een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
05-06-2006
blikoogje - vogels
lieve blikoogje, stuur voor de bespreking asjeblief enkel fotoos waar je zélf tevreden over bent (die kanarie stond op de juiste plaats, maar was ZO onscherp...) ook bij deze foto heb je het jezelf iets té gemakkelijk gemaakt: vogeltjes zien en klikken... er komt echt wel wat méér bij kijken en een uiterst belangrijke gave voor een natuurfotograaf is: geduld. als je een béétje door je knieën was gegaan, had je die storende bodem kunnen vermijden en de vogels op de koop toe GROTER laten lijken (kikkerperspektief maakt het onderwerp altijd indrukwekkender) - ik heb hier wat gefoefeld met de kloon-stempel om dat onderaan wat op te ruimen) ook dat blokje snoep dat rechts boven tussen de tralies zit, leidt de aandacht af... dat zijn details waar je reeds bij de opname rekening mee moet houden. om een echt "spanningsveld" te bekomen tussen TWEE hoofdonderwerpen, zouden BEIDE op een sterke lijn moeten komen en zo mogelijk ook op een sterk punt: als je geacht had tot dat linkse pietje iets verder opgeschoven was naar links, had je de volledige breedte van het beeld kunnen benutten, terwijl ik nu een stuk heb weggeknipt om toch een béétje die tweede sterke lijn te halen. als je dan met nog MEER geduld zou gewacht hebben tot die linkse vogel lager zat, dan had je een mooi diagonaal gekregen tussen beide kopjes. maar het "verhaal" zit er wel in: de "afgewezen liefde..." als je fotoos van andere natuurfotografen ziet, lijkt het allemaal heel vanzelfsprekend, maar wees gerust dat er heel wat denkwerk aan vooraf gegaan is en dat ze MASSA's opnamen in de prullenmand gekeild hebben omdat ze nét niet goed genoeg waren. maak het jezelf niet té gemakkelijk, want ik weet nu dat je véél beter kan. voor je volgende inzending eens proberen met landschap? maar dan héél bewust werken met sterke lijnen en sterke punten, okay? warme groet van fjet.
het pluspunt van deze foto is de diagonale opbouw van de huisjesrij, maar dat is helaas ook het "zwakke" punt ervan: onze ogen volgen immers "automatisch" zo'n diagonale lijn naar "iets" en net dat "ietsje" is hier niet, want de lijn loopt dood op enkele onduidelijke huisjes in eenadere stijl (die kunnen we dus beter wegknippen voordat de nieuwsgierige toeschouwer begint te vragen wat daar feitelijk te zien was). een droom van een foto zou natuurlijk geweest zijn als die diagonaal ons zou geleid hebben naar een verliefd koppeltje (of desnoods een niet-verliefd begijntje) op het sterke punt rechts onder. ook van diue voorgrond heb ik wat afgeknabbeld, als was het met hartzeer, omdat de schaduw van die dakkapel dan wegvalt: door de kamera een heel klein beetje hoger te richten, zou je links boven een volledige dakkapel gekregen hebben en dan zou het zwaartepunt van de hele foto vooraan links gekomen zijn, met een samenspel van deur, raam en dakkapel op de sterke lijn én de sterke punten. je volgende foto vind ik gelukkig veel beter, maar ik hoop dat je ook aan dit kommentaar iets hebt, want schoonheidsfoutjes leren inzien, zorgt er meestal voor dat je ze later NIET meer maakt. moed houden, want door bewuster te gaan fotograferen, ga je er ook veel meer plezier én voldoening aan beleven.
het wordt een bijna onmogelijke opgave om in dat prachtige brugge nog een plekje te vinden dat nog niet door miljoenen japanners (en àndere toeristen) is vastgelegd en het wordt dus dubbel belangrijk om van elke foto een juweeltje te maken. als je zéelf je eigen foto "objektief" bekijkt, zal je moeten toegeven dat je ogen bij een eerste kennismaking blijven hangen op die enorme (en tamelijk saaie) plas water en dat het romantische bruggetje feitelijk "verdwijnt" op de achtergrond. daarom stel ik voor om een stuk van dat water wég te knippen, want naar mijn gevoel wordt de foto dan opeens veel "boeiender" en wordt de aandacht veel méér getrokken op dat bruggetje én op de sierlijke gevels - jammer genoeg kunnen we er geen stukjes aan-knippen, want dan zou ik het topje van die puntgevel links boven er héél zeker bijgeplakt hebben. let wel: dat "knippen" is en blijft een noodoplossing, want door de foto dan achteraf weer wat uit te vergroten, verlies je vanzelfsprekend kwaliteit (scherpte én definitie) - ideaal is dat je dat kadreren reeds bij de opname doet (voor zo ver mogelijk, want je kan moeilijk over het water gaan wandelen om een goed standpunt te bekomen, maar dan kan je weer inzoomen , als je kamera dat kan). de bedoeling is NIET dat je braafjes ja knikt bij al wat de "meester" orakelt, maar dat je nadenkt over die tips en als je ermee akkoord gaat dat je foto er inderdaad BETER door wordt, dan kan je die tips voortaan bewust gaan gebruiken. (ik heb die auto even weg gefoefeld met de kloon-stempel, maar dat is een kwestie van smaak en er zijn evenveel tegenstanders als voorstanders van dergelijke "vervalsingen"...) als je denkt dat je er iets mee bijleert, dan graag twee nieuwe fotoos. warme groet van fjet.
dat borrelglaasje op een sterk punt en het flesje er pal achter op een sterke lijn... waaaaw, ik denk dat je het kadreren in je vingertoppen begint te krijgen en ik hoop dat je daar voor de rest van je leven plezier aan gaat beleven. de bedoeling van deze tips is immers NIET om goede en slechte punten uit te delen, maar om je te leren aanvoelen dat die regels voor kadreren/kompozitie niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen, maar dat ze afgeleid werden uit de praktijk, na het grondig bestuderen van de grootmeesters uit de schilderkunst en dat ze wel degelijk een enorm hulpmiddel zijn om beginnende fotografen dat gevoel bij te brengen voor een aangenaam ogende en vooral doeltreffende bladvulling. nogmaals: het is geen kwestie van nameten op de millimeter, want als je die feeling eenmaal hebt, dan kan je er bewust van gaan afwijken. je zal merken dat ik aan jouw inzending totaal niets veranderd heb, buiten het ophelderen van die sombere achtergrond. schitterend dus... en warme groet van fjet.
na het ophelderen van de achtergrond is deze opname zo absoluut perfekt inzake kadreren, dat ik alleen maar met wijdopen mond kan zitten gapen van bewondering voor de vorderingen die jij op zo korte tijd gemaakt hebt. ik hoop dat je nu zelf aanvoelt hoe ijzersterk dat flesje overkomt als het op zo'n "sterke lijn" staat in plaats van pal in het midden. die heerlijk zachte belichting maakt dat je de rondingen van het flesje bijna in reliëf ziet en je krijgt de neiging om het vast te pakken en te betasten en die hooglichtjes op de juiste plaats zorgen voor dat pittige, dat publiciteitsfotografen doorgaans alleen maar bereiken door kwistig om te springen met spuitbussen. je hebt de truuk van de "oneindige achtergrond" kennelijk volledig onder de knie, ook al heb je wel erg moeilijk voor jezelf gemaakt door te kiezen voor een witte achtergrond. (voor de kleurkombinaties van achtergronden verwijs ik naar de zeer deskundige uitleg in de TIPS van ward van jim). ik weet, het kan allemaal nog wat scherper, maar voor kadreren is het gewoon... volmaakt. voor je volgende inzendingen zou ik graag iets met mensen (of dieren) zien en als dàt van dezelfde kwaliteit is, dan kan ik je naam al gaan invullen op je diploma kadreren. warme proficiat en warme groet ban fjet.
