|
Vroeger heb ik op school geleerd, dat men nooit een brief of een bericht met ik begint, de ezel noemt zichzelf altijd eerst. Vandaag maak ik op deze regel een uitzondering.
Ik ben altijd aangenaam verrast als lezers op mijn onprofessionele berichten reageren. Ik probeer dan op mijn beurt mijn dank daarvoor tot uitdrukking te brengen en dat doe ik vandaag voor een lieve vriendin uit het Antwerpse Sint Andrieskwartier. Het moet niet altijd politiek zijn, de wereld is al grijs genoeg.
In de vijftiger jaren was ik chiroleider in Sint Andries, de parochie had toen een pastoor, de E.H.Bloqau, ik hoop dat ik de naam juist schrijf, en, voor de moderne mensen van nu amper te geloven, vijf onderpastoors. Enkele namen van deze onderpastoors heb ik onthouden, de E.H. Verschuren, die toen onze proost was, en de E.H. Vervoort, deze laatste was reeds tamelijk bejaard en sommige parochianen waren ervan overtuigd, dat hij zo goed als doof was. De pastoor verlangde van de onderpastoors, dat zij elke zaterdag van 14 tot 17 uur in de kerk voor hun biechtstoel zaten om de rouwmoedige zondaars te ontvangen. Sint Andries was in die tijd tamelijk rood getint en de eerwaarde heren waren dan ook meestal werkloos, behalve de oude heer Vervoort, die had altijd wel wat te doen, bij een dove biechtvader kon men zonder rood te worden zijn zonden biechten. Uit pure verveling liepen dan de overige onderpastoors maar een beetje in de kerk rond. Nu stond er vooraan in de kerk een offerblok met de vermelding: hier offert men broden voor Sint Antonius" wie het niet geloofd kan gaan kijken, de offerblok staat er nog steeds, maar nu wel achteraan in de kerk. Ik heb altijd al graag grapjes gemaakt, en zo had ik op deze offerblok een oud brood gelegd. Bij zijn zaterdag wandeling door de kerk, had één van de onderpastoors dat brood ontdekt en, hij had het in biechtstoel van de E.H. Verschuren gelegd, toen dan een rouwmoedige zondaar bij de heer Verschuren kwam biechten, zette de nietsvermoedende heer Verschuren zich tot zijn grote schrik op het brood. Het is geen grapje, de heer Verschuren heeft het op de leiderskring van de chiro zelf verteld, hij wist natuurlijk niet van wie dat brood kwam.
Ik zei reeds dat Sint Andries in die tijd tamelijk rood getint was, dat was heel begrijpelijk, er was veel armoede en de enige politieke partij waarvan deze mensen wat te verwachten hadden, was de socialistische, toen waren er nog echte socialisten, niet te vergelijken met de kaviaarsocialisten van nu.
Ik heb in die tijd op Sint Andries vele goede en fijne mensen leren kennen zoals Janneke van de frituur in de Aalmoezenierstraat, die als de centjes te krap waren voor stoofvlees bij de frieten, er met een moederlijk lachend gezicht toch een schepje stoofvlees bij deed. En zo waren er vele joviale moeders in Sint Andries, als jongknapenleider heb ik er bij huisbezoeken heel wat leren kennen, ik had in mijn afdeling veertig jongknapen (van zeven tot negen jaar) voor mij waren zij als mijn kleine broertjes en voor hen was ik de grote broer en elke zondag van 14 tot 18 uur waren wij samen, als we dan soms door het rode Sint Andrieskwartier naar de kleine tunnel gingen op weg naar de linkeroever, veertig jonge knapen in chirouniform en hun leider, begroette de rode vaders en moeders mij respectvol. ik betrachtte het ook als mijn plicht de ouders van deze jongens te leren kennen. Meestal traf ik alleen maar de moeders aan, de vaders waren doorgaans niet thuis. Ze lazen dan wel de volksgazet van kop Van Einde, maar hun kinderen waren in de chiro. Het was een mooie tijd, maar toen hoorde Antwerpen nog de Antwerpenaren. Ik geloof, dat vele oudere mensen met weemoed aan die tijd terugdenken, onze pastoors en onderpastoors waren soms ook wel rare kwasten, maar zij preekten geen haat tegen andersgelovigen of ongelovigen. Over de bisschoppen uit die tijd wil ik mij hier niet uitlaten, die geloofden toen nog iedereen te moeten dreigen met eeuwige hellestraffen als zij niet voor de CVP zouden stemmen. De tjeven zijn tot nu toe niet veranderd.
Klik tweemaal op de foto voor een extra vergroting van de Sint Andrieskerk. Deze foto heeft mijn broer Frans voor mij gemaakt, zij is zeer recent. Laten we hopen, dat dit nooit in moslimhanden komt.
|
