Carabinier op zoek naar vrienden van zijn lichting
29-07-2007
foto: SIEGEN ANNO 1968 Ondanks de extra verlofdagen, zoals vermeld in vorig hoofdstuk, duurde het soms lang voor we naar huis mochten. Normaal was het zes weken, maar ik herinner mij dat het een keer twee maanden duurde, maar dat had te maken met de regeling Kerst/nieuwjaar. Er zijn in die periode ook een aantal veranderingen gebeurd. Het eten waarvoor ge in de refter moest aanschuiven met je metalen plaat werd op zeker ogenblik aan tafel gebracht. Men moest dan aan de ingang wachten tot je met acht was om binnen te gaan en plaats te nemen, dan kwam men vanuit de keuken met een karretje waar alles op stond, bijna een hotel. Van het eten was zeker geen klagen, meer dan voldoende en lekker! Als men voor straf "PK" had gekregen moest je 's nachts in 't kachot slapen, maar dat werd daar toen omgezet naar "ballen rapen". Opeens werd dit terug verandert en zagen we regelmatig sukkelaars met hun matras op hun bult..... Het uitgangsleven voor de milicien in de BSD veranderde we totaal, want men mocht vanaf toen uitgaan in burger. Tot slot heb ik nog enkele namen: OLT Willekens, eigenlijk een veel te grote man om karpat te zijn vond ik. Onze wapenmaker, KPL Bache, onlangs las ik nog iets van hem, ik denk dat hij aktief is in de vriendenkring Limburg, laat eens iets horen! Dan is er nog SGT Paul van Camp, hij was overgekomen van de para's; streng, hard,maar toch graag gezien bij de soldaten.
