|
In de maand november gaan onze gedachten naar alle die ons lief waren en die reeds zijn heengegaan, we zouden nog wel eens graag met hen willen samenzitten en met hen praten, maar dat kan niet meer, ze zijn weg. Hoe ouder men wordt, om zo langer wordt de lijst, er is nu eenmaal een tijd van komen en een tijd van gaan en allemaal zijn wij geboren om eenmaal weer heen te gaan en dat zonder uitzondering. Maar het zijn niet alleen ouderen die ons verlaten hebben, op mijn lijstje staan ook heel wat jongeren die veel te vroeg zijn heengegaan. De vraag echter is, wie is er beter aan toe dezen die reeds heengegaan zijn of wij die
nog hier zijn? Zij, die reeds heengegaan zijn, kennen geen zorgen en verdriet meer, men kan hen niet meer bestelen en bedriegen, zij hoeven geen angst meer te hebben voor een bange toekomst, men kan hen geen pijn meer doen, zij hebben dit aardse tranendal voor altijd verlaten. Wij, die nog hier zijn, zijn af en toe verdrietig omdat ze onwederroepelijk weg zijn, maar we zouden ook blij moeten zijn omdat men hen geen kwaad meer kan aandoen.
Wat mij betreft, als eenmaal de tijd zal gekomen zijn dat ook ik zal moeten heengaan, zal ik met vreugde deze waanzinnige wereld verlaten, niet in de hoop op een paradijs, ik vind het Christelijke sprookje wel mooi en de Christelijke waarden en normen goed, maar sprookjes blijven sprookjes, ze zijn geen werkelijkheid. Dat neemt echter niet weg, dat ik zolang ik het nog kan zal vechten voor het behoudt van deze Christelijke normen en
waarden omdat het Christelijke sprookje een humaan sprookje is.
Kartuizer.
Reageer.....
|
