Hallo bloggers , nu de zon soms al eens wat langer komt kijken ,voelen we dat de lente niet zo ver meer af is , daarom dit lentegedicht.
POLDERLENTE.
Het bruine is er aan 't vervagen, hij kleedt zich weer in 't prille groen, of hij ook ons wenst te behagen, de polder in zijn beste doen.
Het vee komt stilaan weer naar buiten, de zon giet 't al in warm en goud, rondom de vogels , die weer fluiten, de polder , neen , die wordt nooit oud.
Een regenbui , wast alle planten, de geur erna , vol levenslust, men leest er niets van in de kranten, de polder leeft , zeer en bewust.
De boer moet heel de dag nu wroeten, zijn werk , dat groeit hem boven 't hoofd, hij werkt om 't land te kunnen voeden, de polder geeft , wat hij beloofd.
Laat ons het restje polder sparen, dat God 't behoed voor elke ramp, als de vernielzucht niet wil bedaren, dan rest ons slechts de hongerkramp.
En nergens meer zult gij het vinden, langs 't Scheldeboord , dit polderland, niet geld of goed kan alles binden, ook landschapsliefde , schept een band.
