Sinds geruime tijd leeft in mij het verlangen, een aantal herinneringen uit mijn kindertijd neer te schrijven. De natuur heeft mij begiftigd met een olifantengeheugen, twintig jaar geleden zou ik gezegd hebben, de Schepper heeft mij begiftigd enzv., maar ik houdt het nu liever bij "de natuur" omdat ik hoe langer hoe meer begin te twijfelen aan al dat goddelijke. Dat wil echter niet zeggen, dat ik niet vasthoudt aan onze Christelijke waarden en normen, want dat is bij de Islaminvasie die we nu meemaken erg belangrijk.
Ik ben maar een amateur en geen schrijver, de herinneringen van 1942 tot 1946, zal ik dus in mijn eenvoudige bewoordingen neerschrijven. Het kan zijn, dat ik mij af en toe schuldig maak aan Germanisme, ik leef nu al eenentwintig jaar in de duitstalige gemeenschap en als goede Vlaming heb ik mij volledig aangepast aan de taalgemeenschap waarin ik woon, mijn dagelijkse omgangstaal is dus duits. En daardoor kan het zijn, dat er in mijn blog af en toe een duits woord voorkomt. Ik heb extra de Grote Van Dale in mijn computer geinstaleerd, maar er zijn nu eenmaal bepaalde duitse woorden die in het Nederlands ook bestaan, maar die dan wel een hele andere betekenis hebben. Ik ben de lezers van mijn blog steeds dankbaar als ze mij op deze Germanismen opmerksaam maken en zal dat zeker nooit als een belediging opvatten.
Mijn vader, die een geboren Antwerpenaar was, zoals zijn vader  zijn grootvader en overgrootvader, was in de schaduw van de Peperbus in Borgerhout geboren, maar woonde sinds het huwelijk met mijn moeder die uit Schelle stamde, eerst in Aartselaar, waar ik ook ter wereld kwam en later in de Nieuwstraat in Hemiksem, na de geboorte van mijn broer Frans in 1941 werd het benedenhuis in de Nieuwstraat te klein voor een gezin met drie kinderen, want daar was ook nog mijn zes jaar oudere broer Michel. En zo kwam het dat wij in 1942 verhuisden naar de Kerkstraat 72 in Hemiksem.
En daar wil ik morgen of overmorgen mijn verhaal beginnen.