Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Een goede ouder zijn is niet altijd eenvoudig. Kinderen zien volwassenen vaak als mensen die precies weten hoe ze in iedere situatie moeten handelen. Zonder woede, angst of teleurstelling te voelen. Maar ouders zelf weten wel beter – ze zijn immers maar gewoon mensen – en voelen zich vaak behoorlijk machteloos.
Soms kost het heel wat moeite je gevoelens als ouders te overwinnen. Alleenstaande moeder Kathleen Fleming kan hier over meepraten.
Toen haar zoon op een dag de deur van de badkamer zo hard dichtgooide en een spiegel in duizend stukken viel, wilde Kathleen alleen maar huilen en schreeuwen. Maar nadat ze even diep had ademgehaald, besefte ze dat ze iets heel belangrijks had om met anderen te delen.
Zo zag mijn gang er afgelopen woensdag uit.
Gebroken. Chaos. Scherven.
Dit was mijn gang.
En mijn zoon heeft dit gedaan.
Soms, vaak, echt, breken dingen – en je ademt stokt … onmiddellijk.
Ik kon het nauwelijks geloven dat het waar was, toen mijn zoon de badkamer binnenstormde, gefrustreerd, boos en moe door een voor hem hele belangrijke reden. En toen hij besloot om de deur van de badkamer dicht te slaan, viel de zware spiegel aan de gangzijde uit de deurbeugel, op de grond – een miljoen gebroken stukjes bleven ervan over en weerspiegelden de middagzon.
Ik zei helemaal niets. Ik bekeek de schade en haalde eens heel diep adem. Sloot de hond op in een kamer, en zette de kat in de kelder zodat ze zich niet zouden bezeren.
Ik liep de tuin in en voelde hete tranen over mijn wangen stromen. Het is verbazingwekkend hoe eenzaam je als een alleenstaande ouder kunt voelen in dit soort situaties. Ik realiseerde me hoe bang en teleurgesteld ik me voelde. Is dit echt gebeurd? Ja. Echt waar.
Ik zat me af te vragen hoe mijn zoon’s karakter zich zo had ontwikkeld, en ik hoorde zijn gehuil in de badkamer op de eerste verdieping.
Hij was ook gekwetst. Dit was niet wat hij had verwacht, hij ook niet. Hallo WOEDE – ik herinner me niet dat ik je had uitgenodigd in mijn huis.
Eng.
Doodsbang.
Beschaamd.
Ongerust.
Diep ademhalen en diep ademhalen. Die kleine, kwetsbare ziel heeft je nu nodig. Hij heeft jou nu heel hard nodig. Jouw medeleven. Jouw zachtste en meest stabiele moederliefde en bemoediging. Haal nog een keer diep adem. Kom op moeder.
Gaan. Ga nu. Ga en open de deur, loop langs de glasscherven, zodat hij hoort dat je eraan komt, open de deur van de badkamer, kijk naar dat allerliefste gezicht van de wereld, rood van de zorgen en nat van de tranen, en luister naar zijn stem die ineens zo klein is: “Mam, ik zal het nooit meer doen, het spijt me zo.” Nog meer tranen. En meer tranen. Wat een onzekerheid in zijn gezicht.
Kom op moeder. Ga naar hem toe. Nu. Neem hem in je armen. Jawel, je begint zelf te huilen. Verdomme, dat kan er wel bij. Hou hem vast. Kijk hoe snel hij als een balletje in je armen kruipt. Kijk hoe hij het nodig heeft dat jij van hem houdt. En door jou te worden getroost. Kijk nu hoe klein hij nog steeds is. En kijk hoe kwetsbaar zijn ziel.
Ik hou van je.
Je bent veilig.
Ik ben hier.
Het ergste is nu voorbij.
Ik ben bij je.
Ik hou van je.
Kom op moeder. Vertel hem over BOOSHEID. Vertel het nu. WOEDE is echt een machtig gevoel. Je hebt recht op jouw boosheid. Woede kan helpen. Het kan je ziel reinigen. Maar kan ook dingen kapot maken. Hij knikt. Hij weet het. Hij heeft net een ontmoeting gehad met WOEDE.
Er zijn betere manieren om grote gevoelens te laten zien.
We werken eraan samen… morgen.
Ik ben hier om jou te helpen.
Je bent veilig.
Je bent nooit alleen in je woede.
Je bent nooit alleen in je angst.
Ik ben hier. Wij zijn hier bij elkaar.
Nu gaan we samen opruimen.
En dus hebben we samen de gebroken stukken opgeruimd. We veegden en hebben daarna gestofzuigd. Het was een rustige klus. Het was een voorzichtige klus. En het was een gedenkwaardige klus.
Soms breken er dingen. Soms doen we dat zelf. Het maakt niet uit dat ze breken, hoe of waarom. Waar het om gaat is hoe we reageren als er dingen breken. Maakt het ons kapot? Laat het ons in een neerwaartse spiraal van schuld en straf belanden?
We leven in een monumentale tijd waarin de mensheid een verschuiving meemaakt naar een hoger bewustzijn. Van een derde dimensie bewustzijn naar dat van een vijfde.
Het hierna volgende is wat je mee kan maken als je het vijfde dimensie bewustzijn of hoger hebt bereikt.
Wanneer iemand het vijfde dimensie bewustzijn bereikt, dan kan dit een beleving geven als die van een permanente staat van vrede, zegening, liefde en vreugde en er is geen moeite nodig deze staat te behouden. Dit is een natuurlijk en automatisch proces. Alle negatieve energie wordt vanzelf weggefilterd.
In deze staat beginnen mensen zichzelf te zien in ieder ander, zowel mens als dier. Ze voelen liefde voor iedereen en er stromen geen negatieve gedachten in de hersenen van diegene die het bewustzijn van de vijfde dimensie heeft bereikt. Eigenlijk worden alle negatieve gedachten weggefilterd.
Het wordt stil in je hoofd, zonder het permanente gekakel dat iemand binnenkrijgt in de derde dimensie. Eigenlijk zijn er helemaal niet veel gedachten die binnenstromen in de hersenen van iemand die de vijfde dimensie heeft bereikt. Behalve als ze noodzakelijk zijn om hen van de ene gebeurtenis of moment naar het andere te brengen.
Wanneer iemand het vijfde dimensie bewustzijn bereikt is hun perceptie van tijd aanmerkelijk langzamer geworden. De klok lijkt wel snel te gaan maar in hun beleving is er niet veel tijd verstreken. Dit zou je kunnen vergelijken met wat er gebeurt als iemand doodgaat. Wanneer iemand sterft gaat deze over van het bewustzijn van de derde naar dat van de vierde dimensie. Er wordt wel gezegd dat terwijl er jaren voorbijgaan op aarde, dit slechts enkele minuten lijkt in de geesteswereld.
Dit verklaart waarom er in de geesteswereld nauwelijks tijd verstrijkt, terwijl op aarde dan juist veel. Diegene die ooit een bijna doodervaring hebben gehad als gevolg van een ongeluk of iets dergelijks, zullen misschien ook gemerkt hebben dat hun hersenen langzamer gaan werken in dit soort situaties. Het lijkt alsof alles in slow motion gaat. De ziel bereidt zich voor om van een derde naar een vierde dimensiebewustzijn over te gaan. Dat verklaart waarom de tijd langzamer lijkt te gaan. In dat kader is de uitdrukking "tijd is een rekbaar begrip" toepasselijk en wie weet is het wel ontsprongen aan dit fenomeen. Je kunt dit ook merken bij zelfhypnose of meditatie. Ook hier lijkt het alsof er niet veel tijd is verstreken, maar de klok aan de muur vertelt een ander verhaal. Ook hier beweegt de geest zich buiten de grenzen van de derde dimensie. Hetzelfde fenomeen doet zich voor in ons fysieke leven in ons stoffelijk lichaam op deze 3D aarde waarbij onze energieën toenemen en we ascenderen naar de vijfde dimensie. Onze perceptie van tijd wordt langzamer.
Wanneer iemand het vijfde dimensie bewustzijn bereikt leven ze alleen nog in het nu, zonder referentie aan het verleden. Ze kunnen vroegere herinneringen wel ophalen als ze die nodig hebben, echter blijven niet in dat verleden hangen. Hun geest is op natuurlijke wijze geconcentreerd op het nu zonder dat ze daarvoor ook maar enige moeite hoeven doen. Het is eenvoudigweg de staat waarin ze zijn en waarin ze automatisch leven.
Omdat iemand die de vijfde dimensie heeft bereikt vanzelf in het nu leeft, hebben ze ook geen referentiekader in de toekomst, wat ook betekent dat ze zich geen zorgen maken. Ze leven eenvoudigweg van moment tot moment en van gebeurtenis tot gebeurtenis.
Iemand die het vijfde dimensie bewustzijn heeft bereikt kan ook versterkte helderziende en intuïtieve gaven ervaren. Ook zal het bewustzijn veranderen van een staat die op denken is gebaseerd naar een van intuïtief weten. Dat gaat verder dan iemand's geloofssysteem. Het is een innerlijk weten. Gelijktijdig zal iemand ook weten of informatie 'goed' of 'fout' is, gebaseerd op de energie waarmee het resoneert, omdat alles energie/trilling is. Zelfs onze gedachten zijn energie.
Manifestatie, het creëren, is ook veel gemakkelijker wanneer iemand het vijfde dimensie bewustzijn heeft bereikt. Meditatie, visualisatie, rituelen, energie stoppen in intenties noch enige focus of kennis van de Wet van Aantrekkingskracht is nodig. Alleen een lichte gedachte over wat gewenst is, is genoeg om dit te manifesteren in fysieke werkelijkheid.
In veel omstandigheden is zelfs een gedachte over wat men wenst niet nodig omdat alles in het universum eenvoudigweg gesynchroniseerd is. Als je leeft in het natuurlijke ritme van je 'zijn' en in synchronisiteit met het universum dan klopt alles altijd.
Dit is inderdaad een fascinerende tijd om op aarde te leven. We groeien in de richting van een staat van zijn die vrij zal zijn van de wanklanken en beperkingen van de derde dimensie. Een prachtig mooi vooruitzicht vinden wij!
Toeval bestaat niet. De Vierde Dimensie is een verhaal over de onzichtbare wereld om ons heen, die bepalend is voor succes. Het is een boek dat inzicht geeft in de wetmatigheden die in de vierde dimensie gelden en dat ingaat op de magie van het leven. Wens, werkelijkheid en toeval lopen in dit verhaal dwars door elkaar, net als in het leven zelf. Toevalligheden spelen een belangrijke rol in ons leven. In dit boek leer je het toeval te herkennen en dat vervolgens gericht te sturen. Ga mee op reis met Nick Larson, een succesvolle beursmakelaar, die door de crisis in de schuldsanering belandt. Na deze ingrijpende gebeurtenis gaat hij op zoek naar de waarheid en komt zo de vierde dimensie op het spoor.
Dit boek, geschreven door Hans Peter Roel, is geschreven in een romanvorm. De reden is dat mensen informatie gemakkelijker opnemen in de vorm van mythen en verhalen.
Daarom is dit boek geen 'saaie' wetenschappelijke verhandeling over kwantumtheorie en universele velden, maar gewoon een verhaal dat had kunnen plaatsvinden en misschien zelfs is gebeurd.
Het is een verhaal waar wens, werkelijkheid en fictie dwars door elkaar heen lopen, net zoals in het leven zelf.
Je gaat mee op reis met de hoofdpersoon Nick, die de beide kanten van de maatschappij meemaakt. Als gevierde beurshandelaar leeft hij in luxe en in hoog aanzien. Hij verliest echter alles en gaat, als hij volledig aan de grond zit, op zoek naar het geheim van het leven.�
Laat je meevoeren door dit verhaal, waardoor je kennismaakt met de magie van het leven. Lees het boek met een open geest en beleef de wanhoop, die Nick tot het uiterste drijft. Als je voelt wat hij meemaakt, doemt ook voor jou vanuit de mist een nieuwe dimensie op. Hierdoor ontstaan er meer mogelijkheden in je leven dan ooit tevoren.
Verkrijgbaar bij elke boekwinkel in Nederland en België.
'Pieter'; zei iemand tegen mij; 'is er leven na de dood?' 'Tja'; zei ik; 'deze vraag is mij vaker gesteld. En al zeggen de meeste mensen veelal, zonder er verder over na te denken, dat als het hart stilstaat de mens dood is ofwel overleden en weinigen er bij stil staan, dat het lichaam zijn/haar einde heeft bereikt, doch de ziel verder reist om herboren te worden, in een ander lichaam, waardoor het waarlijk uitmaakt, waar men, qua karma, geboren zal worden, dus welk gebied of welke ouders men krijgt, om verder aan diens karma te kunnen werken. En dat zal zolang doorgaan tot men weer zijn/haar engel-schap heeft bereikt of wel in ere heeft weten te herstellen, en zelfs nog hoger dan dat, wat men de Monade noemt, die wij ook waren. Dat houdt dus ook in dat de kinderen die nu geboren zijn en zelf ook kinderen krijgen, daardoor hetzelfde lot moeten ondergaan.
Om het te bevestigen voor mijzelf, heb ik mijn leven wel eens vergeleken met een appel, waarvan de schil, onze huid vertegenwoordig, het vruchtvlees ons lichaam met haar ingewanden en het zaad, dat wanneer de appel van de boom valt en zelfs het rottingsproces moet ondergaan, zal het zaad zich in de aarde nestelen, om in de lente als nieuw loot tevoorschijn te komen, om als herboren op te groeien, als appelboom, die weer vele vruchten zal geven. Daarnaast, zie ik mijn leven ook wel als een rups, wiens vele pootjes als mijn lessen en de gangen of paden zijn, die ik ga, met de wil een hoger bewustzijn te verkrijgen. En als het lichaam te oud is geworden en komt te overlijden, wurmt het zich in een cocon of wat voor mij op een kist gelijkt, waarin men het lichaam gaat begraven, of naar keuze gaat cremeren. Echter de ziel zal uit het lichaam vertrekken, om laten in een ander lichaam te worden herboren, gelijk een vlinder uit zijn cocon verschijnt om in vrijheid te kunnen vliegen.'
Zo is het voor mijn een zeker weten, dat er leven na de dood is of nog mooier, dat het leven een oneindig bestaan heeft, zoals de schepper oneindig is.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
