|
Een heks had mij vier dagen lang stevig in haar greep, neen, het was niet madam non. In Vlaanderen noemt men dat lumbago, in de duitse taal heet dat hexenschuß. De eerste dag kon ik mij amper nog bewegen, elke beweging deed pijn. Dat was natuurlijk niet leuk als ik ´s morgends de kachel aan de praat moest krijgen, af en toe een aspirientje verzachtte wel de pijn, maar helemaal weg was die heks niet te krijgen. Maar nu is ze eindelijk weer vertrokken en ik hoop, dat ze mij nooit meer te pakken krijgt.
Met de laatste reactie van Jutta ben ik het helemaal eens, alles wordt de laatste tijd zo enorm opgeblazen, als kinderen hebben wij ook koude winters beleefd en we zijn er niet van dood gegaan maar wij sliepen natuurlijk niet op de straat. En als we tijdens de wintermaanden in een buurland op bezoek gingen hadden we wel het nodige geld om de hotelkosten te betalen. Ik herinner mij ook nog de tijd dat men, ook in ons land, een bepaalde geldsom op zak moest hebben om niet als landloper in de gevangenis te komen. Maar de tijden zijn veranderd en de mensen en hun mentaliteit ook, maar niet ten goede.
Kartuizer.
Reageer....
|
