|
In de maand november gedenken we allen die reeds van ons zijn heengegaan.
Met pijn in het hart denken we terug aan de dagen die we samen met hen verbrachten, de vreugde en het leed dat we met hen deelden.
Ik denk dan allereerst aan de vrouw, die mij negen maanden lang onder het hart droeg en mij het leven schonk. Ik denk ook aan de goede en trouwe vrienden, die samen met mij lachten en weenden. Graag zou ik nog eens met hen willen praten en samen met hen een glaasje drinken, maar het kan niet meer. Ik kan hen ook niet meer zeggen dat ik mij soms in enkele dingen vergist heb en dat zij het bij het rechte eind hadden, maar daarvoor is het nu te laat. Ik zou hen ook zo graag willen zeggen, dat ik ze mis en dat hun heengaan mij pijn doet.
En bij het ouder worden, wordt de lijst van dezen die reeds afscheid genomen hebben steeds langer, maar in mijn herinnering leven ze verder, ook al kan ik het hen niet meer zeggen.
|
