:-( Mijn vorig berichtje ging over de heisa rond Kerst en Nieuwjaar maar in deze dagen wordt er ook op elk feestje wel eens geweend. Met zo'n dagen en speciaal na het nuttigen van een drankje, denken we meestal eens terug aan onze dierbaren die er niet meer bij kunnen zijn en ons te vroeg hebben verlaten. In onze naaste familie, dat is dus vanaf vader en moeder, hebben ze er goed in gekuist de laatste jaren. Het begon allemaal met het plots overlijden van mijn ma (1990) die zo maar een hartaderbreuk heeft gehad. We waren op reis in Bulgarije samen met onze jongste zoon, geschenk voor zijn eerste communie, toen we in het hotel werden gebeld. Ik had mijn ma nog gesproken de avond voordien toen ik telefoneerde ter gelegenheid van vadertjesdag. Het kan allemaal zo snel gaan. De avond nadien waren we al in Kortrijk waar mijn ouders woonden dank zij de héél goede service van onze reisbijstandverzekering "De Europese", geen reklame maar toch moet het eens vermeld worden. Van Bulgarije, Varna, naar Hongarije , Budapest, en dan naar Luxemburg-stad. Onze taxi stond klaar om naar huis te rijden, dus de Belgische kust, een mooi reisje. Dat was service !! Daarna is pa overleden (1998) maar dit zagen we aankomen. Is rustig gestorven met zijn 4 kinderen bij zich. Twee héél toffe mensen die ons verlaten hadden. Twee jaar later begon men aan de jongere gasten. Mijn schoonbroer was juist 50 toen hij aan kanker bezweek na een paar maanden ziekte en liet mijn zus en twee dochters na. Gewoon begonnen met een gezwel in de mond. Je ziet maar het leven is toch zo kort. Jullie hebben zich misschien afgevraagd waarom ik nooit vertel over mijn oudste zoon, Tony ? Wel ons maatje heeft ons zo maar verlaten in september 2003 na een paar jaren van verdriet en miserie. Hetgeen zijn 2 ex-vriendinnen hem hebben aangedaan is teveel voor hem geworden en daarom heeft hij zelf voor de ultieme oplossing gekozen. Het is jammer dat wij nooit een afscheidsbrief van hem hebben gevonden want er zijn zoveel vragen die wij onopgelost zien. Hij was nog maar 33 jaar oud en nog een heel leven voor zich. Gelukkig zijn er de vele herinneringen aan een toffe peer en kloeke bink. Het is moeilijk geweest voor ons allemaal maar we moeten er mee door hé? Begin verleden jaar is mijn andere schoonbroer overleden aan de gevolgen van A.L.S, een verschrikkelijke spierziekte die alle spieren verlamd en uiteraard ook de ademhaling doet stoppen. Hij was ook nog maar 55 jaar oud en al de tweede echtgenoot van mijn jongste zus die overlijdt op jonge leeftijd. Het meisje heeft ook nog niet veel geluk gehad, geloof me. In november verleden jaar was het dan mijn allerliefste nonkel die na enkele maanden ziekte :cry:overleed. Ik had hem nog 2 dagen voordien bezocht in het ziekenhuis en hij was springlevend?! Dit zijn momenten, zoals Kerstavond, waarop men eens nadenkt en zijn herinneringen boven haalt aan mensen die je zo dierbaar waren. Indien men het geluk heeft om er in familiekring nog eens te kunnen over praten, dan gaat het terug beter en kunnen we er terug tegen voor een hele tijd. Daarom, beste bloggers, denk eens aan al die lieve mensen die er niet meer bij kunnen zijn maar laat daarom Uw feest niet vergallen. Zij zouden dit zeker niet willen. Sorry, maar dit moest er eens uit. Nog de beste wensen aan iedereen, Jempi+++
