je maar vier dagen bij ons
+06/10/2007
Pip, trouwe viervoeter van blogvriend Lana
Whisky'tje trouwste vriend van blogvriendin Marina is naar de regenboogbrug 25-01-09
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30 procent van de Amerikanen geeft toe op een zakenreis zijn viervoeter meer dan zijn partner te missen. Negen op de tien heeft het gevoel dat zijn huisdier blijer is hem te zien na een zware werkdag dan zijn partner.
Een blik 90 procent van de ondervraagden zegt ook dat zijn huisdier sneller dan zijn partner merkt wanneer ze een slechte dag achter de rug hebben. Een op de zeven hondeneigenaars beweert dat hij met één blik zijn hond begrijpt. Een derde zegt zelfs dat ze een conversatie met hun viervoeter kunnen voeren zonder woorden.
Boven vrienden Twee derde vertrouwt zijn hond meer dan zijn partner of vrienden, 70 gaat liever met de viervoeter wandelen wanneer ze zich slecht voelen dan met hun beste vriend tijd te spenderen. Twee derde voelt zich schuldiger over het verlaten van hun hond dan van vrienden of geliefden wanneer ze op vakantie gaan. De meerderheid zegt dat hun hond hen gelukkig en ontspannen maakt, ook geeft het dier hen het gevoel geliefd te zijn. ( ep)
Elke droom begint met een dromer. Onthou altijd dat de kracht, het geduld en de passie om naar de sterren te rijken of de wereld te willen veranderen in jezelf zit. Harriet Tubman
Enkele foto's van op de terril in Waterschei, achter het stadion van KRC Genk. Een unieke locatie voor natuurliefhebbers. Je kan hier prachtige wandelingen maken en genieten van de onaangetaste fauna en flora.
Mijn hond kreeg op een gegeven ogenblik in de gaten dat hij, zodra ik de paarden eten had gegeven, de volgende in de rij was. Het gevolg hiervan is dat hij al kwijlend aan zijn bak zat te wachten op zijn beurt. Dan bedoel ik letterlijk kwijlen. Een onderzoeker, Pavlov, ontdekte het al eerder. Hij deed allerlei testen met honden en een daarvan was dat hij het eten geven associeerde met een belletje. Telkens als de honden eten kregen, rinkelde er een belletje. Later was het signaal van het belletje al genoeg om bij de hond het aanmaken van extra speeksel te stimuleren. Mijn hond associeerde het eten geven van de paarden met het maaltje dat daarop zou volgen voor hem. Nu moet een paard echt regelmaat hebben bij zijn voeding, maar een hond kan je zonder probleem op andere tijden eten geven. Dus heb ik er een tijdje op gelet dat mijn hond op andere tijden zijn voer kreeg dan de paarden. Het heeft toch wel een tijdje geduurd, maar uiteindelijk is het kwijlen gestopt. Wat zou de reden kunnen zijn dat je hond kwijlt?
Sommige rassen hebben sowieso meer de neiging om te kwijlen dan anderen, denk daarbij aan een hond met een kortere snuit. Maar als we even terug kijken naar mijn verhaal van net kan de reden van het kwijlen ook een associatie zijn met eten. Dan praat ik niet meteen over de hoofdmaaltijden van je hond, maar aan de tussendoortjes die veel honden vaak krijgen. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen die het niet kunnen laten om hun hond tijdens het drinken van de koffie het koekje te geven dat ze erbij krijgen. Vanwege de grote hoeveelheid suiker zou ik dit al afraden, maar daar neemt natuurlijk iedereen zelf de verantwoordelijkheid voor. De hond kan bij het zien en ruiken ook terug denken aan al die keren dat hij dat koekje kreeg. Bij deze gedachte loopt het water hem letterlijk in de mond. Zo kunnen er verschillende associaties zijn met voedsel en koekjes die het aanmaken van speeksel bij je hond stimuleren. Je kan er zelf waarschijnlijk nog wel een paar voorbeelden van geven. Als ik honger heb, loopt het water ook in de mond als ik denk aan een frietje met stoofvlees. Je hond kan ook gaan kwijlen omdat hij zenuwachtig is en opgewonden. Het baasje komt dadelijk thuis, vaak om dezelfde tijd. Als je dit merkt, zou je de hond kunnen afleiden. Ga even wandelen, gooi een balletje, geef hem een nieuw speeltje. Zorg voor wat afwisseling. Honden kunnen kwijlen in de wagen, vaak zijn ze dan misselijk. Wij kijken in de wagen voor ons en kunnen ons zo focussen, de hond kijkt alle kanten het raam uit en voor hem moeten de ogen zoveel heen en weer bewegen om zich te focussen dat dit ritje wel eens teveel van het goede kan zijn, met misselijkheid en kwijlen tot gevolg. Onze hond legt zich vaak meteen plat op de bodem en springt soms recht als ik vertraag. Dus een ritje met de auto is voor hem geen probleem.Heeft je hond erg veel last van een rit met de auto dan kan je bij de dierenarts daar pilletjes voor krijgen. Soms kan kwijlen ook de oorzaak zijn van een probleem met de gezondheid, denk daarbij aan tandproblemen of pijn. Enkel een dierenarts kan je hierbij de beste raad geven
Zaterdag nog maar eens met baasje en mijn handler naar de show van Luxemburg geweest.De keurster een Zwitserse gaf mij een excellent en daarmee was de kous af. Meerdere mensen waren niet akkoord met de wijze van keuren maar ik trek het mij niet aan. Als Luxemburgs kampioen heb ik natuurlijk niets meer te bewijzen. Het is aan de jongere collega's om op de voorgrond te treden,spijtig genoeg heeft deze dame dit in negatieve zin beïnvloed. Ik zou zeggen volgende keer beter.
Komt het bekend voor, uw geliefde huisdier heeft iets gegeten wat niet gewenst en mogelijk zelfs giftig is. Op internet, in EHBO boeken voor dieren en door dierenartsen wordt het geven van een schep keukenzout vaak geadviseerd als eerste hulpactie. Recentelijk zijn er twee dieren na het toedienen van keukenzout overleden, daarom wordt het toedienen van keukenzout afgeraden. Zelfs 1 schep zout kan al fataal zijn voor uw dier.
Waarom kan zout fataal zijn voor uw dier?
Zout werkt irriterend op het slijmvlies van het maag-darmkanaal. Hierdoor zijn een gebrek aan eetlust, braken en diarree vaak de eerste verschijnselen na opname van zout. Ook kunnen deze klachten leiden tot uitdroging, suiker tekort, verzuring en shock.
Door het zout ontstaat er een hoge natriumconcentratie in het bloed. Deze hoge concentratie natrium zorgt ervoor dat water zich vanuit de weefsels naar het vaatbed verplaatst. Dit kan leiden tot een ophoping van een abnormale hoeveelheid vocht in weefsels, ook wel oedeem genoemd. Wanneer de natrium concentratie ook in de hersenen stijgt, leidt dit tot uitdroging van de cellen, bloedingen en infarcten met neurologische klachten ofwel klachten aan het zenuwstelsel als gevolg. Verschijnselen die hierbij o.a. kunnen optreden zijn, rusteloosheid, toevallen, sloom of juist spiertrekkingen en een verhoogde temperatuur. Andere verschijnselen die kunnen optreden zijn veel plassen / veel drinken, onwillekeurige samentrekkingen van spieren, versnelde ademhaling, verhoogde harts
lag en hartritmestoornissen.
Uiteindelijk kan het dier in coma raken en komen te overlijden. Bij honden worden de zichtbare verschijnselen duidelijk bij een natriumconcentratie van meer dan 170 mmol/L.
Welke hoeveelheid zout is gevaarlijk voor honden?
In de literatuur wordt voor de hond voor natriumchloride een acute dodelijke dosis genoemd van 3,7 gram per kilogram lichaamsgewicht. Giftige effecten kunnen al optreden vanaf 1,9 g/kg lichaamsgewicht (een eetlepel is ongeveer 16,5gram). Als het toegediende zout niet wordt uitgebraakt, bestaat er zeker bij kleinere honden al snel een risico op een zout vergiftiging. Bij een acute te hoge concentratie zout in het bloed, is het overlijdensrisico hoog. Met name bij de neurologische verschijnselen is de kans op overlijden groot. Het optreden van deze verschijnselen is meer gerelateerd aan de snelheid waarmee het teveel aan zout in het bloed ontstaat, dan aan de hoogte van de zoutconcentratie in het bloed.
Behandeling
Natriumchloride wordt na inname snel opgenomen. Kort na de inname van een grote hoeveelheid, kan men overwegen om het dier te laten braken. Vaak zal het dier al spontaan braken. In sommige gevallen kan het braken zelfs te lang aanhouden, braken kan dan een extra risico op uitdroging geven. De toediening van vocht zou de opname van zout kunnen bevorderen. Bovendien is er een verhoogd narcose risico als er sprake is van een te hoge concentratie zout in het bloed. Het gebruik van geactiveerde kool om de gifstof te binden heeft weinig zin, omdat zout nauwelijks bindt aan actieve kool.
Samenvatting In de praktijk geven dierenartsen eigenaren regelmatig het telefonisch advies een dier thuis te laten braken met zout. Indien het dier hier niet daadwerkelijk van gaat braken of wanneer er een overmaat aan zout wordt gegeven, kan dit ernstige complicaties met zelfs overlijden tot gevolg hebben. Het behandelen van een te veel aan zout in het bloed is niet eenvoudig en heeft een gereserveerde prognose wanneer er neurologische verschijnselen optreden. Het gebruik van zout als braakmiddel wordt daarom afgeraden. Het heeft de voorkeur de patiënt na opname van een ongewenst product direct naar de praktijk te laten komen voor onderzoek en een snelle professionele behandeling.
Bron: dit artikel komt uit het Tijdschrift voor Dierengeneeskunde, voor de volledige bronvermelding klik hier
Zolang je van iemand houdt om zijn kwaliteiten is er niets ernstigs aan de hand. Maar als je hem begint te beminnen om zijn fouten, is er liefde in het spel.
Tijdens een wandeling met uw hond of na de kattenbakvulling te hebben geïnspecteerd, stelt u vast dat de stoelgang van uw viervoeter zachter is dan gewoonlijk en een abnormale geur of kleur heeft. Het kan om een onschuldig probleem gaan, maar evengoed om een niet te verwaarlozen ziekte.
Diarree kan tal van oorzaken hebben
Zachte of vloeibare stoelgang kan het gevolg zijn van een abrupte verandering van voeding, inname van een niet voor consumptie geschikte substantie (tafelresten, snoepgoed, huishoudproducten, planten, ...) of overdaad. Diarree kan ook veroorzaakt worden door een aantasting van het darmslijmvlies door virussen (parvovirussen, coronavirussen, ...). Sommige bacteriën zijn noodzakelijk voor een goede darmwerking, maar andere zijn pathogeen en profiteren van een verzwakking van het dier of van antibioticagebruik om de normale darmflora te verdringen en diarree te veroorzaken. Ook sommige wormen of darmparasieten (giardia, coccidia...) en stress kunnen de darmen ontregelen. Tot slot kunnen ook darmontstekingen of -tumoren spijsverteringsstoornissen veroorzaken. Ze kunnen ook andere organen treffen, zoals lever en pancreas. Al die oorzaken van diarree tasten de gezondheid van onze honden en katten in diverse mate aan. Soms verdwijnt de diarree al na enkele dagen, maar het kan ook om chronische diarree gaan die weken of zelfs maanden aanhoudt.
Diagnose
Om de oorzaak van darmstoornissen bij uw huisdier op te sporen, zal uw dierenarts zich baseren op informatie over zijn voeding en zal hij vragen of het eventueel een ongewoon product heeft ingenomen. Ook het uitzicht van de stoelgang is belangrijk. Vandaar dat u de dierenarts een stoelgangstaal kunt bezorgen om te onderzoeken en/of naar het laboratorium te sturen. Sommige wormen zijn zichtbaar met het blote oog, maar virussen, ziekteverwekkende bacteriën en bepaalde darmparasieten moeten bekeken worden met de microscoop of in kweek gebracht worden om te kunnen worden geïdentificeerd. In sommige ernstige gevallen is er een endoscopie nodig, al dan niet aangevuld met een darmbiopsie, om eventuele darmslijmvliesletsels op te sporen.
Hoe kunt u uw vriend helpen?
In de meeste gevallen laat u uw dier beter gedurende 24 uur vasten, zodat zijn darmen kunnen "rusten". Het moet altijd over fris water beschikken, om uitdroging te voorkomen. Na de vastenperiode moet het dier weer geleidelijk voedsel beginnen in te nemen en moet u zijn dagelijkse portie verdelen over verschillende kleine maaltijden. In de regel is het belangrijk om nooit abrupt over te schakelen op een ander voedingspatroon. Elk nieuw product of eetpatroon moet geleidelijk ingevoerd worden en aanvankelijk gecombineerd worden met de huidige voeding. Tot slot nog dit: darmwormen komen zeer frequent voor bij honden en katten, en kunnen een gezwollen buik en diarree veroorzaken. Vandaar dat het belangrijk is uw huisdieren correct te ontwormen.
Epilepsie is het herhaald optreden van toevallen, waarbij de patiënt zich abnormaal gedraagt. Epilepsie wordt bij de hond regelmatig gediagnosticeerd.Bij epilepsie kunnen elektrische signalen, die normaal voorkomen en automatisch in goede banen worden geleid, zich versterkt over de hersenen uitbreiden, waardoor in het lichaam een epileptische aanval ontstaat. Epilepsie wordt in verschillende categorieën ingedeeld: naar de oorzaak of naar de vorm. Naar de oorzaak: - Primaire epilepsie oftewel aangeboren epilepsie. Hierbij wordt geen lichamelijke oorzaak gevonden. De 1e aanval vindt meestal plaats tussen de 6e maand en het 5e levensjaar. Sommige honden hebben slechts een eenmalige aanval, meestal echter volgt een tweede aanval. Sommige honden hebben een paar aanvallen per jaar, soms is het om de week. Bij het lichamelijk onderzoek en het bloedonderzoek worden geen afwijkingen gevonden. Tussen de aanvallen door is de hond normaal.- Secundaire epilepsie oftewel verkregen epilepsie. Hierbij kan wel een lichamelijke oorzaak gevonden worden, bijvoorbeeld een afwijking in de hersenen (ontsteking of tumor) of in de organen (bijvoorbeeld een aangeboren leverafwijking) De leeftijd van het dier kan dan variëren tussen heel jong of heel oud. Tussen de aanvallen door vertoont de hond ook afwijkend gedrag of ziektesymptomen. Zowel primaire als secundaire epilepsie kunnen erfelijk (familiaal) of verkregen zijn. Naar de vorm: -Gegeneraliseerde epilepsie: deze verloopt meestal in 3 fasen:
1. De aura of de inleiding tot een aanval: de hond vertoont afwijkend gedrag en is niet meer "normaal". Onrust, rare blik in de ogen, niet of juist wel naar buiten willen zijn voorbeelden van deze fase, die enkele minuten tot dagen kan duren.
2. De ictus of de eigenlijke aanval. Deze begint met het verlies van het bewustzijn en het omvallen van de hond. Vervolgens treedt er een soort verstijving op door langdurige kramp van poten en lichaam, gevolgd door kortdurende krampen en daarna komt het dier weer bij bewustzijn. Tijdens deze fase kan de hond ontlasting en urine laten lopen. De ictus duurt maximaal 5 tot 10 minuten.
3. De post-ictale fase of de periode na de aanval. In deze fase, direct na de ictus, is meestal de hond "de kluts kwijt". Soms is er sprake van geheugenverlies, slecht zien, moeilijk bewegen en honger en dorst. Deze fase kan heel kort maar ook enkele dagen duren. De hond moet voorzichtig worden benaderd omdat bij een schrikreactie soms onbedoelde agressie kan optreden.- Partiële epilepsie: hierbij vertoont de hond wel een gedragsafwijking bijvoorbeeld het optrekken van een poot, maar is er geen bewusteloosheid. Soms gaat partiële epilepsie over in gegeneraliseerde epilepsie.
- Atypische epilepsie: de hond vertoont raar stereotypisch gedrag zoals vliegen happen of steeds achter de staart aanrennen. Alle vormen van epilepsie kunnen primair of secundair zijn. Wanneer wordt primaire epilepsie behandeld? Als een hond meer dan 1 maal per 6 weken een aanval heeft kan het zinvol zijn om de hond met anti-epileptica te behandelen. Hoewel de hond tijdens de aanval buiten bewustzijn is, kan het dier wel veel last hebben van de post-ictale fase. Het is de bedoeling dat de hond met de medicijnen dus minder aanvallen heeft.Een hond die slechts eenmaal een epileptische aanval heeft gehad, wordt meestal niet meteen behandeld, omdat de levenslange medicatie het lichaam ook belast. Regelmatig moeten de bloedspiegels van het medicijn worden gecontroleerd en moet worden gecontroleerd of de lever de medicatie nog aankan. Wanneer wordt secundaire epilepsie behandeld? Secundaire epilepsie wordt behandeld na het vaststellen van de diagnose en zal verdwijnen als de behandeling van de onderliggende ziekte slaagt. Een aantal ziekten, dat secundaire epilepsie veroorzaakt is goed te behandelen. Helaas geldt dit niet voor alle ziekten. Een gevaarlijke complicatie van een epileptische aanval is de zogenaamde status epilepticus, in dat geval houdt de aanval langer aan dan 15 minuten. Het grootste probleem voor de hond is dan dat de hersenen te weinig zuurstof krijgen en dat de lichaamstemperatuur te hoog oploopt. Veel eigenaren van honden met epilepsie hebben van hun dierenarts een tube met diazepam gekregen dat via de anus kan worden toegediend en dat de aanval dan moet stoppen. Indien dit niet lukt, is het noodzakelijk om een dierenarts te bellen die dan via een bloedvat het medicijn kan toedienen. Wat te doen bij een epileptische aanval van een hond? Blijf rustig en zorg ervoor dat het dier zich niet kan verwonden, door bijvoorbeeld ergens af te vallen (trappenhuis) of ergens in te vallen (vijver). Probeer geen pillen in te geven, vanwege kaakkrampen kunnen ernstige bijtwonden (aan uw handen) voorkomen. De hond bijt eigenlijk nooit op zijn eigen tong, dus voor deze complicatie hoeft geen extra voorzorgmaatregel genomen te worden. Houdt wel de tijd in de gaten, een aanval mag niet langer dan 15 minuten duren. Probeer niet de hond vast te houden, de aanval kan niet onderbroken worden en de hond wordt hier niet mee geholpen. Indien u denkt dat uw hond een vorm van epilepsie heeft, is het een goed idee om een dagboek bij te houden van de verschijnselen en dit met uw dierenarts te bespreken
Bron: www.dierenkliniekdehaardstede.nl
Zoals vele van mijn soortgenootjes heb ik ook epilepsie .
Mijn eerste toeval begon op tweejarig leeftijd, ben ondertussen al zeven jaren jong .
Ik kreeg gemiddeld een aanval per maand, maar vorige week kreeg ik 10 aanvallen op 24 u .
Dit was schrikken voor mijn baasjes... ,onze dierenarts heeft bloed genomen en mijn medicatie aangepast.
Epilepsie is en blijft een vervelende ziekte voor hondjes, het is nooit te voorspellen wanneer de volgende aanval komt.
Maar ik word goed verzorgd en ze houden héél veel van mij !
Zowel honden als katten kunnen slecht tegen ui en knoflook (heel, stukjes, maar ook producten die ui- of knoflookpoeder bevatten). Katten en sommige honden rassen zoals de Akita zijn extra gevoelig. De opname van ui of knoflook kan bij dieren leiden tot bloedafbraak met ernstige bloedarmoede als gevolg.
Wat zijn de verschijnselen? De verschijnselen kunnen binnen een dag, maar ook pas na een paar dagen optreden, afhankelijk van hoeveel een hond binnengekregen heeft. De verschijnselen ontstaan door het ontwikkelen van bloedarmoede en zijn dan ook sloomheid, snelle ademhaling en snelle hartslag en bleke slijmvliezen en donkergekleurde urine. Daarnaast ook niet willen eten en niet lekker zijn.
Wat is de behandeling? Als een hond geen ui of knoflook meer binnenkrijgt, kunnen de problemen meestal van zelf weer overgaan. Als er sprake is van ernstige bloedarmoede kan het nodig zijn om een bloedtransfusie te geven om het te kort aan rode bloedcellen op te heffen. In de tussentijd is het verstandig om de hond zo rustig mogelijk te houden en in ieder geval door de dierenarts te laten controleren.
Als het minder dan twee uur geleden is dat de hond ui of knoflook binnengekregen heeft is het verstandig om de hond te laten braken. Neemt u direct contact op met de kliniek (of buiten openingsuren met de dienstdoende arts) zodat een braakmiddel toegediend kan worden.
Verder kunt u uw hond, na het braken, Norit® (actieve kool) (2 g per kilogram lichaamsgewicht elke 4 uur totdat de kool in de ontlasting komt. De capsules bevatten 200mg, dus dat houdt in dat er 10 capsules per kilogram lichaamsgewicht ingegeven moet wordt. Er zijn ook flacons, die bevatten 50g, dit houdt in dat er 1 flacon per 25 kilogram lichaamsgewicht gegeven moet worden) geven (te verkrijgen bij de drogist of apotheek). Dit remt de opname in de darmen.
A Guide to Poisonous House and Garden Plants, Knight A.P.
Ik ben Roland Dries
Ik ben een man en woon in limburg (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: honden ,vogels en de natuur.
Ik ben Roland Dries
