Bij het lezen van de dagelijkse nieuwsberichten bekruipt mij steeds een gevoel van onbehagen. Dit onbehagen begint reeds als ik de opmaak (engels Layout) van de kranten zie, sensatiebelust, vol taalfouten en zoveel mogelijk bloot vlees.
Dan de berichten, zeer zelden leest men nog eens goed nieuws, bijna dagelijks heeft er ergens een steekpartij plaats gevonden, bejaarde vrouwen worden bij het beroven van hun handtassen in coma geslagen of vermoord, bejaarde mannen worden op straat beroofd en daarbij geslagen met soms dodelijke gevolgen. Maar niet alleen op de straat is het gevaarlijk geworden, het aantal inbraken stijgt, ook al beweert de overheid dat het niet zo is. En, steeds weer zijn de daders allochtonen die wanneer ze opgepakt worden, een uur later weer vrij rondlopen. De regerenden schijnen dit alles niet te zien, of beter gezegd niet te willen zien uit angst een groot deel van hun politieke achterban te verliezen. Het moet hen dan ook niet verbazen, dat in Nederland de partij van Geert Wilders steeds meer aanhang krijgt, het geduld van het volk gaat langzaam ten einde en wie tegen de wil van het volk regeert, regeert niet meer lang. Bij ons hebben de politieke haaien het druk met hun eigen belangen, zoveel mogelijk graaien, liegen en bedriegen en de kleine vissen, het volk, zoveel mogelijk uitpersen. Maar het kan verkeren, als het vroeg of laat tot een ware volkswoede zou komen, zou ik niet in de plaats van deze haaien willen zijn. De tendens in Europa liegt er niet om, Europa rukt naar rechts en dat heeft niets met racisme te maken, maar met zelfbehoud, het behoud van de eigen kultuur en waarden. We kunnen alleen maar hopen, dat ook in Vlaanderen rechts tot een éénheid komt, het mag niet om het eigenbelang gaan, maar om het belang van Vlaanderen en Europa.