Gisteren elf november was ik weer eens op bezoek bij verschillende buitenlandse blogs.

De reus op lemen voeten, het Europa van de (dure) natte dweil, begint te wankelen. Ook in Duitsland wordt de weerstand tegen de Europese dictators steeds groter en onze belgisistische natte dweil wordt steeds banger en ook het voormalige stasiemädchen Merkel krijgt het langzaam met de angst te doen, zij is bang voor de opkomst van een echte Duitse Volkspartij die het einde van de CDU zal bezegelen.

Ook in Amerika gaat het steeds verder bergaf, als ik de voorspellingen van de experten mag geloven, zal door de geweldige inflatie van de dollar eind dit jaar een brood in Amerika reeds 23 dollar kosten. De dagen van de heilige Obama schijnen ook geteld te zijn, er is een onderzoek bezig naar de werkelijke geboorteplaats van deze heimelijke moslim en dat schijnt niet Amerika te zijn. Daar volgens de Amerikaanse grondwet alleen maar iemand die in Amerika geboren is Amerikaanse president kan worden, zal Obama niet meer lang het witte huis kunnen bezetten.

De inflatie van de dollar in Amerika zal natuurlijk ook een weerslag hebben op onze Euro die helemaal niet zo stabiel is als de politiekers ons willen laten geloven. Reeds enkele weken geleden schreef ik in mijn blog dat het eind dit jaar zeer critisch zou worden, maar toen werd mij gezegd dat ik mijn glazen bol moest oppoetsen. Ik hoop dat het zo is, maar ik geloof het niet.

Natuurlijk heb ik ook alle berichten van mijn lievelingsblog Angeltjes gelezen en ook zeer aandachtig de reacties. En zonder de anderen tekort te willen doen, ik lees steeds graag de zeer  wijze bemerkingen van de Fikken (Victor), hem heb ik in het hart gesloten. Dat hij nu echter ook mijn goede vriend Ray een beetje wil pesten met diens kale knikker vind ik wel grappig, zo gaat dat onder echte vrienden!

Trouwens om nog eens op deze reaties terug te komen, ik heb mijn legerdienst 1957  gedeeltelijk op de Luchtbal in Antwerpen verbracht als dactilo bij de S4. Mijn baas, de kapitein van de S4 was een echte waal, maar hij sprak wel , met een klein accent, perfect Nederlands en als ik een dt. fout schreef maakte hij mij daarop opmerkzaam. Moeilijkheden kreeg ik eerst als hij op mijn schrijftafel (niet burau, want dat is Frans) het Pallieterke zag liggen en daarvoor heb ik toen acht dagen cachot gekregen want ´t Pallieterke stond op de lijst van de verboden tijdschriften. Daarna was ik bij de S4 niet meer gewenst, maar dat was niet erg, want ik werd toen op bevel van hogerhand, tot grote verbazing van mijn compagniecommandant overgeplaatst naar het hoofdkwartier van het tweede militair gebied op de Belgielei en zo kwam ik dan bij Generaal Bouhon terecht. Maar dat is een kapitel apart want de generaal was goed bevriend met de toenmalige pastoor van Oosterweel, Jan Frateur en mijn adres was de pastorij op de Oosterweelse Steenweg,ik was namelijk assistent van Nonkel Jan. Maar dat is zoals ik reeds zei een kapitel apart.