|
stapjes ...
met mijn mooie schoentjes aan
voorzichtig een stapje
met losse handjes durf ik wel
want ik ben al zo groot
van de tafel naar de stoel
is best wel heel erg ver
kijk dan want ik ga superhard
nee hoor ik ben niet bang
twee handjes aan het stuur
op de stoep is het niet eng
mijn voetjes komen op de grond
en vallen doe ik heus niet
ik kijk links dan naar rechts
en nog een keer voordat ik ren
echt ik weet de weg
en als je me roept kan ik je horen
staat de grote wijzer bovenaan
dan ben ik zo weer thuis
dan soms reik ik naar je hand
als de wereld opeens veel groter lijkt
en ik zo graag nog even klein had willen zijn
ben ik dan toch bang in het donker
probeer ik voor jou met losse handjes
ieder stapje voor ik slapen ga
© marianne
dit gedicht komt ook nog in de bundel van dinnetje Marianne
|
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
