Heer, laat het prinsenvolk der oude Nederlanden niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande. Maak dat uit d´oude bron nieuw leven nochmaals vloeit, schenk ons de taaie kracht om fier vol vroom vertrouwen, met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen, tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit
Er wonen één miljoen Vlamingen in Wallonie, las ik vandaag in het Laatste Nieuws, Cijfers in de pers moet men altijd met een grote korrel zout nemen. Het is wel een feit dat er heel wat Vlamingen in Wallonie leven. Ik zelf woon al twintig jaar in de Duitstalige Gemeenschap, ik vind het vanzelfsprekend, dat men zich aanpast aan de taalgemeenschap waarin men woont. Zelfs mijn computer is volledig op de duitse taal afgesteld, mijn klavier is dan ook geen Azerty maar een Qwertz, daardoor kan ik ook de twee puntjes die op de e van Wallonie zouden moeten staan niet plaatsen. Daar de duitse taal door honderdtwintig miljoen mensen gesproken wordt heeft dit ook veel voordelen, ik krijg alle informatie in het duits en niet in het engels en ook alle programs zijn in het duits. Nadelen heeft het voor mij ook als ik Nederlands wil schrijven, inplaats van correct schrijf ik onbewust korrekt en zo zal ik af en toe nog wel meer fouten schrijven tegen de nederlandse gramatica, ik hoop dat de bezoekers van mijn blog mij dat niet kwalijk zullen nemen.
1954 - 1956 was ik jongknapenleider in de chirogroep van Sint Andries, met weemoed denk ik soms aan deze tijd terug, Antwerpen hoorde toen nog de Antwerpenaren en ook `s nachts kon men nog veilig op straat komen. De E.Heer Verschuren was toen onze proost, hij was een goede priester, ons heem was in de Aalmoezenierstraat en in mijn jongknapenafdeling waren toen 40 jongknapen, ik zou het leuk vinden als er enkele van hen toevallig op mijn blog zouden stoten en wij op deze manier weer in kontact zouden komen. De heer Doggen was toen koster en organist in de Sint Adrieskerk, zijn zoon Guido was toen als jongknaap in mijn afdeling. Ik weet niet meer alle namen, maar als één van hen toevallig dit berichtje leest zal hij zich zeker aan deze tijd herinneren, het benieuwd mij ook waar mijn goede vriend Marcel gebleven is, die toen in de Verbrande Entrepotstraat woonde, 1966 waren wij nog samen op vakantie in Frankrijk.
Ook daar heb ik gewoond, Kerkstraat 72 Hemiksem dat was van 1942 tot 10 Juni 1946. Dat was toen een café van Pilsor Lamot, als wij er woonden was het café echter gesloten en ik meen ook daarna. Na de dood van mijn moeder 5 juni 1946 kwamen mijn jongere broer, die toen vijf jaar was, en ik in het jongenstehuis van de E.Heer Ivo Cornelis in Niel. De E.Heer Cornelis probeerde voor ons een goede vader te zijn. Als er nog bloggers zijn die zich aan deze tijd herinneren, wil ik graag in kontakt met hen komen.
In mijn twééenzeventigjarig aards bestaan heb ik heel wat poppenkast en theater gezien, politieke poppenkast, koninklijke poppenkast en kerkelijke poppenkast. Af en toe wil ik in mijn blog op deze poppenkast opmerkzaam maken, want het theater is nog niet voorbij, het gaat volop verder en wordt van dag tot dag lachwekkender. In de vijftiger jaren kon men voor sommige politiekers en kerkelijke leiders nog respekt hebben, nu worden we dagelijks gekonfronteerd met een stel lachwekkende figuren. Ten tijde van Leopold III stonden de Vlamingen nog gesloten achter de koning der belgen, alhoewel er toen ook geen belgen waren, maar enkel Vlamingen, Walen en een paar Duitstaligen, deze laatsten wisten eigenlijk helemaal niet wat ze waren. De Vlamingen waren Leopold III dankbaar omdat hij door de kapitulatie in 1940 veel onnodig bloedvergieten verhinderd had. Over het huidige koningshuis kan men alleen maar lachen. Trouwens, deze koninklijke poppenkast is een overblijfsel uit de middeleeuwen en niet meer van deze tijd. Over de kerkelijke poppenkast wil ik het een volgende keer hebben.
Het pastoorke van Ars was een eenvoudige man met gezond boerenverstand, geen geitenboer dus, in tegenstelling tot zijn toenmalige amtsgenoten leefde hij werkelijk in armoede. Op zekere dag had hij zijn parochianen beloofd hen op zondag tijdens de mis de duivel te laten zien. Die bewuste zondag was de kerk van Ars overvol, toen de pastoor op de preekstoel kwam liet hij ze alle opstaan, "kijk elkaar nu maar eens goed aan, nu zien jullie de duivel!" Zei hij dan. Natuurlijk meende hij niet dat al zijn parochianen duivels waren, maar dat ieder van hen op sommige momenten een duivel kon zijn. We weten het wel, mensen kunnen elkaar soms "den duvel aandoen".Wanneer ik nu dagelijks de nieuwsberichten lees, stel ik vast dat er op deze wereld nogal wat gevaarlijke, gewelddadige duivels rondlopen. Duivels, die in de naam van god mensen in de lucht springen, duivels die in de naam van god mensen stenigen, duivels die in de naam van god haat prediken tegen allen die anders denken als zij. In de middeleeuwen werden ook bij ons in de naam van God "heksen" en andersdenkenden verbrand, gelukkig zijn deze tijden voorbij, de wraakzuchtige god van het oude testament heeft plaats gemaakt voor de liefdevolle God van het nieuwe testament. We mogen echter niet toelaten dat men in Europa een nieuwe wraakzuchtige god binnenhaald.
Mijn oprechte dank aan de meevoelende vrienden betreffende mijn voorlopige gevangenschap op mijn eiland in ostbelgistan. Wat nog mogelijk is met de reperatuur van mijn oude golf verneem ik eerst vandaag of morgen, er zijn echter vrienden die met mij samen een rendabele oplossing zoeken, ik geef de hoop niet op,voorlopig heb ik wel een beetje hulp maar ik wil niet eeuwig hulpbehoevend blijven, mijn leven lang heb ik ernaar gestreeft niet van anderen afhankelijk te worden en dat wil ik graag zo houden !
Na de droevige gebeurtenissen in Parijs doen nu de steenezels van onze regering alsof ze geschokt zijn en dat deze moordpartij niets met de islam te maken heeft, volgens hen is de islam een vredelievende verdraagzame religie. Deze steenezels hebben natuurlijk nog nooit een koran gelezen, wat ik als 26 jarige na het aandachtig lezen van dat haatboek al wist hadden zij ook moeten weten. Eerstens is de islam geen religie maar een moordadige ideologie en tweedens, vredelievende moslims zijn er niet omdat het haatboek koran voor hen een heilig boek is dat hen gebiedt alle ongelovigen erbarmeloos uit te moorden. IS is geen afscheuring van de islam, IS is ISLAM. Dit erbarmlose uitmoorden is nu in Europa begonnen nadat de steenezels goedwillend de moordenaars in Europa hebben binnengehaald die onder het mom van vluchteling kwamen. Zij hebben het paard van Troje bereidwillig binnengehaald en zij zijn zwaar medeschuldig aan de doden die in Parijs zijn gevallen en aan de verdere doden die nog door de islammoordenaars zullen vallen.
Zoals steeds wens ik alle bezoekers van mijn blog, vrede, heil en zegen en een goede start in de tweede week van augustus.
Ik heb besloten voortaan nog maar één keer per week een bericht te schrijven, zo kan ik de nieuwsberichten een beetje verwerken en hebben de reageerders een week tijd om op mijn berichten te reageren.
Ik dank de lezers voor de reacties op mijn bericht van vorige week, het was wel even spannend; twee verschillende meningen. Mijn respect voor Jean is even groot als mijn respect voor Marnix die ik beiden als mijn vrienden betracht, want ik ben een humanist. En, mijn vriend Victor hoeft zich bij mij niet te verontschuldigen, bij mij kwam het verstand ook niet voor de jaren en dus niet in mijn piejottentijd, alhoewel we toen afstandelijk niet ver van elkaar verwijderd waren, Victor ergens in de buurt van het gerechtshof in Antwerpen, waar ik af en toe als S4 bediende van de Luchtbal een paar schoenen voor herstelling afleverde. Maar, Victor, ik betracht de voorbije jaren niet als verloren jaren, ik heb in mijn priesterlijke funktie veel ervaring opgedaan die men als leek niet kon opdoen, dan eerst zijn mijn ogen werkelijk open gegaan, mijn verontwaardiging steeg van dag tot dag tot ik dan het besluit nam als Kartuizer verder te leven en in mijn stille éénzaam kluizenaarsbestaan ben ik dan met deze blog begonnen.
Geen enkel dier doodt zijn eigen soortgenoten, dat doet alléén maar de mens. Miljoenen mensen werden door mensen vermoord en het doden gaat steeds in grotere omvan verder. Het moorden van de Christelijke kerken was in de middeleeuwen even erg als het moorden van de huidige islam, het moorden van Amerika na de tweede wereldoorlog in Vietnah Irak en Afganistan maakte evenveel burgerlijk slachtoffers als de moorden van het naziduitsland.
Ik ben het er mee eens, dat een land zijn strijdmacht moet hebben om het eigen grondgebied tegen vijandelijke invallen te verdedigen, maar wat hadden belgische bommenwerpers in Irak te zoeken waar vele onschuldige burgers ook vrouwen en kinderen het slachtoffer werden, wat had dat nog met landsverdediging te maken? Dezelfde politiekers die voor deze moorden verantwoordelijk waren klagen nu Israel aan omdat het zijn grondgebied verdedigt tegen de aanvallen van de Hamas-raketten die er op gericht zijn Israelische burgers te treffen. Heeft Israel niet het recht zijn grondgebied te verdedigen?
Dieren hebben ook behoefte aan liefde en genegenheid, zie bovenstaande foto en ze geven elkaar ook deze liefde en genegenheid, de mens kan van de dieren nog zeer veel leren.
De mei is daar, de milde mei.........de schoonste van de maandenrij. Als men zoals ik op één mei de veilige moederschoot verlaten heeft, verheugd men zich steeds als de meimaand begint ook als dat 76 jaar geleden is. Toen, 1936, zag de wereld er nog een beetje anders uit, van mijn eerste jaren in dit aardse tranendal herinner ik mij practisch niets, maar als vierjarige zag ik aan de hand van mijn moeder op 10 mei 1940 de Duitse troepen in ons dorp binnentrekken en dat herinner ik mij nog zeer goed. Toen begonnen de hongerjaren en de bange nachten als de bommenwerpers, op weg naar Duitsland met zwaar geronk over ons huis vlogen en het afweergeschut van de Duitsers donderde. Als de Duitsers dan eindelijk weg waren, begon de repressie, ik heb toen als achtjarige gezien hoe een jonge buurvrouw door een bende barbaren naar buiten gesleept werd en hoe haar door een vette matrone de blonde haren werden afgesneden tot ze helemaal kaal was en toen werd met teer een hakenkruis op haar hoofd geschildert. Ik heb geweend toen ik dat zag want het was een zeer lieve jonge vrouw die mij tijdens de hongerjaren vaak iets lekkers had toegestopt. Ook bij ons waren er barbaren.
Als men als kind reeds zulke dingen gezien heeft, is men als volwassene niet meer verbaasd over de misdaden die zich nu bij ons afspelen. Barbaren zijn er altijd geweest.
Maar vandaag verheug ik mij over het feit dat ik als 76 jarige nog de kracht en de moed heb op deze blog al dat zinlose geweld aan te klagen, ook al weet ik dat ik er niet veel aan veranderen kan.
