Wanneer kanker geconstateerd word gebeurd er van alles met de patiënt. Vooral emotioneel. Het is iets wat er gebeurd in je lichaam en je hebt er totaal geen controle meer over en je bent overgeleverd aan de medici en de toestand van je lichaam. De partner is ineens een co-patiënt.

Wanneer kanker geconstateerd word gebeurd er van alles met de patiënt. Vooral emotioneel. Het is iets wat er gebeurd in je lichaam en je hebt er totaal geen controle meer over en je bent overgeleverd aan de medici en de toestand van je lichaam.

Je belandt in een wereld van ziekenhuizen, specialisten en onderzoeken. Emotionele angsten, onzekerheden en afwachten tot het volgende onderzoek en uitslagen. Je hele leven en toekomst plannen worden op zijn kop gezet. Het enige wat je nog kunt doen is leven bij de dag en wat die dag je brengt.

Hoe pijnlijk is het dan om er als partner machteloos er op toe te moeten zien, dat je niets anders kunt doen, dan daar zijn wanneer het nodig is. Hoe frustrerend is het wanneer de partner je even afwijst omdat hij of zij alleen wil zijn met zijn verdriet en de woorden niet kan vinden om uit te leggen wat de gevoelens zijn op dat moment. Hoe moeilijk is het om je partner alleen te moeten laten, thuis of in het ziekenhuis, omdat jou werk gewoon doorgaat en je weet dat je partner je ieder moment weer nodig kan hebben en je er niet altijd kan zijn voor je partner.