Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
KEN IK HET LEVEN WEL? Als ik telkens meer spullen koop, terwijl mijn kasten al uitpuilen, ken ik het leven dan wel?
Als ik mijn geliefde menigmaal afwijs, terwijl ik binnen de relatie zelf op zoek ben naar veiligheid en geborgenheid, ken ik het leven dan wel?
Als ik mijn kinderen vertel dat zij eerlijk dienen te zijn, terwijl ik zelf nog niet de halve waarheid over mijn diepste lagen naar buiten durf te brengen, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik zo blij ben met mijn leven, terwijl ik permanent bezig ben met mijn volgende vakantie, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik zo blij ben met mijn werk, terwijl ik zo snel mogelijk met pensioen wil, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik vrede in de wereld wens, terwijl ik zelf zo vaak kies voor strijd, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg voor liefde te kiezen, terwijl mijn bestaan wordt gedomineerd door 1.001 angsten, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg te willen werken aan de betere wereld, terwijl ik zelf min of meer doorga op de oude voet, ken ik het leven dan wel?
Als ik menigmaal “genoeg” zeg tegen anderen, terwijl ik zelf zo vaak leef in de overtreffende trap van “meer en meer”, ken ik het leven dan wel?
~~~~~~~~~~
Als het menselijk bestaan uit zovele innerlijke tegenstrijdigheden bestaat, terwijl de mens zichzelf zo geweldig en intelligent vindt, kent hij het leven dan wel?
De mens is zover ingedaald in de dimensies van materie, geld en andere zaken van de buitenwereld, dat hij de verbinding met zijn geest is kwijtgeraakt
Mode …is belangrijker dan reflectie Status … is belangrijker dan compassie Gadgets … zijn belangrijker dan vergeving Gezien worden … is belangrijker dan “liefde zijn” Ontvangen … is belangrijker dan geven Hedonisme … is belangrijker dan altruïsme Hebzucht … is belangrijker dan dienstbaarheid Genieten …. is belangrijker dan helpen Er “goed uitzien” is belangrijker dan de innerlijke schoonheid
Het “Ikke eerst” staat nog steeds voorop…
Eerst “Ik”… en dan komt daarna ergens de rest
Als “Ik” maar word gezien …
Als “Ik” mijn emoties en mijn mening maar kan uiten …
Als “Ik” maar kan genieten …
Als de wereld hier vandaag op Facebook maar kan zien wat “IK” heb beleefd, wat “Ik” voel en wat “Ik” vind…
~~~~~~~~~~
IS DAT WEL LIEFDE???
~~~~~~~~~~
Wij hoeven ons aan niemand te meten, want wij zijn helemaal goed zoals wij zijn, maar hoe zouden Amma, Moeder Teresa, Mahathma Gandhi en Nelson Mandela tegen de “ikku- eerst-cultuur” aankijken?
Als ik mijn “Ik” elke dag centraal stel, ken ik het leven dan wel?
~~~~~~~~~~
Het hart en het ego lijken elkaar voor een stukje te overlappen… en ons spirituele ego maakt daar genadeloos ge-/misbruik van
Õnder het mom van “kijk mij eens lekker spiritueel bezig zijn”, draait het ego ons een rad voor ogen … opdat wij niet doorhebben dat ons (spirituele) ego de scepter zwaait …
Ons ego is niet fout of slecht, want het is uit eigenliefde ontstaan. Wij dienen het niet af te wijzen, en er geen strijd mee te leveren
Wel dienen wij de werking van het ego bewust waar te nemen, om het daarna te overstijgen
Wij denken nu al vanuit ons hart te leven, maar voor een deel is dat niet zo…
Wij denken voor liefde te kiezen, maar voor een deel is dat niet zo…
Wij denken liefdevol te zijn, maar in de mindset van het spirituele ego kiezen wij, als puntje bij paaltje komt, toch voor onszelf … en komt de ander, en het grote geheel, op de tweede plaats
Eerst dienen de behoeftes, neuroses, verslavingen, conditioneringen, oordelen, verwachtingen, dromen, beelden, illusies, dogma’s, patronen, nevels, plaatjes en wanen van ons “Ikku” te zijn vervuld, gezien en bevestigd
….. en dán pas is er ruimte voor de ander en voor het grote geheel …
~~~~~~~~~~
Maar nu komt het: … doordat wij de ander en het grote geheel op de tweede plaats stellen, stellen de ander en het grote geheel onze “ikjes” óók op de tweede plaats, zo binnen, zo buiten immers, en daardoor voelen wij ons afgewezen…
'Wat is het verschil tussen gehecht zijn aan anderen en hen liefhebben?
Als we aan anderen gehecht zijn overschatten we hun goede eigenschappen, en we denken dus dat zij beter zijn dan ze werkelijk zijn. We geven om hen omdat ze ons behagen: ze geven ons cadeautjes, prijzen ons, helpen en steunen ons, etc. Wat we gewoonlijk liefde noemen is meestal vooral gehechtheid. Als we aan anderen gehecht zijn zien we hen niet zoals ze werkelijk zijn en daardoor verwachten we teveel van hen: ze moeten zus zijn, ze moeten zo doen, etc. Wanneer ze niet aan onze verwachtingen voldoen voelen we ons gekwetst, teleurgesteld en geven we hen de schuld.
Maar als we écht van andere mensen houden, dan geven we om hen en willen we dat ze gelukkig zijn, niet alleen omdat ze ons ego strelen en tegemoet komen aan onze verlangens, maar gewoon omdat ze bestaan en ook recht op geluk hebben. Echte liefde verwacht niets terug. We accepteren anderen om wie ze zijn en proberen toch hen te helpen, maar het maakt ons niet uit of we al dan niet voordeel hebben bij de relatie. Echte liefde is niet jaloers of bezitterig, maar eerder onpartijdig. Echte liefde wordt gedeeld met alle voelende wezens.
Is het mogelijk om bij onze vrienden en familie te blijven als we onthecht zijn?
Natuurlijk! Onthechting is niet hetzelfde als afwijzing. Als we onthecht zijn, hebben we geen irreële verwachtingen meer van anderen, noch klampen we ons vast aan hen of denken we dat we ons ellendig zullen voelen als zij niet bij ons zijn. Onthechting is een rustige, realistische, open en aanvaardende houding. Het is niet vijandig, paranoïde of asociaal. Onthechting betekent niet dat we onze vrienden en familie afwijzen of negeren: het betekent dat we op een of andere manier met hen omgaan, zonder overdreven verwachtingen. Als we niet gehecht zijn, zijn onze relaties met anderen harmonieus en in feite geven we meer om hen.'
Naar aanleiding van bovenstaande tekst vraag ik me het volgende af:
Is het contact met iemand missen gehechtheid? Is de wens met een ander in verbinding te blijven een teken van gehechtheid? En als dat zo is neigt dat dan niet naar onverschilligheid? Zonder contact ben je immers ook niet op de hoogte van hoe het met die ander gaat. .. is het niet ook bij onvoorwaardelijke liefde normaal de wens te voelen om in verbinding te blijven?
"De 7 stappen naar geestelijke groei" o.l.v. Hans Stolp
De zeven stappen die ons tot een ingewijde omvormen. Wie voor het leven kiest als een weg van geestelijke groei, zal een geleidelijke ontwikkeling ervaren die haar of hem allereerst leert kijken tot voorbij de buitenkant. Al doende groeit er een zekere gevoeligheid voor wat de geestelijke wereld ons wil toevertrouwen. Daardoor beginnen we ons onze roeping en onze opdracht in het leven bewust te worden. Op de weg van geestelijke groei komen we echter ook onszelf tegen en worden we ons bewust van onze schaduwkanten. Maar wie de moed heeft door de schaduw heen te gaan, ontdekt wie we eigenlijk zijn: mensen die het hoger zelf in zich dragen dat door Christus zelf tot leven wordt gewekt. Hoe meer we ons aan dit proces durven en willen toevertrouwen, hoe doorzichtiger de sluier wordt: we worden geestelijk ziende, horende en wetende: een ingewijde in de geheimen van deze tijd.
De zeven grote thema’s van het leven zijn: 1 Leren kijken voorbij de buitenkant. 2 Gevoelig worden voor de leiding die wij vanuit de geestelijke wereld ontvangen 3 Beseffen dat je geroepen wordt of bent 4 De vele levenslessen 5 De weg van het ego naar het hoger zelf 6 De ontmoeting met de kleine wachter op de drempel 7 De ontmoeting met de grote wachter op de drempel
LIEFDE IS De liefde bestaat in 1.000 kleuren en schakeringen.
In grote lijnen kennen de meeste mensen haar wel,
zeker in de zin van “houden van” een ander.
De 100 meeste bekende kleuren en schakeringen van de liefde zijn bij ons genoegzaam bekend….
Liefde is: • een voortdurende staat van “verbinding”, eenheid en overvloed • kiezen voor werk waar jij blij van wordt • goed voor jezelf zorgen. Lichaam, geest en ziel krijgen de aandacht die ze nodig hebben • trouw zijn en blijven aan jouw diepste “zijn” …en dat “zijn” centraal stellen in jouw leven • geweldloze communicatie naar alles en iedereen, ook als er irritaties of conflicten zijn • de ander vanuit mildheid, begrip en verbinding “zien” met al zijn/haar omvolkomenheden • jezelf bij al jouw handelen afvragen: word ik er gelukkiger van, en de wereld beter? • streven naar balans: in jezelf, in jouw verbinding met de ander, in de wereld • verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel: o.a. m.b.t. een vreedzame “state of mind” • jouw grenzen bewaken en deze oordeelloos communiceren, en die van de ander respecteren • streven naar verbondenheid én vrijheid; voor jezelf én voor de ander
Liefde is juist niet: • alsmaar “meer en meer” willen …het hart is nml tevreden met “genoeg” • slaaf zijn van illusies, sluiers en andere voortdurende beperkende mentale processen • geluk ondergeschikt maken aan geld, huur en hypotheek • de ander tot jouw bezit, speelbal of geluksverschaffer degraderen • de ander willen veranderen • langdurig vast blijven zitten in vervelend werk of in een slechte relatie • denken dat jij niet goed, mooi of waardevol bent (of dat van de ander denken) • jezelf verstoppen voor wat de betere wereld van jou vraagt • de dialoog met de ander stopzetten omdat jij pijn en verdriet voelt • alsmaar druk zijn, rennen, vliegen, jagen, zoeken, moeten, willen, doen, bereiken • langdurige stress als een vaststaand gegeven accepteren • de ander "verwijten" maken en tot “schuldige” van jouw lastige emoties bombarderen
Ah…de liefde….zo mooi…zo groot…zo wezenlijk…zij raakt de kern van ons bestaan.
Wie haar doorgrondt, is verbonden en gelukkig….
Wie haar niet doorgrondt, is met regelmaat afgescheiden en dus minder gelukkig…..
Is alles liefde? ... dat wordt wel gezegd ... maar is dat ook zo??
WHAT THE BLEEP DO WE KNOW? Een korte samenvatting van deze fascinerende documentaire over de relatie tussen bewustzijn, kwantumfysica, overige wetenschap, spiritualiteit en religie …
Onze hersenen ontvangen 400 miljard bits/seconde.
Daarvan registreren wij slechts ca. 2.000 bits bewust.
De hersenen slaan enkel op wat zij kúnnen zien > zij zijn bevooroordeeld en registreren dus niet alles >
De indianen zagen bij de komst van Columbus niet zijn gigantische schepen, omdat die schepen buiten de scope van hun hersenen vielen.
Wij zijn werkelijkheid scheppende machines >
er is geen “buiten” dat los staat van wat zich binnen ons afspeelt.
Deeltjes lijken voortdurend te komen en te gaan >
maar waar zijn ze als ze er niet zijn?
Materie bestaat niet uit substantie.
Ook de kern waarvan wij denken dat die vast is,
bestaat … en bestaat ook weer niet … net als de elektronen.
Materie is een soort gedachte, een geconcentreerd stuk informatie.
Als je niet kijkt, is een het golf (van mogelijkheden). Als je wel kijkt, is het deeltje (van ervaringen).
Op het moment dat je kijkt, schiet een deeltje naar een bepaalde positie.
Hoe kan één deeltje op 2 of meer plaatsen tegelijk zijn?
Atomen zijn geen dingen > het zijn mogelijkheden.
Het bewustzijn kiest uit de mogelijkheden.
De waarnemer kan niet worden genegeerd.
Maar we weten niet wie of wat de waarnemer is?
De diepste waarheid is de fundamentele waarheid van Eenheid.
Op het diepste subnucleaire niveau zijn U en ik letterlijk één.
Als wij waarnemen wat er in ons gebeurt,
zijn we niet langer een emotioneel persoon
die onbewust op de omgeving reageert.
Emoties zijn eigenhandig ingeprente chemische stoffen.
Elke lichaamscel heeft receptoren die openstaan
voor invloeden van buitenaf.
Als een peptide (chemische stof) landt op een cel,
is het een sleutel die in het slot past.
Een receptor die een peptide bevat,
verandert soms zelfs de kern v.d. cel.
Elke cel heeft bewustzijn >
het is de kleinste bewuste eenheid v.h. lichaam.
Heroïne werkt via dezelfde receptoren als emotionele verslavingen.
Als je een mens vraagt wat God is, is dat hetzelfde als een vis vragen wat het water is waar hij in zwemt.