Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Je hart wil vertrouwen... je hoofd zegt "nee"... en je Ziel vertrouwt♥
Er wordt over je gewaakt... hoe dan ook. Twijfel daar niet aan, en weet dat achter de schermen
vele engelen en lichtwezens bezig zijn met jouw Wel-zijn♥
WEES WIJS
en vul je geest niet met de zwaarte van de wereld ook al voel je haar gewicht. Adem de lichtheid van de hemel in en blijf intussen met je voeten op de aarde zodat je in de wereld maar niet ván de wereld bent. = Marcel Messing
Tegenwoordig stelt men zich in het Westen de vraag of het beter is de doden te begraven of te verassen.
Zowel de teraardebestelling als de crematie zijn goede begrafenisrituelen, maar men moet toch iets weten. Wanneer een persoon overleden is verklaard, zijn er nog banden aanwezig tussen zijn ziel en zijn fysieke lichaam. Indien men hem ter aarde bestelt, worden deze banden traag losgemaakt. Indien men hem verast, gebeurt de scheiding extreem vlug en een dergelijke scheiding kan ervaren worden als een verscheuring, een vorm van geweld, vooral indien de persoon er zich nooit van bewust is geweest dat zijn ware bestaan zich niet beperkte tot dat van zijn fysieke lichaam. Wat kan de ziel van een mens voelen, wanneer hij nooit geloofd heeft in een leven na de dood?... Hij vraagt zich af waar hij is, hij begrijpt niet wat hem overkomt. Hij heeft tijd nodig om zich vredig los te maken. In dat geval is een teraardebestelling verkieslijk.
Wie dan ook heeft vanzelfsprekend het recht zichzelf uit te roepen tot kunstenaar.
Maar de echte kunstenaar is degene die in staat is om innerlijk in contact te komen met de goddelijke wereld en deze band te behouden. Of hij nu schilder, beeldhouwer, architect, danser, muzikant of dichter is, alleen deze band met de goddelijke wereld zal in zijn werk dat element van eeuwigheid brengen, dat er een meesterwerk van maakt.
Vooraleer zijn werk te beginnen, ervaart de echte schepper de behoefte om in zichzelf te keren, teneinde van boven dat licht te ontvangen, dat zijn visie, zijn verbeelding zal verlichten. De inspanningen die hij doet om altijd verder en hoger te gaan, schenken hem de openbaring van de ware schoonheid, en ook de mogelijkheid om deze uit te drukken en over te brengen.
De kunstenaar die echt geïnspireerd is, kan meesterwerken realiseren, omdat heel zijn wezen doordrongen is van het spirituele licht dat hij ontvangen heeft. Alleen de geest in hem is in staat om onsterfelijke creaties tot stand te brengen.
~☼~
Omraam Mikhaël Aïvanhov Dagtekst van vrijdag 25 september 2015
Facebook heeft steeds spelletjes, waaronder ook testjes
hoe staat mijn hart ervoor volgens hen?
***
Jouw hart is teder en zit vol liefde!
Jouw laatste vriend was echter egoïstisch en niet respectvol tegen je. Uiteindelijk heeft hij je hart gebroken en je hebt veel pijn moeten ervaren. Desniettemin blijf je in de liefde geloven en je straalt ook veel vreugde,
hoop en liefde uit.
pffff tja..dat weten we dan weer he
laat de vlinders maar weer fladderen zodra t fysieke hart weer krachtig tikt
We maken allemaal fouten op zijn tijd want niemand is volmaakt We zeggen allemaal wel eens iets dat dom of ondoordacht is. We kunnen soms enorm van mening verschillen met iemand of iemand teleurstellen. We hebben soms iemands vertrouwen beschaamd of vals beschuldigd…
Het zijn allemaal vervelende dingen en soms moeilijk om toe te geven aan onszelf dat we ons schuldig hebben gemaakt aan iets. We vinden het soms moeilijk om die verantwoordelijkheid op ons te nemen. We leggen de verantwoordelijkheid graag bij de ander. We willen liever gelijk hebben …en dat de ander zijn excuses maakt. We vragen ons af waarom wij altijd de minste moeten zijn om het weer goed te maken.
Nog moeilijker is het om te zeggen dat het je spijt wanneer er iets vervelends voorgevallen is. Om onze verontschuldigingen aan te bieden…. om ons te verzoenen met de ander of te vergeven. Maar “het spijt me” kunnen zeggen getuigt van kracht. Een oprecht gemeend excuus is een daad van liefde.
Werken aan een betere wereld begint bij onszelf. We zullen onze koppigheid en superioriteit los moeten laten…en nederig zijn. Toegeven dat we ook niet altijd de wijsheid in pacht hebben…en dat fouten maken menselijk is… Maar ook durven zeggen dat het ons spijt, onze verontschuldigingen aanbieden… De band herstellen, als dat mogelijk is… om samen verder te gaan…
Ik ging naar bed, toen zag ik dat er licht brandde in het atelier,
wat ze net kon zien vanuit het slaapkamerraam. ik ging naar de achterdeur om het licht in het atelier uit te doen,
toen ik zag dat er een paar kerels mijn spullen aan het jatten waren.
Gauw belde ik 112, en zei:
"Er lopen dieven in mijn achtertuin, en die stelen mijn spullen". De Agent vroeg: "Zijn ze ook in huis"? , en Ik zei : "Nee".
Toen zei de Agent: "
Doe de deur goed op slot, dan komen we als we tijd hebben even langs, want alle politieauto's zijn op dit moment ergens anders bezig". Ik zei: "OK", hing op en ik telde tot honderd. Toen belde ik weer 112. Ik zei, ik belde zojuist ook al dat er dieven in de tuin liepen. Nou, ik heb ze zojuist allemaal neergeschoten". En ik hing de telefoon weer op. Binnen vijf minuten kwamen er drie politiewagens aanscheuren, en een ambulance. De politieagenten rekenden de inbrekers in op heterdaad.
De Agent kwam naar mij en zei: "Ik dacht dat jij ze had neergeschoten"? Ik zei: "Ik dacht dat jij geen auto's ter beschikking had"?
Lief mens, Wees eens stil... kom bij jezelf. Wie houd je nu voor de gek? Je gelooft in Liefde... maar je leeft je angst. Je bent voor vrede.... maar zoekt telkens de conflicten op. Oké....je mag je waarheid spreken... en toch.... toch is het soms beter om te zwijgen. Jouw waarheid is een groot goed.... gevormd door alles wat jouw Ziel ooit heeft meegemaakt, inclusief alle angsten en verwondingen. En dat maakt dat jouw waarheid soms op angst gebaseerd kan zijn... waardoor je blik vertroebeld en je de zaken niet meer helder ziet. Kies daarom nu de weg van de stilte... van de vrede in jezelf. Maak het jezelf niet zo moeilijk.... accepteer je grootste angsten die ervoor zorgden dat je handelde zoals je deed... verwelkom je angsten... bedank ze en laat ze vervolgens los. Kies voor vrede.... en geef Liefde de kans om datgene te helen wat er gebroken en geheeld mag worden. Angst verdwijnt waar Liefde verschijnt
Dit is een hartverwarmend verhaal waarbij het lastig wordt om het droog te houden. Het is namelijk onvoorstelbaar dat er zoveel waarheid schuilt in de woorden van dit 6-jarige jongetje en dat die je zo diep kunnen raken. Als meer mensen dit verhaal zouden lezen, zou de wereld er misschien een stukje beter uitzien.
Ik ben dierenarts en ik werd op een dag gebeld om een 20-jarige hond Belker te onderzoeken. Het baasje van de hond, Ron, zijn vrouw Lisa en hun 6-jarige zoontje Shane waren allemaal erg gehecht aan Belker en hoopten op een wonder.
Ik onderzocht Belker en ontdekte dat hij kanker had en daardoor doodziek was. Ik zei tegen het gezin dat we er niets aan konden doen en ik bood aan om de hond bij hen thuis een spuitje te geven, omdat hij duidelijk pijn leed.
Toen we de procedure aan het voorbereiden waren, zeiden Ron en Lisa tegen me dat ze dachten dat het goed zou zijn als hun zoon er ook bij was en mee mocht kijken. Ze dachten dat Shane er misschien iets belangrijks van kon leren.
De dag erna had ik een brok in mijn keel, die ik altijd kreeg als het gezin zich rond Belker verzamelde. Shane leek rustig en hij zat de hond voor de laatste keer te aaien. Ik vroeg me af of hij echt begreep wat er aan de hand was. Een paar minuten later sliep Belker vredig in.
Het jongetje leek het overlijden van Belker te accepteren zonder het daarmee moeilijk te hebben of in de war te zijn. We zaten lang bij elkaar na Belkers dood en vroegen ons af waarom dieren zoveel korter leven dan mensen.
Shane, die er stilletjes bij zat te luisteren, zei plotseling, ”Ik weet waarom.”
Verrast keken we hem aan. Wat hij toen zei trof me. Ik had nog nooit zo’n troostende uitleg gehoord. Het heeft de manier waarop ik tegen het leven aankijk verandert.
Hij zei: ”Mensen worden geboren zodat ze kunnen leren hoe je een goed leven leidt – hoe je van anderen kunt houden en vriendelijk kunt zijn, niet waar?”
De 6-jarige ging verder,
”Maar honden weten al hoe je dat moet doen, dus die hoeven hier niet zo lang te blijven.”
Wauw, deze jongen slaan de spijker op zijn kop. Ik hoop dat wij het verhaal verder delen zodat een ieder van Shane’s wijze woorden kan leren.
Van elke mens, die ik in mijn leven ben tegengekomen, heb ik mogen leren. Ik verdien respect en waardering van de ander te ontvangen en geef dit zelf ook. Ik verwacht niets van een ander. Ze kunnen alleen maar zijn wie ze zijn en niet wat ik denk dat ze zouden moeten zijn. Ik gun de ander de ruimte en neem tijd voor de mijne. Zelf heb ik dit nodig, om stilletjes te mediteren, mij te bezinnen, contact te leggen met mijn hogere bewustzijn, voor zelfonderzoek De eenzaamheid is mijn vriend en heel belangrijk, waardoor ik geholpen word iemand te worden die binnen een spirituele relatie leeft en meer kan geven dan nemen en met blijdschap kan genieten en ontvangen. Het kan zijn, dat er mensen afvallen, daar zij mij niet accepteren in mijn zijn. Er zullen altijd nieuwe en betere komen- of anderen, om iets van te leren. Elkaar de ruimte geven is voor mij iets heel bijzonders haast heilig. In een relatie geeft dit een enorme mogelijkheid tot groei en bloeit deze op. Soms is dit voor anderen niet goed te begrijpen als zij uit liefde komen krijgen zij inzicht in mijn gevoel. Dit hoeven ze niet te begrijpen of te volgen, maar zullen mij respecteren, zoals ik ben of wil zijn. Ieder mens is een eigen ik en mag op zijn beurt, zijn eigen gevoel volgen. Sluiten wij niet op elkaar aan, dan is dit mogelijk en gaat ieder zijn eigen weg.
Ik houd erg veel van mensen, ondanks dat er enkelen waren, die mijn vertrouwen hebben beschaamd en misbruikt. Ook dit heb ik zelf in stand gehouden. Ik ben niet boos op die anderen heb het ze ook vergeven, omdat ik ervan heb mogen leren. Het leven is net zo mooi als dat ik dat zelf wil zien, voelen en genieten. Ik werk aan vrijheid in en met mijzelf. Des te sneller zal ik helen!!! Ik ben weer bereid tot een compromis en geef zelf aan, waar mijn grens ligt. Toch wil ik ook nog steeds in de gedachten van anderen meekruipen om een beetje te begrijpen hoe zij denken en daardoor de band met hen verstevigen. en ik leef nu. U ? sta en leef in het NU
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
