Allereerst wil ik mij bedanken bij Pieter Coutereel voor de bemoedigende woorden die hij mij toestuurde, het heeft mij diep geroerd, dat mijn blog hem herinnerd, maar dan op een ander vlak aan het blog van Ray. Hartelijk dank Pieter.

Ik wist natuurlijk wel, dat mijn droom van een Graafschap Vlaanderen niet veel bijval zou hebben. Het was dan ook een droom die ik reeds als twaalfjarige koesterde. Mijn leven lang ben ik een dromer gebleven, een dromer, die droomde van een betere en rechtvaardiger wereld, een wereld waarin alle mensen een menswaardig bestaan zouden hebben, een wereld met vrolijke gelukkige kinderen en jongeren die een bestaanszekerheid kunnen opbouwen. Een wereld waarin de gezinnen nog de hoeksteen van onze samenleving zijn met gelukkige kinderen en ouders die hun kinderen liefhebben en voor hun kinderen een voorbeeld zijn. Ik weet ook wel, dat er van al deze dromen, op enkele uitzonderlijke gevallen na, niets terecht gekomen is, maar toch blijf ik verder dromen. Niettegenstaande de verdorvenheid in onze wereld schrikbarend toeneemt, geloof ik nog steeds, dat er ook goede onverdorven mensen zijn, bezielt met een ideaal die alleen maar het goede wensen en het goede willen doen. Als wij deze betere wereld willen, moeten wij strijden tegen de ikzucht en het materalisme en weer liefdevol met mekaar omgaan. Ik hoop, dat in het komende onafhankelijke Vlaanderen minstens een deel van mijn dromen in vervulling zullen gaan.

Kartuizer.