Hoe moet je daar dan mee omgaan?
Als je bereid bent en in staat de toestand van je gemoed oordeelloos te bezien, vanuit de positie van de innerlijke getuige, ontsluit zich een innerlijke ruimte, die ervaren wordt als vrijheid.
Vanuit die innerlijke vrijheid kun je kiezen of je een emotie of een gevoel wel of niet in de wereld tot uiting brengt, dus deel van je gedrag maakt. Daar gaat het om. Dat is wat te leren valt.
Je kunt bijvoorbeeld verliefd zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad.
Je kunt bijvoorbeeld jaloers zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad.
Je kunt bijvoorbeeld boos zijn. Dat is niet in zichzelf goed of kwaad.
Je kunt bijvoorbeeld ergens intens van genietgen.
Dat is niet in zichzelf goed of kwaad.
En dat geldt precies zo voor elke andere emotie.Het gaat erom dat je die toestand van je gemoed eerst in alle openheid durft waar te nemen en te erkennen,
welke die ook zij.
Alleen als je zo oordeelloos naar de toestand van je gemoed kunt kijken, ontstaat de vrijheid om te besluiten
of je daar wel of niet iets mee doet.
Spirituele groei betekent dus niet het aanleren van de juiste emoties en het afleren van de onjuiste.
Want er zijn geen juiste en onjuiste emoties.
Alle emoties mogen er zijn, mogen ongecensureerd ervaren worden, maar jij besluit welk gedrag je er aan verbindt. Dat is de vrijheid die het resultaat kan zijn van emotionele openheid.
Alleen door te oefenen in emotionele openheid kun je ook ontdekken wat voor jou de wezenlijke en wellicht aanvankelijk nog verborgen zin is van jou bestaan.
Je zult leren inzien dat er allerlei oppervlakkige emoties zijn die er niet zo toe doen.
Maar ook zul je ontdekken dat er diepere lagen van emotionele bewogenheid in jou schuilen die tot de grond van je bestaan behoren, die uitingen zijn van je ware zelf, en waaraan je ook je ware zelf kunt leren kennen.
Bram Moerland
Emoties
Zo heb ikzelf jaren en jaren alle negatieve emoties aan de kant gehouden
en bleef maar inzichtelijk kijken en relativeren
Niet dat de andere emoties er niet mochten zijn
ze ondermijnden mijn gevoel van dat moment als ik eraan toe zou geven
Eerlijkheidshalve kom ik er nu achter dat dit een vorm van overleving is geweest
en kijk ze nu dus stuk voor stuk aan
er is nu wel de tijd en ruimte
en als ik zo zou blijven doen kon er geen balans terug komen
alles mag er zijn, ook verdriet-boosheid en zelfs woede
om ze nu anders in te zetten ga ik aan mijn oude trauma s op dit gebied kijken
niet om lukraak te gaan strooien met alles wat ik nog niet kende, maar vanwege enorme nieuwsgierigheid naar
wat ik al die jaren dat ik leef aan het wegdrukken was
Is dit wel zo erg als verwacht en dit nu in een veilige setting
spannend
en hoe ga jij met je emoties om?
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
