Op het hoogste punt van Baardegem (op 57 meter boven de zeespiegel) op Den Berg, stond er sedert 1932 een vliegtoren. Die was zelf zon 20 meter hoog en was eigenlijk een lichtbaken. Zo konden de vliegtuigen ook s nachts tussen Brussel en Londen vliegen.
Tijdens de oorlog werd hij niet gebruikt en nadien heb ik nog gezien dat hij als een soort oefentoren werd gebruikt door het leger. Dat duurde maar een tijdje en kort nadien had hij geen enkele functie meer. In 1969 werd hij afgebroken en in Gooik als een klokketoren heropgebouwd.
Uiterst rechts de vliegtoren.
03-01-2007
Station en Leireken
In tegenstelling tot bijvoorbeeld Wieze, Meldert en Mazenzele beschikte Bardegem wel over een statie. Dat was wel omdat we toevallig op de lijn 61 Aalst Londerzeel lagen. Deze enkelsporige lijn verbond de reeds bestaande spoorlijnen Mechelen Dendermonde en Brussel Gent. De eerst trein reed door Baardegem in 1878.
Het stoomtreintje dat voor de verbinding zorgde noemden we Leireken, aldus genoemd naar het schijnt omdat ooit één van zijn machinisten Valère heette.
Ik ben nog een paar keer in de winter met Leireken naar het college in Aalst gereden. Kort nadien werd hij vervangen door een buslijn.
Met Leireken sporen was een heel evenement.
Eerst was er de tocht in dendonkeren naar de statie. Ik probeerde altijd aan te sluiten bij een groepje dat ook richting station trok, kwestie van niet alleen te zijn. Bij sommigen was er de ultieme kick om net op tijd te zijn, niet te vroeg en uiteraard niet te laat. Dat hoogste genot bereikte je als jij aan Boet was op het moment dat de Leiren het station binnenliep. Ik was altijd goed op tijd vooral om de Leiren van ver, vanin Nijverseel bijna, te zien aankomen.
Dan was er het openen van de deuren en plaats zoeken als er die nog was, want er zaten al veel studenten uit Londerzeel, Steenhuffel en Opwijk in de verschillende wagons. Die van het Atheneum hokten samen, die van t Klein College eveneens. Zo zat ik vaak bij mannen van Steenhuffel en Peisegem, onder andere bij Alois Van der Stappen, een vriend van onze Marc.
Dan was er de tocht naar Aalst, ongeveer 8 km. Die rit duurde een half uur. Dat kwam onder andere door het zware, bergachtige traject : Moorselberg was een knap lastige hindernis. Er wordt gezegd, ik denk nu zelfs dat ik het zelf meemaakte, dat er aan de reizigers soms gevraagd werd om de trein te verlaten, kwestie van de last te verlichten.
In het station van Aalst was het de bedoeling om zo snel mogelijk van de nog rijdende trein te springen. Dan kregen we meestal onder ons voeten van de garde.
De sporen tussen Opwijk en Londerzeel werden in 1956 uitgebroken. En de laatste reizigerstrein tussen Aalst en Opwijk (en dus ook in Baardegem, ik ben er naar gaan kijken) reed op 2 juni 1957. Tot 1961 reed er af en toe nog een goederentrein tussen Aalst en Baardegem, maar van dan af was het ook amen en uit met deze spoorlijn.
De statie
04-01-2007
Dorsmolen
Elk jaar kwam na de oogst een dorsmolen naar ons dorp. Dat was een gigantische machine die alle graan van alle Baardegemse boeren op een welbepaalde dag en vaste plaats kwam dorsen. Die plaats was de wei recht over Mandine van Piëters, achter de Margareta-kapel.
Achteraan voedden de boeren de reuze-machine met hun graan. Bovenop de molen stond iemand die het graan de goede richting uitduwde. Een trommel in de machine sloeg vervolgens de korrels uit de stengels, waarna het zaad naar de zakken en het stro naar de persmachine ging.
Zon machine bezig zien en horen was een echte belevenis. Schuddend maar onverstoorbaar vervulde hij zijn taak. Ook de sfeer die er heerste dwong mij telkenjare om op die dag er bij te zijn.
De dorsmolen
08-12-2007
Bij Cornels
Met ons moe ging ik af en toe eens bij Cornels vanachter in de Molenstraat. Daar woonden de ongetrouwde Louise en haar eveneens ongetrouwde broers Remy, Octaaf, August en Maurice Vermeir. Tegen Louise zei ik altijd noenkel Louise. Dat kwam, denk ik nu, omdat ze nog met nonkel Alfons 'gevrijd' heeft. Om die vrijage kracht bij te zetten gingen ze elke zondag bij Maxens iets drinken. Aan die relatie kwam een einde toen nonkel Alfons een galcrisis kreeg en in de kliniek moest opgenomen worden.
Octaaf was een goede vriend van papa en nonkel Alfons met wie hij samen zong in het kerkkoor.
Nonkel Hildebrand, Louise Vermeir, nonkel Alfons, tant en Octaaf Vermeir (augustus 1941)
Toen we langs het Dorp en nadien de smalle baantjes naast de school, voorbij Lowieken de smid en de maalderij van 'Kaultoenens' naar Cornels gingen zei ons moe altijd : mènneken, ziet dat ge nooit vergeet wat ze voor ons in de oorlog gedaan hebben. Dank zij Cornels hebben we meestal patatten, brood en af en toe wat vlees kunnen eten.
Ook ná de oorlog was hun gulheid haast grenzeloos. Bij Cornels gaan betekende altijd met een zwaar maag naar huis gaan omdat de ballekes en de kriekjes, de pensen en de appelmoes, de oren en de poten, de boerenhesp op het zelfgebakken brood er tóch zó lekker waren.
Noenkel Louise had een zalig karakter : een aanstekelijke lach, altijd goedgezind, behulpzaam, vrijgevig... Op cruciale momenten kwam ze ons moe helpen. Ik herinner mij vooral haar uitgebreide culinaire vondsten die ze demonstreerde bij mijn plechtige communie en het feest van onze Herman.
Op 18 februari 1949 bleef broer Octaaf in de maalderij van Kaultoenens aan den elektrik hangen en stierf. Enkele dagen voordien, de zondag van Hoogstraat-Kermis, was hij bij ons nog komen eten, als ik mij niet vergis oeëren en poeëten. Maar t kan ook gewoon stoverij geweest zijn, dé specialiteit van ons moe. Ik herinner mij dat iemand het verschrikkelijk bericht van Octaaf's dood bracht en dat zelfs papa erg aangeslagen was. Onze Herman, die naar 'De Bonte dinsdagavondtrein' of 'Negen heit de klok' aan het luisteren was, moest onmiddellijk de radio uitzetten.
13-12-2007
Eremis onze Herman
De dag - 25 augustus 1957 - dat onze Herman zijn eremis deed was voor het dorp een hele belevenis. Maanden vooraf kwamen de buren bijeen om te kunnen paleren (versieren). Op de dag zelf was de weg van bij ons tot aan de kerk afgezoomd met kerstbomen die met elkaar verbonden waren door papieren guirlanden. Op de cruciale punten stonden enorme sierbogen over de straat gespannen. En aan praktisch elk huis hing een jaarspreuk, een religieus geïnspireerde tekst of wens, waarbij de som van de letters die een Romeins cijfer zijn, 1957 moest zijn.
We gingen, samen met alle familieleden en vrienden-genodigden, te voet naar de kerk. Onderweg moest Herman al een paar keer zijn priesterlijke zegen geven (hij was inderdaad de week voordien door de bisschop van Gent, Mgr. Calewaert, in de Sint-Baafskathedraal tot priester gewijd).
De mis zelf was één grote plechtige bedoening : vier assistenten - Kanunnik Coppens, de pastoor en twee collega's - , mooie kazuifels, veel wierook, prachtige muziek van de zaalzangers die speciaal hadden gerepeteerd, ...
Wij - ouders, broers en zus - waren allemaal fier. Ons moe pinkte af en toe een traantje weg.
Na de mis droeg mijn leeftijdsgenootje Rose-Marie De Block een gelegenheidsgedicht voor, waarna de teruggang naar huis, voorafgegaan door het muziek van Lebbeke en Baardegem, begon. Het was een echte triomftocht.
's Namiddags, tussen het feest door, kwam de harmonie nog een serenade brengen, sprak Oscar De Gols een feestrede in naam van de buren en parochianen en Rita De Clerck in naam van de Boerinnengilde, en kreeg onze Herman verschillende geschenken : een bandopnemer van de dorpsgenoten, een deken van de Bollekes, een typemachine van 't Atoompeleton, een radio van de schutters van St Jozef, ...
Het feest zelf werd verzorgd door nonkel Louise van Cornel en een paar helpsters en ging door in onze grote kaumer, een uitzonderlijke gebeurtenis, en in ons keuken !
Wijding in Gent. Herman 2e van links
Wijding in Gent. Herman 3e van links. Achteraan : Lizette, papa en ons moe
Herman wordt priester gewijd door Mgr Callewaert in Gent (1957)
De pas gewijde priesters feliciteren mekaar (1957)
Deze foto deelde Herman uit bij zijn eremis in Baardegem (1957)
Louis Baert, pastoor Pieters, onze Herman, André De Paepe, Pol Gorrez
Eremis in Baardegem : ik, Marc, Miel, papa
Eerste rij : Marc, Miel, papa, ons moe, Lizette, Ludwine,tant
Op 't hoogzaal : Jaak aan orgel
Na de mis onder ereboog
Op weg naar huis : papa, Herman, moe, Lizette, Miel
Herman zegent Lowiekes Genie, Finne, Edgard, Emma
Alle genodigden op onze hof
De bloemisten met hun geschenk : Marcel Van Den Broeck, Arthur Van Lembergen, Oscar Van Langenhove, Frans Van Langenhove (van Verissens), Alfons Van Den Broeck (de melkman), Herman, nonkel Alfons,Odilon Blindeman, Albéric Blindeman, nonkel Eugeen
De pastoor aan het woord. Herman, ons moe, Cesar Blindeman. Op de rug : burgemeester Albert Raemdonck in de kaumer met de schilderijen
Tante Delphine, Louis Baert, nonkel Eugeen, tante Alice en Lucieken
Tant, nonkel Jef, Ludwine en Miel
Nonkel Alfons, tante Delphine, tant en nonkel Jef
De jeugd zit in de keuken : Jaak, Raymonda Blindeman, E.H. Gorez, E.H. De Schepper, E.H. De Paepe, Lizette, E.H. Bosteels, Mia, ik, Fong, Marc
Mia, meester Paul, Marc en Jaak aan de piano
Lizette, papa, Herman, moe, Jaak, Miel, Marc en ik
Oscar De Gols leest een brief voor namens de bevolking.
Miel, Marc, Ludwine, Louise Vermeir, tant, Frans Van Langenhove, Oscar Van Langenhove en Oscar De Gols.
Onze buur Raymond De bolle leest een gedichtje. Achter hem zijn broer Gaston.
Gaston De Bolle geeft het geschenk af.
24-03-2008
Grote Margareta-processie
Op 20 juli 1954 ging in mijn dorp Baardegem een grote Margareta-processie uit. Hier volgen enkele foto's :
29-04-2008
Peter Leon en tante Malvine in Zaal 'Ons Huis'
In 1949 gaat mijn peter Leon (de man van tante Malvine) op pensioen als rijkswachter in Mere. In die tijd konden die mannen héél snel op rust gaan. Peter Leon was pas 47, te jong om op zijn luie krent te gaan zitten. Op dat moment zochten de aandeelhouders van Ons Huis in Baardegem naar een uitbater.
Zaal Ons Huis de Zaul zegden we - was een samenwerkende maatschappij,in 1928 gestichtdoor een aantal vooraanstaande Baardegemnaarsdie daartoe aandelen van honderd frank elk uitgaven. Met het geld van de aandelen werden materialen gekocht, en daarmee bouwden bekwame stielmannen (veelal opgeleid in de vakschool) en tientallen sympathisanten hun eigen zaal en bijhorend drankhuis.
Nonkel Leon en tante Malvine werden aangenomen en dus kwamen zij met dochter Mia en hond Mitty van Mere naar Baardegem overgewaaid. De hond werd bij ons afgeleverd we zijn er nog een aantal jaren wel mee geweest , de rest van de familie trok naar de Zaal Ons Huis.
In de Zaul kwam alles aan bod : sport, spel en cultuur. Er werd gedanst en gezongen, toneel gespeeld en op de wip geschoten. Ook de kaats- en duivensport speelden er een grote rol. Om later cinema Cinato niet te vergeten.
Al spoedig werd gans onze familie meegezogen in de maalstroom van het intens sociaal-cultureel leven dat zich daar afspeelde. Papa in de eerste plaats : als wipschutter, toneelspeler, voorzitter van het Kerstfeestcomité of gewoon om zijn sociale contacten te onderhouden door met Jan-en-alleman aan den toog te hangen. Ons moe ging er al eens naar toe om haar zuster te helpen en soms ook om haar echtgenoot te ondersteunen ná zijn sociaalverrijkende gesprekken. Mijn broers en zus waren allen betrokken bij het toneelgebeuren of bij maatschappij Sint-Jozef, de wipschutters. En ik mocht met elk van hen wel eens mee naar het Kerstfeest of het toneel of naar de maandelijkse wipschutting waar ik een gewaardeerd pijlenraper werd.
Dáár leerde ik een reeks nieuwe verzamelingen medemensen kennen : de kaarters, de vogelpikkers, de bakschieters, de wipschutters, de toneelspelers, de pleziermakers, de mannen van het Oempa-orkest, de kreften, de ruziemakers, de trukkemannen, de anker-en-zon-spelers, de doodgewone pintenpakkers.
Dáár leerde ik Lowie Brandt de toneelregisseur kennen, den doven en Doi van Settes (Mieëster tegen meester Boeykens ik em mieër verstand as gaë mau tes zo goe ni), Sooike Redant, Troemels en Jef van kemp van Crabbe-beton, Beir den bakker, de vos van Crabbes, Berken van moneejes (een jonkman die in zijn huis gestikt is omdat hij zijn Lambretta had laten draaien om licht te hebben in huis), Yvonne en Rachel van Anna, Kobes Fong, Frans de facteer, Vic van Kasses, Rieke van Carool, Filleken van Lienissens, Piebaukes Pol, Paijken van Polleken den beenhouwer, Caules Albeir, Remi van Cornel, Warken Toebak (de coureur die altijd voor een koers zei : mèrgen godde in de gazet lezen : nogmaals Verbeiren, waarmee hij wou duiden dat hij Ward Verbeiren - nogmaals ging winnen, hoewel hij nooit in de top-20 van de uitslag is verschenen), dikke Sis,
Ik kon van al die mannen en die sfeer echt genieten behalve als er ruzie gemaakt werd. Ik was ook geweldig aangedaan toen op een kermis-donderdag na de koers iemand op de grond viel en raar begon te doen. Iedereen in het overvolle café, dat rook naar massage, bier en friet-met-pikkels, week uit mekaar en een paar mannen droegen de ongelukkige man naar buiten. Ik was er echt niet goed van maar er was snel afleiding onder de vorm van een trukkeman die een vijffrankstuk uit zijn handen liet verdwijnen en het uit zijn keel door zijn vel en slokdarm ! - terugtoverde. Echte magie !
Tante Malvine, ons moe, Jaak en tante Alice (1957)
Mia, tante Malvine, Jaak en ons moe achter de toog van zaal 'Ons huis' (1956)
???, Mia, tante Malvine, peter Leon Maes, Alfons De Gols, Paul Hofman
14-08-2009
Koningschieting 1956
Elk jaar was er met Hoogstraat-kermis (begin februari) een koningschieting. Wie het eerst de hoogvogel schoot (dat was voor de gelegenheid een vogel met een heel smalle bout - een fieberken- kwestie van de zaak nog wat te vermoeilijken) mocht zich een jaar koning noemen van de 'De Zjefkes'. Een hele eer...Wie drie jaar na mekaar daarin lukte werd zelfs tot keizer gekroond. Na de koningschieting volgde er traditioneel een diner waarop soep met ballekes en bolie met wortelkes de hoofdmoot uitmaakten.
Beir Cherreté heeft zich tot koning geschoten. Van l naar r : Herman, Remy De Clercq, Maurice De Ridder, Dolfken De Meersman, Beir Cherreté, Sis Van Den Abbeele (dikke Sis)
Herwig Blindeman, Frans Verbeiren (Babis), ?, Jef De Bie, Jeanken Pots
Beir Cherreté, Frans Verbeiren (Babis), Herman, ?, Willy Moens
Herman en Frans Heyvaert (de Pijp)
Tentoonstelling bij Maxens
In 1957, toen onze Herman zijn eremis deed, organiseerden zijn beste vrienden een tentoonstelling in de zaal bij Maxens. Zijn beste vrienden - het 'Atoompeleton' - dat waren : Jef De Ridder (Jefke Keis), Désiré D'Hauwer (Dissen van Treeses), Wilfried Blindeman, Petrus Timmerman (Petrus van metsers), Marcel De Donder. Deze groep was ook de grote bezieler achter Cinema Cinato. Met de opbrengst van de inkomsten van die tentoonstelling kochten de vrienden eeen geschenk voor Herman.
De mannen van het 'Atoompeleton' organiseerden een tentoonstelling bij Maxens tvv onze Herman. Staand : Petrus Timmerman, Wilfried Blindeman en Marcel De Donder. Zittend : Désiré D'Hauwer, Herman en Jef De Ridder
De mannen van het 'Atoompeleton' organiseerden een tentoonstelling bij Maxens tvv onze Herman.
22-08-2009
Kerstfeest 1955
Dit zijn wat foto's van het kerstfeest van 1955.
De voorzitter Jos De Bie verwelkomt de talrijke aanwezigen
Repetitie voor het Kerstfeest. Voorzegger Pieje Rat (Petrus Van Damme) en Miel.
Het gerenommerd 'Oempa-orkest' met charme-zanger Jef Buggenhout
Het Oempa-orkest met links Jefke keis (Jozef De Ridder)
In de klas van schoolmeester Pieters (4e van links onderaan Miel De Bie)
Naar de Congo
Repetitie Oempa-orkest (Remy Van Lembergen, Paul Hofman, Pieje Rat, Jef Keis, Berke Ruyssinckx en Jef Buggenhout)
Repetitie potpourri. Op het podium : Meester Paul D'Hauwer, Jef Buggenhout en Jaak De Bie. Beneden Wilfried Blindeman en Désiré D'Hauwere.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
