Naar aanleiding van enkele reacties die ik op mijn bericht van gisteren kreeg voel ik mij verplicht op deze reacties te reageren.
Lies heeft het juist gezien, het is hier inderdaad het toppunt van gezelligheid, er is niets zo gezellig, als een waterketel die op kachel staat te zingen terwijl het hele huis naar verse koffie ruikt en als dan een paar uur later op dezelfde kachel een lekkere pot erwtensoep staat te pruttelen en het hele huis daarna ruikt, dan krijgt men het water in de mond.
Ja, Jutta ik woon wel ouderwets, maar zeker niet primitief als men tenminste centrale verwarming niet als het toppunt van moderne beschaving betracht. Of de mensen die hier hondert jaar geleden gewoond hebben gelukkiger waren weet ik niet, maar zij waren wel tevredener. Bovendien, wie in die tijd een huis als dit kon bouwen met twee verdiepingen met stallingen en schuur was beslist geen sukkelaar. In de wintermaanden kan het hier wel eens moeilijk worden maar dat is natuurlijk. Als echter de lente komt ziet het er dan weer helemaal anders uit, ik heb een tuin van 2000 vierkante meter, met kersen-en appelbomen, dit jaar had ik ongeveer 300 Kg. appels die gratis voor niets groeien en ongesproeid en die ik ook gratis voor niets weggeef. Geluk is niet hetzelfde als tevredenheid, ik heb steeds geleerd tevreden te zijn met dat wat ik had en als mijn buurman meer had als ik en ook nog een grotere auto, stoorde mij dat niet. Daar hapert het nu meestal, iedereen wil dat wat de andere heeft ook hebben. Toen ik 1967 mijn eerste NSU-PRINZ kocht, heb ik heel vrij Europa afgereisd, dus alles wat niet achter het ijzeren gordijn lag, ik heb het allemaal gezien, maar nu heb ik er geen zin meer in grote afstanden te rijden. Nu echter heb ik die auto, nu een achtien jaar oude Golf, die dankzij een gewetensvolle vakkundige garagist nog tiptop in orde is en waarmee ik steeds zonder problemen door de jaarlijkse inspectie kom, nu heb ik die wagen nodig omdat men hier niet zonder auto kan. Als ik echter in de stad zou wonen, zou ik hem zeker niet meer willen.
Bij jou moet ik mij toch verontschuldigen Victor, de muren zijn hier niet anderhalve meter dik, maar een halve meter, er was wel een fout in mijn text geslopen. Ik gun je echt wel het sterkste fort..
Ik heb tenslotte vrijwillig voor het Kartuizerleven gekozen en Kartuizers wonen niet in paleizen, maar ik voel mij hier in dit huis als een koning zo rijk. Ik heb hier echt een huis met een tuintje gehuurd, aangepast aan mijn financiele mogelijkheden en zo blijf ik tevreden omdat ik niet in financiele moeilijkheden kom.
Morgen ga ik mij weer een beetje met de ordinaire politiek bemoeien. Dus geen pastorale sermoentjes want daar heb ik uiteraard de pest aan.
|