Hallo mensen , op speciaal verzoek van een heel speciale lezeres van mijn blog ben ik er nog eens even terug met enkele verdichtsels , het is weeral zeer lang geleden , hier volgt dan een nieuwe oogst.
Naar aanleiding van het tragische ongeval in Zwitserland , schreef ik he volgende.
WAAROM ???
------------------
Zulk een pijn kun je niet dragen
niemand verdient zo 'n gruwelijk lot
alle kleur wordt weggeslagen
je hele wereld valt kapot.
Jong leven ,pas begonnen
ruw en wreed ,hier weggerukt
hartjes ,puur en onontgonnen
vreeslijk hard ,plots weggeplukt.
Ons rest een diep, echt medeleven
dit slaat echt gaten in je ziel
nies kan dit helen of wedergeven
meevoelen geeft troost , maar die is schriel.
De families die dit moeten ondergaan
kunnen we alleen ons medeleven geven
heel 't land in rouw en gans ontdaan
veel sterkte en ons diepe, droeve medeleven.
Mijn tranen schreeuwen steeds dezelfde vragen
mijn hart stelt ze tevens altijd weerom
het antwoord kan 't grote verdriet niet dragen
het antwoord op de vraag : WAAROM ??????
---------------------------------------------------------------------------------------
Nog eentje voor pasen
PASEN.
------------
Waar blijft nu heden toch die sfeer
van deze tijd rond Pasen
De dood en verrijsenis van Ons Heer
het zijn maar holle frazen
men wurgt nog even lief de kelen
op heel deez' wereld rond
zelfs kinderen moorden in plaats van spelen
met kalashnickov's,das niet gezond.
Men pruts nog steeds aan he milieu
kapt bos en loost vergif
't spijt mij ,maar ik vindt het sneu
zelfs misdadig ,zeg ik grif
daarom vraag ik ,mensen wees weer blij
geef Pasen weer die sfeer
van de winter is nu gauw voorbij
het licht en de zon keren weer.
-----------------------------------------------------------------------------
Eentje dat ik schreef voor mijn vrouwtje en dat nog steeds van toepassing is.
GESCHENK.
-------------------
Ik dacht, wat zal ik mijn liefste schenken ?
pijnigde mijn hersens tot 's avonds laat
toch kon ik niets zinnigs bedenken
niets dat in verhouding tot mijn liefde staat.
Ik dacht , ik geef haar de zon
aan zijn gloed kan ze zich warmen
maar ondervond ,dat ik hem niet grijpen kon
en tegenover jou,zou zijn goudglans toch verarmen.
Ik dacht ,ik geef haar de maan
in haar romantisch licht kan ze wandelen
helaas , daar kon ik ook niet aan
en er is zo moeilijk mee te handelen.
Ik dacht ,ik geef haar de sterren
die haar bekronen als duizend juwelen
ach ,zij staan ook veel te verre
en misschien komt iemand ze wel stelen.
Ik dacht ,ik geef haar heel de aarde
maar ja ,die is toch veel te groot
dus kom ,wat heeft dat ding voor waarde
tegen jou liefde is 't maar ijzer om lood.
Ik dacht ,nu heb ik het gevonden
geef ik toch mezelf helemaal aan jou
en zeg ik dagelijks gemeend en onomwonden
hoe oneindig meer en veel ik steeds nog van je hou.
--------------------------------------------------------------------
Voila , nog veel leesgenot en bij gelegenheid kom ik nog wel terug.
09-04-2012 om 21:20 geschreven door charles
