|
Toen ik hier in de Duitstalige Gemeenschap vijftien jaar geleden in mijn privaatkapel een Oud-Katholieke parochie had, heb ik op een zondag in de preek, in het Duits vertaald, het gedicht van Alice Nahon voorgedragen. Deze preek heeft toen meer bewerkt als alle preken over hel en duivel enzv. De hele gemeente was diep geroerd en heeft er ook lessen uit getrokken. Het is een van mijn laatste preken geweest, daarna heb ik de soutane aan de haak gehangen omdat ik begon te twijfelen aan vele zogenaamde waarheden, die achtaf helemaal niet waar blijken te zijn. Maar ik ben wel trouw gebleven aan de leer van Jezus van Nazareht.
Nu heb ik wel diep in mijn kaarten laten kijken, maar vroeg of laat moest het er toch van komen, de lezers van mijn blog mogen weten met wie ze het te doen hebben. Mijn echte naam is niet Kartuizer, maar ik heb voor de schuilnaam Kartuizer gekozen, omdat ik ook werkelijk als een Kartuizer leef. Een paar druppeltjes doopwater blijven altijd hangen en volgens (ook de Rooms Katholieke leer) ben ik geldig gewijde priester, maar dan wel in de oud-rooms katholieke kerk. Dat ik in deze Kerk ook later de hoogste wijding mocht ontvangen wil ik hier even terzijde laten, maar deze hoogste wijding, het bisschopsamt, gaf mij het recht, mijn twijfels te uiten over vele dingen.
Dat was het, wat ik met het gedicht van Alice Nahon wou bereiken.
|
