Een ietwat oud uitziende hond snuffelt door mijn tuin.
Aan zijn halsband en goedgevulde buik kon ik zien dat hij een thuis had en er goed voor hem werd gezorgd.
Hij kwam rustig naar mij toe lopen, ik aaide hem een aantal keer over zijn koppie en vervolgens volgde de hond mij naar binnen. Hij liep kalmpjes door de hal, ging liggen in de hoek en viel in slaap. Een uur later liep hij weer naar de deur en ik liet hem gaan.
De volgende dag was de hond weer terug in de tuin, hij keek me even aan en liep weer naar binnen. De hond ging weer op precies dezelfde plek in de hal liggen en sliep ongeveer een uurtje. Dit gebeurde een aantal weken achter elkaar.
Omdat ik nieuwsgierig was bond ik een briefje vast aan zijn halsband: ‘Ik zou graag willen weten wie de eigenaar is van deze prachtige lieve hond en of hij/zij op de hoogte is van het feit dat de hond elke middag naar mijn huis komt om hier een dutje te doen’.
De volgende dag arriveert de hond (met een nieuw briefje om zijn halsband) weer voor zijn dagelijkse dutje. Op het briefje stond ‘Hij woont in een huis met zes kinderen, waarvan twee jonger dan drie jaar oud zijn. Hij probeert wat slaap in te halen. Kan ik morgen met hem meekomen?
![](http://blogimages.seniorennet.be/karin1953/1724237-e047c7792db036c4af873e4ce700e3f4.jpg)
![](http://blogimages.seniorennet.be/karin1953/1724237-24a71507df54b5070bf5681323220490.jpg)
Nichtje fabienne, links
![](http://blogimages.seniorennet.be/karin1953/1724237-a7a08fde45e0b8710a5ab02fef41b7de.jpg)
|