Nu ik er niet meer ben......laat me los. Er zijn nog zoveel dingen die jullie moeten zien en doen. Je moet jezelf niet in tranen aan mij binden. Ben dankbaar voor de jaren die we samen hadden.
Ik gaf jullie mijn liefde, je kunt alleen maar raden, hoeveel geluk jullie mij gaven. Ik dank jullie voor de liefde die jullie mij toonden. Maar nu is het tijd om alleen verder te reizen.
Dus treur even om me als je wilt treuren. Maar laat daarna je verdriet getroost worden door vertrouwen. Het is slechts voor korte tijd dat we gescheiden worden. Dus zegen alle herinneringen in je hart.
Ik zal niet ver weg zijn.....jullie leven gaat door. Als je me nodig hebt, roep me en ik zal er zijn. Ofschoon je me niet kunt zien en aanraken, zal ik dicht, héél dicht bij jullie zijn.
En als je met je hart luistert, zul je me horen. Met al mijn liefde voor jullie, zacht en duidelijk. En als jullie straks deze weg alleen moeten gaan, zal ik klaar staan om je met een glimlach te begroeten. En welkom thuis te heten.
( Deze tekst is gevonden op een grafsteen in Ierland)
Onze aarde is een wondere woonplaats. Met zijn "groot"verstand en met al de wetenschap van de wereld heeft de mens schijnbaar nog niets begrepen van De innige mysterieuze samenhang van alle dingen in de hele schepping. Alles staat in relatie. Een wonder weefsel, waarin duizenden tere levensbanden mensen verbinden met mensen en met heel de natuur, met de wolken aan de hoge hemel en het water in de grote rivieren. Met de vogels in de lucht, de vissen in de zee. Met de dieren op het land, de bloemen en de bomen. Met de veelkleurige vlinders, de kleine kevers. Met de milioenen bijna onzichtbare wezens op en onder de aarde. De mensen, de dieren, de bomen ademen dezelfde lucht. Leven van dezelfde zon en voeden zich met de vruchten van dezelfde moeder aarde. Wie het natuurlijk evenwicht op onze moeder aarde verstoort, maakt van onze wondere woonplaats een dorre woestijn.
Als vrijheid een woord is, is het dan gelogen ? Als vrijheid te koop is, kost het dan een vermogen ? Als vrijheid een weg is, zijn we dan al halverwege ? Als vrijheid een cadeau is, zou jij het dan geven ? Als vrijheid een mens was, is hij dan nog in leven ? Of is vrijheid een plaats, zonder zorgen, om thuis te komen ?
Er zijn mensen die je begrijpen en je vertrouwvol maken Er zijn mensen die je waarderen en je hoopvol maken Er zijn mensen die veel om je geven en je tot vriend maken Er zijn mensen die je ontroeren en je milder maken Er zijn mensen bij wie je thuis mag zijn en die je gelukkig maken. Er zijn mensen die je van angst bevrijden en je rustig maken Er zijn mensen die je aanvaarden en je zo beter maken. Er zijn mensen die je vergeven en je zachter maken. Er zijn mensen die je verwachten en je blijer maken. Er zijn mensen die je een hand reiken en je dankbaar maken Er zijn mensen die met je bidden en je vromer maken. Er zijn mensen die met je zoeken om iets van je leven te maken
Liefhebben begint met verwondering, de wonderen van liefde om je heen leren zien: de warme zorg die mensen besteden aan zieken en bejaarden, het geduld en de tederheid van ouders voor hun kinderen, het gebaar van de hand over het hart, het vergeven en vergeten.
Liefde is wanhoop weigeren, niet meehuilen met de wolven in het bos, wel geloven in de toekomst van onze aarde, wel blijven zeggen en zingen dat liefde het fundament is voor een nieuwe wereld.
Liefhebben is tevreden zijn met het kleine begin, geloven inhet mosterdzaadje, de druppel op de gloeiende plaat, beginnen waar je leeft, breken en delen met wie vandaag je naaste is.
Onze Vader, die in de hemel zijt, kijkmook eens naar beneden hoe wij leven, hoe wij wonen, hoe goed wij het hebben, hoeveel kansen ons geboden worden. Wij moeten toegeven: Uw Naam wordt nog niet erkend, Uw Wil wordt nog niet volbracht, het dagelijks brood wordt nog niet eerlijk verdeeld en elkaars fouten vergeven elkaar verdragen, hebben we ook nog niet geleerd.
Heer, hebben wij Uw woorden te gedachteloos uitgesproken? Luister vandaag nog eens naar ons, wij menen war wij zeggen: Vader, maakons, maak de wereld nieuw !!
Ieder mens heeft een stukje bemoediging nodig, een klop op de schouder, een open gesprek, een stevige handdruk, een blik die blij maakt, iemand die kan meeleven, iemand met begrip en bekommerd met vreugde en pijn.
We hebben het allemaal broodnodig. En gelukkig de plaats waar je mensen ontmoet die je dat geven. Iedereen kan maar écht mens zijn bij de genade van de anderen. Wij zijn het aan elkaar verplicht. Het is zo bijzonder fijn dat dit spontaan kan gebeuren, in de hartelijkheid die de één de ander schenkt.
Wij hebben het allemaal zo broodnodig, en we kunnen het aan elkaar geven, want dit brood wordt niet duurder. Ieder mens heeft een stukje geborgenheid nodig, een adres, een plaats waar hij thuis is. Een mens die dat duidelijk maakt is zelf een stukje geluk geworden. Ieder mens zou ergens iemand moeten kunnen ontmoeten doe iets laat vermoeden van wie God is. Wij hebben het allemaal broodnodig en we kunnen het echt elkaar geven, want dit brood is niet duurder geworden.
Wat een geluk als je kunt luisteren. Wat een geluk als iemand naar jou luistert. Een mens die kan luisteren, wie zoekt daar niet naar? Als je verdriet hebt, wil je dat kunnen uiten. Als je diep geluk ervaart, wil je dat met iemand kunnen delen. Zoeken we niet steeds naar een mens die echt kan luisteren?
Luisteren is een manier van leven. Luisteren is aandachtig omgaan met jezelf. Met mensen om je heen en met het leven om je heen. Luisteren naar jezelf en luisteren naar een ander, horen bij elkaar. Wie zichzelf serieus neemt, neemt ook een ander serieus.
Gedichten en Verzamelingen
