De camper
mijn huis
Foto
De wereld
mijn tuin
Foto
Foto
Foto

Frankrijk
Najaar 2008
Frankrijk
juni 2008
Frankrijk
November 2007
Frankrijk
aug/sept 2007
Griekenland
najaar 2006
Griekenland
Mei-Juni 2006
Portugal
Maart-April 2006
Andorra
transit land
Frankrijk
Zuid Oosten 2005
Frankrijk
Alpen 2005
Frankrijk 2004
Norm/Bretag.
Frankrijk 2004
 Alpen
Nederland 2004
 Valkenswaard
Portugal
Algarve 2003
Marokko
voorjaar 2001
Tsjechoslowakije
zomer 1993
Oost-Duitsland
1988
vanaf 1974
hoe het begon

Meer weten over een land/streek?
Klik hier

 
Ik ben
wie ik ben
  ik ben
niet volmaakt
  ik ben
niet perfect
  maar zo ben "ik"

  ik weet
wie ik ben
  ik weet
wat ik wil

  soms ben ik
een prater
  soms ben ik
heel stil
Inhoud blog
  • Wie reist er met ons mee
  • Frankrijk Provence najaar 2009
  • Frankrijk
    Provence en Var
    Herfst 2008
  • Frankrijk
    Provence en Maritieme Alpen
    aug/sept 2007
  • Frankrijk
    LaLonde les Maures
    November 2007
  • Frankrijk Aug/sept 2007
  • venster op Massif des Maures
  • Griekenland najaar 2006
  • Griekenland Mei/Juni 2006
  • Portugal
    voorjaar 2006
  • Frankrijk ZO
    najaar 2005
  • Frankrijk
    naar de alpen - augustus 2005
  • Nederland Valkenswaard WE nov 2004
  • Frankrijk
    Normandië Bretagne sept 2004
  • Frankrijk
    Alpen - augustus 2004
  • Portugal Algarve 2003
  • Andorra transitland
  • Marokko voorjaar 2001
  • Tsjechoslowakijë de splitsing 1988
  • We schrijven 1968
  • Frankrijk Provence najaar 2009
    Foto
    .
    onze zwerfauto,, een kamer met uitzicht




    Soms laten we ons comfortabele huisje voor wat het is.
    Af en toe nemen we onze zak op de rug
    Liefst trekken wij er op uit met ons knusse huisje op wielen.









    20-04-1988
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
         
              Jena Lobeda - Oost-duitsland


    Augustus 1988
    Op een camping in Hongarije leerden we Alfred kennen. Hij was in 't gezelschap van zijn vrouw en had zijn caravan achter onze kampeerauto gezet. De eerste morgen bleef het bij een groet, een glimlach en de hand opsteken.
    's Avonds spraken we hen aan en nodigden ze ons uit om een tas koffie te komen drinken. Ze kwamen uit Jena Lobeda in Oost Duitsland. Heb me later steeds schuldig blijven voelen omdat ik me op dat moment niet realiseerde hoeveel die tas koffie hen gekost had.
    Na een paar dagen stak Alfred regelmatig eens over om te komen praten over hun leven, het "regime" en hoe ze eronder leefden. Hij werkte bij Zeis, optische toestellen, en ze hadden het nog relatief goed. Ze kwamen al vele jaren naar Hongarije maar deze keer waren ze speciaal gekomen omdat buitenlandse ambassades vol zaten met Oost-Duitsers die hoopten van hier naar 't westen te kunnen. Daarom ook hun voorzichtigheid de eerste dagen om met ons contact te leggen. Adressen werden uitgewisseld en de uitnodiging stond om volgend jaar Pasen naar Jena te gaan.
    We weten niet goed hoe we hun gaan bedanken voor de ontvangst zonder ze een pijnlijk gevoel te geven. We zoeken een heel grote korf en steken die vol met al wat ginder moeilijk te krijgen was, koffie, chocola, appelsienen, enz. We weten niet goed hoe we daarmee door de grenskontrole geraken en doen ook een voorraadje sigaretten en chocolade mee voor de douaniers.
    Het verlaten van het westen gaat zonder veel problemen - over een brug, aan weerszijden met hoge rollen pinnekensdraak afgezet, komen we aan de eerste barelen. De kampeerauto wordt grondig geïnspecteerd en, een paar pakjes sigaretten en chocola armer, mogen we verder rijden. Pascontrole en West Marken omwisselen voor Oost Marken - per dag is er een verplicht wisselbedrag.
    Hoge woonkazernes vormen wallen rond het centrum van Jena en het is even zoeken voor we het juiste woonblok hebben gevonden. Aanbellen helpt niet want de bel is al jaren stuk. Navragen en opschrijven want het wordt een doolhof aangezien het op één van de hoogste verdiepen is en deze lift het niet doet. Grauw, kapotte matten... waar zijn we terechtgekomen?
    Het welkom is zeer hartelijk. De leefruimte klein maar heel gezellig. Alfred gaat eerst met mijn ventje terug om de auto op een veilige plaats te zetten - veilig, niet zozeer voor inbraak maar vooral voor beschadiging omdat er weinig manoeuvreer ruimte is en niemand geeft om een paar krassen min of meer op hun Trabantje. Het is er buiten tenandere één grote open garage. iedereen sleutelt  aan zijn auto. De meeste Trabantjes zijn dan ook van een respectabele leeftijd.
    Helga was even bij de buren en het nieuws van westers bezoek doet vlug de ronde. Vooral de witte chocoladen paaseieren krijgen de aandacht want dat hadden ze nog nooit gezien.
    Het valt op hoe weinig uitleg ze geven aan hun buren als ze vragen vanwaar we zijn en hoe ze ons hebben leren kennen. Niemand betrouwen zegt Alfred, zelfs uw eigen kinderen niet. De Stasi is overal. Wil uw kind naar die school? dan staat daar de vraag tegenover wat ge weet van uw ouders en uw buren... Wilt ge een woning? idem. Om een auto te kopen zelfs een 2°hands en als ge er al het geld voor hebt, komt ge op een wachtlijst van jaren... even wat klikken en ge schuift een paar jaartjes op. Ze verstaan het dat sommigen onder druk bezwijken en zijn dus heel voorzichtig om hun woning of werk niet te verliezen of erger.
    We laten Alfred bellen voor de reservatie van een tafel in een Gaststätte omdat we absoluut onze Oost Marken moeten spenderen. Het trabantje brengt ons, met een sightseeïng omweg, veilig naar de andere kant van 't stad al denk ik herhaaldelijk dat het de laatste meters zijn die hij ooit zal rijden. Op straat staat een rij wachtenden maar omdat wij een reservatie hebben mogen we direct binnen. (oeioei zo voorsteken...zoiets zou ik thuis niet erg appreciëren) Aangezien er geen 4 plaatsen bij mekaar vrij zijn wordt er verhuisd. 'k Voel me hoe langer hoe minder op mijn gemak. Ten onrechte want het blijkt een ingeburgerd gebruik. Ook wij schuiven nog eens op om een grotere groep de kans te geven samen te zitten. Over de tafelnappen ligt op sommige plaatsen de nationale vlag waar in 't midden een groot gat is waar ooit de sikkel stond. Er broeit wat in de DDR. Linzensoep, witte kool met soepvlees en heel pikante mosterd en pudding na.
    Af en toe komt er iemand even praten en tegen dat de avond om is zijn verschillende tafels samen geschoven. We trakteren en zijn 's avonds een paar OostMarken lichter (we zullen lelijk moeten doen om alles op te gebruiken)
    De volgende dag leer ik linzensoep maken en verteld Helga hoe moeilijk het is ook maar iets te kopen. vb Als er ondergoed geleverd is in 't warenhuis doet de tamtam zijn werk en laten de vrouwen hun werk op de fabriek in de steek om zo vlug mogelijk te kunnen gaan aanschuiven in de hoop op...Een bezoek aan 't warenhuis toont ons vooral lege rekken en slechts primaire levensnoodzakelijke dingen.
    Koffie wordt langs de straatkant verkocht in pakjes van 25 tot 50gram en heel duur; kaviaar ook maar met de volle doos voor een spotprijs naar onze normen (Russische ruilwaar).
    's Namiddags gaan we de streek verkennen. Alfred wil absoluut zelf rijden maar wij willen voor de benzine betalen en hij lacht. We rijden de stad uit want daar heeft hij een tuintje. Ze huren dat voor 1 jaar van de staat voor 1 OostMark. Hij heeft er een tuinhuisje geknutseld en onder een hoop bakken en zakken haalt hij een benzineblik te voorschijn... van de russen... geruild voor groenten uit zijn tuintje.
    Daarna genieten we van de mooie natuur en een paar fraaie burchten en ik zie er de "hoeve van mijn dromen" helaas aan de verkeerde kant voor mijn vrijheid.
    's Avonds in de Gaststätte leren we nog 't één en 't ander over 't leven en de handel met de russische soldaten die het volgens de ossies veel slechter hebben dan zijzelf. Elke verse rekruut komt aan met een rugzak vol dozen kaviaar en de mannen met strepen zeggen daar niets over omdat zij de rest van de kramakkele bussen aanvullen met waren om te ruilen voor eten.
    Morgenvroeg vertrekken we en we zitten nog met een hoop ongebruikte marken. Amuseren ons om hier en daar 't één en 't ander te verstoppen. Ze zullen even nodig hebben voor alles te voorschijn komt want we hebben het zo gedaan dat ze niet gaan twijfelen of we het niet hebben verloren...zou graag hun gezicht zien...waar zouden ze het het eerst vinden? zouden ze het direct snappen en verder gaan zoeken? Heb er thuis nog dagen plezier aan gehad.
    We nemen niet alleen afscheid van Afred en Helga maar van een aantal lieve mensen in de hoop ze vlug terug te zien.
    Zomer en Alfred durft niet op verlof vertrekken. Het gonst van de geruchten maar dat zijn wij slechts later te weten gekomen. We weten niet wat er loos is en maken ons wat ongerust maar durven er niet over schrijven of telefoneren.
    9 November 1989 Kot in de nacht telefoon. De muur is opengebroken en er zijn mensen ongedeerd naar 't westen gegaan. Ze gaan zelf onmiddellijk vertrekken om in Berlijn te gaan kijken. Alfred gaat eerst nog een paar bussen benzine ophalen want als iedereen naar ginder gaat rijden zullen de pompen wel leeg zijn.
    Wij kunnen niet meer slapen en wachten op een volgend telefoontje dat gelukkig nog diezelfde dag komt. Ze staan in 't westen en mochten van bij vreemde mensen gratis bellen om ons het nieuws te melden.
    Eén jaar later bezochten ze ons.
    Toen wij in Jena terugkeerden hebben we gesakkerd en hardop gevloekt. Overal waren wegomleidingen want de heraanleg van de banen was massaal gestart..........met Duitse grundlichkeit.

    December 2006
    De vreugde in 't oosten is vlug geluwd. Ze leerden ook kennis maken met de negatieve kanten van de westerse luxe-wereld.
    Prijzen gingen de hoogte in maar velen vielen zonder werk.
    Criminaliteit heeft massal ingang gevonden. De ene angst heeft plaats gemaakt voor de andere.
    Hoorden herhaaldelijk de laatste jaren dat velen met heimwee terug denken aan "vroeger" Het westen beloofde veel maar heeft het oosten de rug toegekeerd.
    De rijke westerling startte bedrijven en bevolkte ze met werkkrachten uit Polen.
    Hun lapje gehuurde grond werd verkocht, hun woonblok gesloopt.
    Dure vrijheid. Ze mogen nu onbeperkt TV kijken en daar de rijkdom en criminaliteit aanschouwen.  Ze hebben het misschien beter dan vroeger maar de hoge verwachting is verre van ingelost.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (1)

    23-04-2008
    oostduitsland
    hallo , sorry dat ik u hier mee lastig val maar ik ben op zoek naar 3 lieve mensen die wij voor de val van de muur op een camping in hongarije hebben leren kennen . dat is voor mij al ruim 20 jaar terug ik was toen zelf nog erg jong maar mij is altijd bij gebleven hoe lief deze heren waren terwijl ze het toch heel moeilijk hadden vergeleken bij ons . we hebben na die vakantie nog geschreven maar toen de muur viel was alle contact weg . ik ben dus op zoek naar mensen die nog contact hebben met mensen uit voormalig oostduitsland of die weten hoe bepaalde straten na de naams wisseling zijn gaan heten of op wat voor een manier dan ook mijn kunnen vertellen hoe ik dit aan moet pakken . ze hebben nooit misbruik van ons gemaakt en wij kunnen ze niet vergeten en willen graag weten hoe het nu met ze is en of ze nog in leven zijn . met vriendelijke groet anita van gemert zwolle

    23-04-2008 om 19:03 geschreven door anita van gemert




    mijn andere blogs
    ribbedebie
    over van alles en nog wat
    reizen
    vliegreizen wereldwijd

    kampeerauto2
    kampeerauto in
    andere continenten

    Locations of visitors to this page
    Foto

    Gastenboek
  • Nog een aangename dag en veel groetjes
  • Draaiend Wiel
  • Campergroetjes van Ukkupuk
  • rondtrekke met camper
  • Groetjes

    Graag weet ik wie er aan mijn deurtje heeft geklopt. Laat u een krabbeltje na zodat ik ook even op tegenbezoek kan komen?




    God schiep mij
    naar ZIJN beeld
    en gelijkenis
    -niet naar het jouwe
    -verwijt me dus niet
    dat ik niet ben zoals jij

    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Reizen is landen verliezen!
    Voortdurend iemand anders zijn.
    Geen vaste voet aan de grond meer hebben.
    Enkel leven van wat je ziet.

    Nergens toe behoren, zelfs niet aan mezelf.
    Voorop lopen en volgen.
    Het gemis een eindpunt te hebben,
    en de schrik het te bereiken.

    Reizen op die manier is als een reis.
    Maar ik doe het, zonder er meer van de verwachten
    dan de droom dat het ticket me verschaft.

    De rest is slechts aarde en hemel.


    Blogvrienden

        Gazel
        redpoppy
        Febe
        Amorfati
        Bomma
        Georges01
        Lana
        Marleentje
        Miena
        Mija

    Zwervers

       
    campert5c
        GM
        Moekeontour

    Info


        campersite
        wegwijzer

    .

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!