Hoi vrienden van seniorenet, vandaag wil ik het even over een natuurlijke boeg gooien , nu het regelmatig regernt heb ik eens een regendruppel gevolgt van begin tot einde , ziehier het resultaat veel leesgenot.
WATERDRUPPEL.
'n Waterdruppel , viel met de regen, uit de hemel naar beneen, in 'n wei , daar was niks op tegen, tussen het gras , vloeide hij heen.
In 'n greppel aangekomen, slijkerig , langs een koeienvla, kabbelde hij , vol van dromen, in een gracht , andere druppels achterna.
Eendenkroos , dat vond hij prachtig, hij zag het , als hij om zich keek, ook algen en lis , die waren machtig, blij van zin , kwam hij in een beek.
Helder , liet hij zich medevoeren, langs de beemden , ver van hier, lachend , om stekelbaarse toeren, kwam hij terecht , in de rivier.
Proefde hier het eerst vervuiling, van fabrieken , zonder schroom, niets was hier al naar zijn gading, spoedde zich naar de brede stroom.
Breed en machtig , lui en loom, nam deze hem met zich mee, traag en eeuwig , bijna vroom, werd hij gedragen , naar de zee.
Zout , diep , branding die het land bekampte, van geluk werd onze druppel warm en licht, de hete zon , zorgde dat hij verdampte, daar steeg hij naar de hemel , wat 'n gezicht.
Hij zweefde nu boven de aarde, wat was zijn leven mooi en vol, zag nu alles , in zijn echte waarde, 's mensen werk , was maar klein en dol.
afgekoeld werd hij weer wat dichter, waar hij terecht kwam , hij had geen keus, misschien als regen , op een logge lichter, of als 'n sneeuwvlok , op jou lieve , kleine neus.
