Carabinier op zoek naar vrienden van zijn lichting
10-07-2007
Hiernaast een beeld van het sterrenrestaurant op Trupbach! De opleiding van stormfuselier was vrij zwaar, vooral de wekelijkse "uitstap" naar Trupbach, van donderdagochtend tot vrijdagavond kamperen. De weg heen en terug van het oefenterrein deden we te voet in uitrusting, op zich niet zo erg, maar we moesten telkens weer over de "bloedberg", dat zegt toch wel iets! We zijn meermalen op verplaatsing geweest. In Spich hebben we uitgebreide schietoefeningen gedaan, dat was ook het geval in Leopoldsburg. Ik herinner nog dat er tijdens onze oefeningen daar, bij een ander bataljon, een zwaar schietongeval is geweest met een blindicide. De goede kant van ons verblijf in België was dat wij ook een dagje verlof hadden en naar huis konden. We zijn ooit compagnietesten gaan doen, ik weet niet meer waar, maar het wes er zeer kud, om onze tentjes op te zetten moest er eerst een halve meter sneeuw afgegraven worden. Op het einde van onze dienst zijn we in Vogelsang geweest, zelfs voor enkele weken. Blijkbaar was dat een samenvatting of herhaling van onze opleiding. Alles werd nog eens opgefrist, allerlei aanvals- en verdedigingsoefeningen, schietoefeningen en zelfs nog een keer de vuurproef. Voor een bepaalde gelegenheid moesten we gaan defileren vóór de Prins Bouwdewijnkazerne in Schaarbeek. We logeerden toen in een kazerne in Etterbeek, en ook toen hing er een dag naar huis aan vast. Tot vijf jaar geleden passerde ik dikwijls de PB kazerne gedurende vele jaren en heb ze dan ook zien aftakelen. De ramen waren op het laatst vervangen door houten panelen, toch spijtig dat men zo'n gebouw laat onderkomen. De zwaarste opdracht was toch wel de periode in Buren, we hebben daar een maand aan een stuk wacht geklopt.
