Op één mei word ik elk jaar een jaartje ouder, gisteren werd ik 73. Het was een lange weg, van 1936 tot 2009, een weg met vele vreugdevolle momenten maar ook met teleurstellingen en pijnlijke ervaringen, de levensweg gaat nu eenmaal niet over rozen, iedereen krijgt wel zijn deeltje doornen erbij. Maar ik ben deze moeizame weg wel helemaal alleen gegaan.
Over mijn gezondheid kan ik mij niet beklagen, de laatste tien jaren was ik éénmaal bij een arts voor het verzorgen van een snijwonde aan mijn middenvinger, niet opgepast met de grasmaaier. Natuurlijk begint de carosserie "koetswerk in goed Nederlands" te verslijten, het gaat allemaal niet meer zo vlot als tien jaar geleden maar dat hoort bij het ouder worden. Dat het met mijn vrienden en kenissen niet zo goed is gegaan, merk ik aan het feit, dat de kring van jaar tot jaar kleiner word, vorig jaar heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn oudste broer, verschillenden zij reeds naar de eeuwige jachtgronden vertrokken en anderen gaan alleen nog maar op bezoek met een schoenendoos vol pillen, ik schaam mij dan te moeten zeggen, dat ik in mijn medicijnkastje alleen maar een doosje aspirin heb.
Er werd mij vorige week door een vriend gevraagd of ik mij over de ontwikkelingen der laatste jaren zorgen maak. Ja, ik ben bezorgd over de toekomst van ons land en Europa. In mijn leven ben ik verder gekomen als de kerktoren van het dorp waar ik geboren ben, ik heb zes jaren in Duitsland gewoond en was toen Duitser met de Duitsers, dan heb ik zeventien jaar in Nederland gewoond en was toen Nederlander met de Nederlanders, de Nederlanders hebben mij trouwens altijd behandeld als een Vlaamse Nederlander, niet als belg. Noch in Duitsland, noch in Nederland heb ik mij ooit als vreemdeling gevoeld en men heeft mij ook nooit als vreemdeling behandeld, het is dus helemaal niet waar, dat de Duitsers of de Nederlanders intollerant zouden zijn, en dat zijn ook de Vlamingen niet. Met de toegestroomde "nieuwe" Nederlanders, Duitsers en belgen ziet het er helemaal anders uit, zij willen wel profiteren van onze sociale voorzieningen, maar zij willen zich niet aan onze levenswijze en onze wetten aanpassen, integendeel, de Islamisten verlangen zelfs dat wij ons aan hun ideologien en gebruiken zouden aanpassen. Van de Islam, die geen godsdienst maar een ideologie is gaat het grootste gevaar uit. Als de verantwoordelijk politiekers niet spoedig paal en perk zullen stellen aan de steeds groter wordende eisen van deze middeleeuwse cultuur, vrees ik dat het vroeg of laat tot een nieuwe versie zal komen van de Brugse Metten en de Kristalnacht, niet alleen in Vlaanderen en in Duitsland maar in heel Europa. De kruik gaat zo lang te water tot ze barst en er zijn al heel wat scheuren in deze kruik.
Ik maak mij ook zorgen over de toenemende onveiligheid in onze steden. Men heeft de grenzen open gesteld voor een toestroom van analfabeten en sociaal afschuim dat in eigen land de gevangenissen zou bevolken. Als er niet snel een wet komt, die het toelaat het belgisch paspoort weer af te nemen van alochtonen die een tweede paspoort hebben, wanneer deze in aanraking komen met het gerecht en hen dan ook onmiddelijk terug te transporteren naar het land waar zij vandaan gekomen zijn, gaat het vroeg of laat tot ernstige onlusten komen want de autochtone bevolking is het spuugzat niet meer veilig op straat de kunnen komen.
Wat Vlaanderen betreft, ik hoop dat ik de onafhankelijkheid van Vlaanderen nog zal mogen meemaken, alhoewel ik grote twijfels heb aan de goede wil der Vlaamse politiekers.
Verder hoop ik, dat de Vlamingen op 7 juni massaal hun stem zullen geven aan het Vlaams belang. Het Vlaams Belang is de enige partij die opkomt voor een vrij en onafhankelijk Vlaanderen en die zich weert tegen de toenemde islamisering van Europa. Wie het gevaar van deze islamisering nog niet begrepen heeft moet wel echt blind zijn. Ik hoop het nooit te moeten meemaken, dat ook hier bij ons homosexuele medemensen aan kranen bengelen en vrouwen als minderwaardige wezens in bourkas moeten rondlopen.

08-05-2009 om 10:25 geschreven door Drs. Johan Arendt Happolati