een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
21-10-2006
quadriga - grand canyon 1
een schitterende lichtval door dat strijklicht op de dame die hier meteen als "houvast" dient om de toeschouwer een idee te geven over de gigantische afmetingen van het landschap... ze staat mooi op zo'n vertikale sterke lijn, maar ik denk dat ze beter aan de RECHTERkant had gestaan, zodat ze naar het landschap keek in plaats naar de rand van de foto. het vreemde bij zulke majestatische landschappen is, dat we er... tevéél op willen zetten, zodat alles opeens kleiner lijk dan we ons herinneren. - door de uitsnijding die ik voorstel, meen ik dat het landschap GROTER wordt, terwijl de horizon dan meteen op zo'n "sterke lijn" komt en het hoofd van de dame... op een sterk punt! - als je beide fotoos vergelijkt, zal je hopelijk zélf ontdekken dat die kompozitieregels inderdaad nuttige hulpmiddelen zijn om NOG netere fotoos te maken, want niet betekent dat het wetten zijn die met de millimeter moeten afgepast worden. warme groet van fjet.
weer zo'n overrompelend en onvergetelijk landschap, dat je absoluut mee naar huis wil nemen en waar je geen millimeter van wil missen - maar toch denken wij dat door de onderste uitsnede het landschap NOG indrukwekker en majestatische overkomt... want in dit geval drukt die massieve blauw lucht de bergen een beetje plat, terwijl door deze panoramische uitsnit de horizon... net op zo'n sterke lijn komt liggen. normaal geeft een stukje voorgrond meer gevoel van diepte en relië aan een landschap, maar naar mijn gevoel stoort dat stukje leuning hier en verbreekt het de betovering van dit adembenemend stuk ongerepte natuur. je hoeft niet alles te slikken wat wij hier orakelen, maar vergelijk beide fotoos en beslis dan zélf of de originele er BETER van wordt (en in negen kansen op de tien zal dat wel het geval zijn. - als je denkt dat je iets kan bijleren met deze besprekingen, dan mag je twee nieuwe fotoos inzenden, maar dan wél speciaal gemaakt voor de les en zet dan KADREREN in de titel. warme groet van fjet.
een idyllisch tafereeltje, met het beeldje mooi op de links vertikale sterke lijn... maar toch kon het NOG beter en dat probeer ik aan te tonen met een andere uitsnijding. in de onderste foto komt ook het watervalletje op een sterk punt, rechts onder en... opeens ontstaat er als vanzelfsprekend een "dialoog tussen twee sterke punten - want terwijl het zeer lichte watervalletje in de bovenste foto de eerste aandacht trekt en het beeldje daardoor een beetje "verdringt", worden onze ogen in de onderste foto bijna automatisch heen en weer gezogen tussen waterval en beeldje. door een iets krappere uitsnijding komt het hoofdje meer op het bovenste sterke punt rechts en wordt het ook sprekender. echt waar, een schat van een foto, ook door de lichtval die hier véél beter is dan bij de volgende inzending... zo zie je maar: twee opnamen van gelijkaardige beeldjes, met waarschijnlijk slechts enkele minuten en mogelijk slechts enkele meters verschil tussen beide opnamen en wat een verschil ! warme groet van fjet.
sorry, maar in tegenstelling tot je eerste beeldje, spreekt dit mij (als fotograaf én vanuit het standpunt "kadreren") helemaal niet aan... in het beste geval kan ik er een "kiekje van een verlegen manneke pis" van maken. het beeldje staat inderdaad op de rechtse sterke lijn en kijkt ook de goede richting uit, maar het kleurkontrast met de achtergrond van bladeren is (mede door de fletse belichting) niet groot genoeg, zodat het voor buitenstaanders een zoekplaatje wordt. en precies door dat geringe kleurkontrast, worden onze ogen nog veel méér afgeleid door de lichtvlekken die in dit geval nagenoeg alle aandacht wegtrekken van het beeld. als het je bedoeling geweest is om zijn privacy te respekteren, dan ben je erin geslaagd, maar fotografen willen meestal iets te zien krijgen. de uitsnijding die ik voorstel kan de foto volgens mij niet redden en zelfs na het wegstempelen van de lichtplekken, haalt deze foto absoluut niet het boeiende van de vorig hierboven... misschien later nog eens proberen op een ander tijdstip van de dag met een andere lichtval en een krappere uitsnijding? warme groet van fjet.
een indrukwekkend en weids panorama geeft op foto helaas zelden wat we ervan verwachten, omdat elke foto slechts een stukje uitsnijding is uit die immense uitgestrektheid en daarom is het een van de kadreerregels om een "hoofdonderwerp" te zetten op een van de sterke punten, zodat onze ogen een "houvast" hebben om van daaruit de rest van de foto te verkennen. jij hebt dat hier waarschijnlijk geprobeerd met die struik op de voorgrond, maar ik vrees dat die toch niet "sterk" genoeg is om bij de eerste oogopslag de blik "gevangen" te houden (daarom spreken we dan ook van een "blikvanger"). in de uitsnijding die ik voorstel, wordt die struik opeens groot en gedetailleerd genoeg om wél onze aandacht te trekken en hebben we die meteen die "houvast" en "vergelijkingsmateriaal" om aan te tonen hoe breed dat water wel is. zoals gezegd heb je echt gezocht naar een "sterk" punt en verdere pluspunten zijn dat je die horizon in de buurt van de bovenste sterke lijn hebt willen leggen en héél zeker de VOORGROND van struiken en takken, die de illuzie van de derde dimensie versterken. de bedoeling is NIET dat je alles zomaar slikt wat wij hier vertellen, maar dat je beide versies van dezelfde opname vergelijkt en dan voor jezelf uitmaakt of je foto er inderdaad "sterker" door wordt. warme groet van fjet.
je moet behoorlijk wat lef hebben om zo dicht bij zo'n bullebak te komen en dan op de koop onthouden dat je die massieve brok spieren op een sterk punt moet zetten, met een mooie zijdelings lichtval die voor dat geslaagde strijklicht op de rug zorgt... bravo dus. maar we zijn hier om van elkaar iets bij te leren en dan zit het probleem in die kop... je kan die macho moeilijk vragen om dat koppeke wat omhoog te heffen, zodat je ook dààr genoeg licht krijgt voor de nodige doortekening, want dàt is nu net wat we hier missen: goede lichtval op die kop met, als het even kan, nog zo'n glimlichtje in dat ene oog dat naar de kamera gericht is... voor de rest is er aan deze gewaagde foto helemaal niets gewijzigd! de TIP dus: met het oog voor de zoeker GEDULDIG afwachten tot het meneertje belieft om zijn lieftallig snoetje net zo te houden dat het de "stuurlui aan de wal" bevalt... ja, wij hebben gemakkelijk praten achter onze kompjoeter, maar ga er zélf maar eens staan, woehaha! warme groet van fjet.
héél even ben ik in de verleiding gekomen om links nog een reepje wég te knippen... tot gelukkig nog net op tijd mijn frank viel, dat ik daardoor de fantastische boodschap zou verknoeid hebben, want iedereen gaat met vertederende blik naar deze foto beginnen kijken als je de titel meegeeft: "drie generaties", zélfs als ze niet verliefd zijn op bomen. jij hebt daar een uniek portret neergezet van de door het leven zwaar getekende opa, aan de ene kant geflankeerd door zijn ranke en fiere dochter en aan de andere kant door het opgroeiende kleinkind, dat nog een beschermend steuntje nodig heeft voor het sterk genoeg op eigen benen staat om niet bij de eerste de beste storm omver te waaien. kompozitorisch een boeiend tafereel, met als enig minpuntje die witte lucht... daarin gaan stempelen tussen dat gebladerte zou een regelrecht bloedbad worden. net zoals bij de volgende foto: kompozitie en techniek van de bovenste plank, waar ik geen vinger durf naar uit te steken... maar als je een afspraakje kan maken met de weerman om voor een blauwe lucht te zorgen, dan is het de absolute top in landschapfotografie! warme groet van fjet.
een zonder meer betoverende doortekening in de schaduwpartij, daar zal vermoedelijk ook de meest veeleisende kritikus het mee eens zijn en inzake kompozitie zit dat iets lichtere mini-dal voorbeeldig op het sterke punt rechts onder de aandacht op te eisen, zodat we van daar uit met onze ogen verder zouden kunnen wandelen en genieten over deze erg rustgevende brok ongerepte natuur... oei... zouden kunnen... ALS dat witte gat boven rechts niet alleen de aandacht afleidt, maar zelfs de toppen van die bomen aanvreet. door en door jammer, want hieraan valt achteraf niets meer te verhelpen, maar je staat nu écht vèr genoeg om daar voortaan zelf héél bewust op te gaan letten bij de opname. . verder is er héél weinig wat ik jou nog kan leren over kadreren, maar je blijft uiteraard welkom voor advies. héél warme groet van fjet.
je hebt dus écht wel een "oog" voor heerlijke natuurfotoos en het is altijd een echt genoegen om jou enkele TIPS te mogen geven om je fotoos NOG beter te maken. hier heb je een boeiend "duel" vastgelegd tussen licht en schaduw, met nààst de twee "grote" licht-centra een nagenoeg eindeloze reeks schakeringen - dat hebben we nog trachten te benadrukken door de originele fotos iets bij te knippen, om nog méér de nadruk te leggen op het verhaal. voor mij zit de foto boordevol symboliek: de grote zonnevlek onderaan rechts "vangt" automatisch de aandacht van elke toeschouwer en de ogen worden dan via die diagonale rij paaltjes (waarvan het eerste op een sterk punt) naar een "hoopvolle toekomst" geleid helemaal bovenenaan. en als we dan toch aan het fantazeren zijn, dan worden die honderden kontrasten tussen licht en schaduw in de bladeren het symbool voor de vele "ups" en "downs" in het leven. wat mij aanvankelijk erg stoorde, was die "donkere vlek" op het sterke punt boven rechts... tot ik er na ekstreme uitvergroting achter kwam, dat het een persoon in gebukte houding was en DUS waarschijnlijk héél goed bedoeld... maar met deze belichting en op klein formaat komt die "goede bedoeling" toch niet helemaal tot haar recht. ik hoop dat je enkele nuttige tips kan vinden in dit kommentaar en ik wens je héél veel intense foto-vreugde toe! warme groet van fjet.
bij een opname waar ZOveel details feitelijk interessant zijn dat we ze er allemààl op willen zetten, wordt het voor de toeschouwer doorgaans tamelijk verwarrend, omdat die niet goed weet waar éérst kijken. met de uitsnijding die we hier voorstellen, is er links een stuk afgeknipt, omdat het teveel de aandacht afleidt van het centrale gedeelte en de half. afgebrokkelde muur vormt dan meteen een "romantische" omkadering, die de nadruk legt op de ouderdom van het gebouw.
jammer genoeg kon ik er aan de rechterkant geen stuk AANknippen, want het zou wel tof gewest zijn om die brug naar de inrijpoort er mee op te krijgen. de schaduw links op de originele foto werkte volgens mij storend terwijl die schaduw op de binnenkoer opeens wél een stuk informatie geeft over de rest van het kasteel. een absoluut pluspunt is de begroeiïng op de voorgrond, die TOCH nét niet de slotgracht vergbergt. precies dezelfde foto zou van de eerste keer een schot in de roos geweest zijn, als je de kamera IETS meer naar rechts gedraaid had. je bent dus wel degelijk op de goede weg... nog een beetje meer tijd nemen op reeds bij de opname rekening te houden met die details en... dan ben je er! warme groet van fjet.
is het omdat ik een (heel oude woehaha) zoon van de Lage Landen Aan De Zee ben, maar ik heb het altijd een beetje moeilijk met een hellende horizon - waarbij ik héél graag toegeef dat ik die plek niet ken en dat het dus best mogelijk is dat het een natuurlijke glooiïng van het terrein is (in dat geval: mijn nederig ekskuus...) verder is dit inzake kadreren àf, perfekt, voorbeeldig... als je nu in je verdere loopbaan niet enkel esthetisch mooie plaatjes blijft maken, maar gaat proberen om met de aangeleerde technieken ook nog een verhaal te vertellen en een idee of een emotie tracht over te dragen op anderen, dan is de wereld binnenkort een topfotografe rijker. vlug, rap, snel en vol blijde verwachting naar het kommentaar bij de volgende foto... warme groet van fjet.
dit benadert de perfektie inzake kadreren... persoonlijk zou ik in dit geval dat huis links er afgeknipt hebben, maar er zijn zowel argumenten pro als kontra en het is en blijft een kwestie van persoonlijke smaak. eveneens persoonlijk zou ik dat karretje stiekem iets naar links gesleurd hebben, zodat de handvaten zichtbaar werden en nét niet de boomstam raakten (op voorwaarde dat er geen kwaaie boer of een vervaarlijke stier in de buurt was woehaha). - vanzelfsprekend zou nadien het karretje weer precies op dezelfde plaats gezet hebben, dat vind ik elementaire fotografen-beleefdheid (soms heb ik eenhele hiiskamer overhoop gehaald voor eenfoto, maar daarna heb ik ALTIJD alles héél gewetensvol weer op de originele plaats gezet, zélfs als de vriendelijke bewoners zegden dat het écht niet hoefde). het was een waar genoeg om jou met deze enkele TIPS te mogen helpen en dan resten mij nog slechts twee taken: * jou op nadrukkelijk verzoek van leraar Tobias op het hart drukken om die kadreer-regels niet alleen voor de les, maar voor alle àndere fotoos te blijven onthouden. * jou met héél groot genoegen je einddiploma te overhandigen en je aan te raden om ook bij Tobias je licht te gaan opsteken. warme groeten in feestverpakking fjet.
héérlijk dat spetterende vuurwerk van sprankelende lichtjes op de mini-blaadjes van de bomen die een droom van een achtergrond vormen, met dan ongenadig keihard op de voorgrond de ten hemel schreiende armen van de twee griezels die zo weggelopen lijken uit een post-atoombom nachtmerrie een foto die haar vizie en boodschap uitKRIJST en die alleen dààrom al aangrijpend is. toch zou ze NOG sterker geweest zijn, als je "iets" langer gezocht had naar een kamera-standpunt waardoor die rechtse gruwel op het onderste sterke punt rechts terecht zou gekomen zijn. ik weet het: allemaal makkelijk praten als je achter de kompjoeter zit en ik weet niet of het in werkelijkheid mogelijk zou geweest zijn, maar dat is het enige advies dat ik op dit ogenblik nog kan geven, want dit is één van weinige fotoos waaraan achteraf echt niets meer bij te schaven valt. maar je hebt het heel goed geprobeerd en je bewijst hier overduiidelijk dat jij je kamera niet klakkeloos gebruikt om kiekjes te maken, maar dat je het OOG hebt om in de taal van de fotografie een boodschap over te dragen. en zet je nu schrap, want bij de volgende foto ben ik minder lief geweest... warme groet van fjet.
werkelijk betoverend en sprookjesactig licht en kleurenspel in de bladeren, vooral dan in de "tweede rij" bomen (midden en héél zeker rechts) met een charmant rijtje (helaas) door de snoeiers zwaar verminkt drietal op de voorgrond. maar... wàt heeft dit in de verste verte met "kadreren" te maken? of zijn mijn ogen dan ZO achteruitgegaan dat ik ergens een sterke lijn of een sterk punt mis? let wel: ik vind dit een zeer mooie foto, maar dit is de les "kadreren" en ZO "soepel" mag ik dan ook weer niet zijn. toch warme groet van fjet.
volgens "het boekje" is het allemaal dik in orde, maar met de uitsnijding die ik voorstel, meen ik dat dit poezebeest nog veel indrukwekkender overkomt en... dat we dan minder het idee "gevangenschap" krijgen. verder kan ik alleen maar herhalen dat de regels voor kadreren een uitermate nuttig instrument zijn, vooral als je ze stilaan "in je vingers" krijgt en er "soepel" mee leert omgaan, aangepast aan de omstandigheden: dan wordt het een tweede natuur en kan je mettertijd "op automatische piloot" gaan en kan je alle aandacht koncentreren op het "verhaal" dat je wil vertellen, op het "idee" of het "gevoel" dat je wil overdragen op de toeschouwer. ik wens je véél intense fotovreugde toe! warme groet van fjet.
ook hier heb je heel duidelijk rekening gehouden met de kadreer-regels en het begint er zo'n beetje op te lijken dat ik geobsedeerd ben door knippen, maar ook hier denk ik dat de ooievaars NOG een tikkeltje groter lijken door dat "soepel" spelen met het sterk punt. voor de rest: gewoon SCHITTEREND en voor mijn part mag jij verder TIPS gaan oogsten bij leraar Tobias, al mag je natùùrlijk altijd bij mij bijven aankloppen voor advies, via dit blog of privee. *** toch één kleine TIP nog: bij zo'n prachtfoto zou ik je toch aanraden om je naam er in een iets minder kontrasterende kleur op te zetten. warme groet van fjet
je hebt het jezelf wel érg moeilijk gemaakt met deze opname, want deze "trol" staat in het middelheim muzeum opgesteld in nagenoeg "onmogelijke" lichtomstandigheden en ik verdenk er de konservator van dat hij die plek speciaal heeft uitgekozen om fotografen te pesten. * voor de kompozitie heb je inderdaad de juiste keuze gemaakt door jouw "droedel" op de rechtse vertikale sterke lijn te zetten, zodat die leuke engerd ruimte genoeg krijgt om te kijken. * door het tamelijk ongebruikelijk "uitgerokken" formaat van de foto, krijgen we de indruk dat die deugniet verstoppertje speelt en even komt piepen vanachter de bomen - normaal zouden we verwachten dat je hem een "ietsje" opschuift naar links, zodat er wat meer van die tweede schouder te zien is, maar je weet intussen wel dat ik een geestdriftig voorstander ben van een "kreatieve" kijk: voor mij wordt het dus in dit geval een pluspunt. * een minpunt is dan weer dat het beeld zelf onderbelicht is, maar het alternatief zou zijn dat de achtergrond zwaar overbelicht wordt en ik geef grif toe dat de lichtomstandigheden daar zo aan het onmogelijke grenzen, dat weinig anderen de verleiding zouden kunnen weerstaan om "vals" te spelen door het probleem op te lossen met een "invulflits" - ik heb getracht om hier enige verbetering in te brengen door de toets "tegenhouden" van adobe te gebruiken. * bij herhaling heb ik hier gewaarschuwd tegen het "rammelen" van de lichtvlekken tussen de bladeren, wat in dit geval echt storend werkt en hier hebben we dan wat verandering in gebracht met de "stempel" van adobe, zodat we een rustiger achtergrond krijgen. grapje: wat zou je denken van een nachtelijke ekspeditie naar middelheim om met enkele stoere knapen deze droedel en zijn partnerin te verhuizen naar een gunstiger plekje? dat schitterende muzeum is echt groot genoeg en desgevallend vullen we die leemte dan op met een minder mooi beeld. rekening houdend met de lamentale lichtomstandigheden, is het vanuit het standpunt "kadreren" dus een toffe kreatieve opname! warme groet van fjet.
een schitterende belichting met strijklicht op de bladeren van die voorste struik en een uitstekend gekozen achtergrond zonder storende witte vlekken! maar... de kompozitie (ofte "kadrering" zoals dat hier heet) had echt beter gekund, dacht ik: door iets langer te zoeken naar een ideaal standpunt voor de kamera, had je volgens mij tussen die struik, dat soort bloembak en de bos gele bloemen een driehoek tussen drie sterke punten kunnen maken - misschien een idee om later op te oefenen. en dan vlug naar de volgende foto en de konkrete en praktische TIPS die daar staan. warme groet van fjet.
erg romantisch, met de romp van de antieke zwengelpomp mooi op een vertikale sterke lijn en de "mond" van de pomp ergens in de buurt van het bovenste sterke punt (al geef ik grif toe dat het hier werkelijk niet anders kon) terwijl je op de koop voor een rustige en sfeervolle achtergrond gezorgd hebt.. knap werk !. de bedoeling is echter, dat wij jou naast komplimentjes ook wat TIPS geven om het NOG beter te doen en de foto een NOG sterker effekt te geven. tip 1: in dit geval zou ik de pomp op de linker vertikale lijn gezet hebben, niet om dwars te doen, maar om dat gammele poortje op de achtergrond mee in beeld te krijgen... zie je wat ik bedoel? tip 2: jij hebt dat stom stuk plastiek of karton daar natuurlijk niet zélf gelegd, maar als het niet vastgeroest zit en als de eigenaar niet ergens in de buurt is, zou ik het toch "even" weggenomen hebben (vanzelfsprekend om het daarna weer braafjes op zijn plaats te leggen) - weeral om te tonen wat ik bedoel, heb ik het een beetje weggestempeld, als komt dat de scherpte van de verweerde bakstenen echt niet ten goede. tip 3: jij hebt de zon uiteraard niet op zak, maar als je de keuze hebt zou een laat winterzonnetje met zacht strijklicht (dus zijdelings lichtval met lange schaduwen) het geheel NOG romantischer en aantrekkelijker gemaakt hebben. *** hoewel ik geen kristallen bol heb, vermoed ik toch dat jouw "specialiteit" mettertijd toch bij "levende" onderwerpen zal gaan liggen (na de sublieme fotoos in het rusthuis, heb je vandaag weer een schat van een knuffeldiertje in de groep gezet!) *** de enorme vorderingen die jij op zéér korte tijd gemaakt hebt, doen de fijnproevers onder ons al met verlangen uitzien naar je volgende prestaties... warme groet van fjet.
een prettige verrassing om weer iets van jou te horen en die verrassing is NOG prettiger omdat je intussen duidelijk niet stil hebt gezeten en nu véél van de vorige TIPS toepast, zodat ik je nu kan feliciteren met een heel rijtje pluspunten. pluspunt 1: de (anderhalve) eend op de voorgrond staat mooi op het onderste sterke punt recht en heeft toch nog genoeg ruimte om wat verder te wandelen (of kwakkelen). pluspunt 2: die voorste eend maakt nu een mooie diagonaal met dat drietal verderop en leidt de blik zo naar het bruggetje, naar de bloembak en weer naar de "ster". pluspunt 3: dat bruggetje zou normaal een "storend element " vormen, maar nu legt het een duidelijk verband met het "water" dat wel niet rechtstreeks te zien is, maar dat iedereen nu duidelijk weet liggen (en zeg nu zelf: wat is een eend zonder water!) pluspunt 4: de horizon ligt ongeveer op de bovenste sterke lijn, maar omdat die diagonaal loopt, geeft dat een absolute meerwaarde aan dynamiek. pluspunt 5: de grote "bloembak" op het sterke punt boven rechts leidt de aandacht in dit geval niet af, maar verlevendigt de achtergrond en geeft zo nog méér het idee "park" weer. oef, dat is bijna van het goede teveel en dus nu even het minpunt: de "anderhalve" eend op de voorgrond komt in dit geheel nogal verwarrend over, omdat de vluchtige toeschouwer niet meteen ziet dat die vlek achter de "hoofdeend" feitelijk ook nog een stuk soortgenoot is. het gekke is, als je die "hoofdeend" sterk uitvergroot, krijg je feitelijk een prachtfoto, maar zoals gezegd: in dit geheel is het allemaal een beetje puzzel-achtig. *** in de onderste foto heb ik die "halve" eend weggefoefeld, om je het verschil te tonen, maar verder is er totaal niet veranderd aan jouw origineel. TIP 1: ik denk dat de foto sterker wordt als je op je knieën of op je buik gaat (de échte vogelfotografen nemen doorgaans een stuk plastiek mee om hun zondags kostuum niet vuil en/of nat te maken). TIP 2: als je die échte vogelspecialisten hoort, dan is het grote "geheim" dat je héél veel geduld moet hebben en héél veel fotoos moet maken om er uiteindelijk één enkele uit te pikken, waar al die eendjes precies de ideale houding en plaats innemen. maar nogmaals: je krijgt "het" duidelijk te pakken (pas op, want als je "het" te pakken hebt, genees je er nooit meer van en blijf je voor de rest van leven streven naar steeds méér perfektie). een warme groet van fjet.
