|
Er heerste vreugde op 1 mei 1936 in het huis op de Hoevelei nummer 26 te Aartselaar, na negen maanden werd mijn moeder verlost van de 4 Kg. zware bengel die ik was. Ze nam mij in haar armen en drukte mij tegen haar warme borst en voor de eerste keer slurpte ik de zoete moedermelk. Dat deed ze één jaar lang en daarvoor ben ik haar nu nog dankbaar want de moedermelk is zeer belangrijk voor de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van de zuigeling, die moedermelk heeft mij lichamelijk en geestelijk gezond gemaakt.
Toen werden de meeste kinderen nog thuis geboren en toen waren er nog vredige dorpkens en steden, althans tot 10 mei 1940, toen overrompelde het nazispook ons landje, van mijn vierde tot mijn achtste jaar heb ik deze gruwel meer onbewust als bewust mee beleefd. Ik weet dus uit ervaring wat honger en angst is, honger, omdat er weinig of niets te eten was en angst voor de bommen en het nachtelijke gedreun van de zware bommenwerpers en de zoeklichten en het afweergeschut.
Het was een lange weg, van 1 mei 1936 tot 1 mei 2013 een weg van vallen en opstaan, dat vallen had ik steeds aan mezelf te danken, ik was nog tamelijk naief en ik moest nog veel leren, maar ik had toch steeds weer de kracht om op te staan en opnieuw te beginnen.
Het was een lange weg van zoeken naar de waarheid zowel op politiek als op godsdienstig gebied. De wijsheid kwam eerst op rijpere leeftijd, van de sprookjes die de pastoors ons als kind wijsmaakten is er nu vrijwel niets overgebleven en van de politiekers geloof ik geen enkel woord meer.
Maar er waren ook vele mooie en gelukkige jaren. Jaren van trouwe oprechte vriendschappen en van voorspoed. En nu geniet ik van mijn ouwe dag in goede gezondheid, zonder medicamenten en zonder dokter, mijn laatste doktersbezoek was in 2010 wegens een snijwonde in mijn vinger.
Groetjes,
Kartuizer.
|
