|
Ik ben er.
Aangekomen na een korte reis...de weg was niet lang
en ik was niet alleen.
Ik had nauwelijks tijd om erover na te denken...
alsof ik een glijbaan afging.
Wat een licht...wat een liefde....wat een kleuren.
Sereen...puur...zuiver...dat is wat het is.
Ik heb geen pijn meer.
Gewoon weg! Genezen
Of eigenlijk....ja, ik ben hier, maar ben ook daar.
Ik ben eigenlijk overal tegelijk.
Daar waar ik aan denk, daar ben ik.
Als een gedachte verplaats ik mij.
Ik besef dat ik over ben gegaan...dat ik gestorven ben.
Is dit nou de hemel?
Ja....het zal wel...
maar het gaat verder dan mijn voorstellingsvermogen ooit was.
Dit is liefde....LIEFDE.
Ik kan het voelen...sterker nog...IK BEN LIEFDE.
Meer is er niet van me over....
alles wat geen liefde was heb ik achtergelaten.
De essentie is liefde en ik besta er volledig uit.
Ik zie een aantal bekenden verschijnen en ook zij zijn licht,
ook zij zijn liefde.
Ik weet dat ik met sommige van hen op aarde
geen prettig leven heb gehad,
maar het lijkt wel alsof ik niet meer bij dat gevoel kan komen....
het is weg en wat rest is begrip.
Alsof er een automatisch proces van vergeving heeft plaatsgevonden.
Ik doorzie het nu....het waarom.
Waar heb ik me toch altijd druk om gemaakt...geld, bezit, ruzies....
perse gelijk willen hebben....het betekende werkelijk niets,
ja echt helemaal niets in vergelijking met deze pure wereld van Liefde
. Alles hier is helemaal doordrongen met Llicht en
met pure onvoorwaardelijke Liefde.
Hier is geen plek voor haat, woede of boosheid...
die jas heb ik bij het sterven afgedaan.
Ik besef dat ik mensen na heb gelaten..dat mensen mij missen
en verdriet om mij hebben.
Mijn maatje, kinderen, kleinkinderen....vrienden.
Zij hebben verdriet en ik wil naar ze toe...ik wil ze troosten.
Samen met mijn begeleiders mag ik terug.
Ik zie ze....ben bij ze...roep ze....maar ze zien noch horen mij.
Mijn begeleiders geven aan
dat ik naar de hartstreek van de mensen in de kamer moet kijken.
Ik kijk als het ware door ze heen en zie
dat er in de hartstreek van mijn kleinkinderen een soort levende,
lichte en ronddraaiende energie is...
.ik zie het ook bij mijn dochters
"Het is alsof oma er nog gewoon hier bij zit"
hoor ik een kleinzoon zeggen...
.
"het is alsof hij hier gewoon bij ons aan tafel zit".
"Ja....vertrouw daar maar op....vertrouw er maar op
dat als je het gevoel hebt dat oma bij je in de buurt is
dat hij er dan ook écht is", aldus het antwoord van mijn dochter.
Ik voel hun verdriet, maar ook hun vertrouwen en hun weten
dat ik er ergens....ergens toch nog ben.
Ik voel het niet bij iedereen maar slechts bij diegene die naar het lijkt
hun hart durven open te stellen en te voelen wat zich daar afspeelt.
Mijn begeleiders geven aan dat het voor nu tijd is om terug te keren...
ik weet dat ik degene die ik achter heb gelaten
nog vaker mag bezoeken...
troost mag bieden en liefde mag brengen en ik hoop dat al degenen die
ik achter heb gelaten mij nog gewaar kunnen worden in de toekomst....
ik hoop dat ook hun harten zich openen
voor de lichte frequentie van Liefde.
Ik weet nu dat de dood niet het einde is, maar een overgang.....
een terugkeer naar het LICHT om opnieuw opgenomen te worden
in het veld van onvoorwaardelijke en PURE LIEFDE"
|
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
