Het geschenk wat ik “heb” is het geschenk dat ik leef.

Het leven dat ik leef en ten diepste beleef.

Ik ben extreem hooggevoelig, heb een hoog weten en zie achter het zichtbare.

Soms denk ik wel eens was ik maar aards dan was het leven wat simpeler maar nee… dat zou voor mij een arm leven betekenen, arm en statisch en daar zou ik weinig voldoening uit halen.

Aards het leven beleven is in mijn ogen beperkt leven want zonder mijn gevoel zou ik me gehandicapt voelen.. gehandicapt, blind en doof tegelijk.

Mijn gevoel bracht me in de diepste dalen van mijn zijn, in het zwartste zwart van mijn depressies en in mijn diepste emoties en angsten.. maar het leerde me ook alle lessen van de liefde; van vergeving door het zien achter de pijn, van liefhebben achter het oordeel, het voelen van verdriet achter de boosheid, de hunkering zien achter haat, de onzekerheid en eenzaamheid achter de behoefte naar macht.

Dat is wat liefde mij laat zien, dat is wat ik door ogen van liefde zie.

Maar het is niet iets wat mij geleerd is, het is iets wat ik mezelf geleerd heb omdat ik verdrietig werd door het zien van beschadigde kinderen die zich bevonden en bevinden in volwassen lichamen en waar mijn hart van kan breken omdat ik het verdriet voel achter de hardheid die word weer gegeven.

Hierdoor besefte ik dat haat beantwoorden met haat en boosheid met boosheid nooit de sleutel kon, moest en mocht zijn naar een wereld van liefde ondanks wat ik zie om me heen en wat ik geleerd heb toen ik opgroeide.

Door mijn diepste dalen van mijn zijn te bewandelen, lichtjes aan te maken op alle donkere plekjes vol tederheid, projecties los te koppelen die niets mij te maken hadden maar die mensen aan mij vast hadden gekoppeld in hun eigen wanhoop.. losgemaakt zonder verwijt wel te verstaan maar vanuit liefde en begrip.

Ik kon liefhebben achter de vernedering omdat ik wist dat het niet mijn vernedering was maar vanuit de onmacht om lief te hebben.

Dit omdat ik liefde wilde zijn.

Ik zag dat ik mezelf heb gegeven aan een dergelijk persoon die door slecht gedrag naar mij berouw vond in zich zelf en ik daardoor dus eigenlijk geen slachtoffer was maar misschien wel juist op het juiste moment op de juiste plek was om deze persoon tot berouw te brengen.

Door deze processen voel ik geen boosheid, ken ik geen haat en geloof ik ook niet in negativiteit.

Dit alles heeft de liefde enkel versterkt voor mezelf, voor de ander en op wereld niveau.

Als je kijkt achter het oordeel, lief hebt zonder verwachting, in eenvoud de puurste schoonheid ziet dan besef je dat je niets nodig hebt dan enkel een hart vol met liefde en de behoefte om dat met iedereen te delen die het maar wil ontvangen…

Een vriendelijk woord

is als een lentedag

fijne donderdag

Groetjes van Dion.

25-02-2016 om 11:51 geschreven door Dion

Hier alweer een super prachtig schrijven gelezen lieve Karin
De ontmoeting met een goed mens blijft altijd;
een mooie herinnering in ons leven.
Nikki

24-02-2016 om 12:51 geschreven door Nikki