Zonder titel/Without titlexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen ik het nieuws voor het eerst hoorde was ik verslagen. Hoe kijkt een moeder in de ogen van haar kind, waaraan de dokter voor hen nét vertelt  dat hij in levensgevaar verkeert?  Je weet het niet.  Het gebeurt alleen. Je bent er, je hoort het en... je kijkt.  Niemand die beseft hoe je je op dat moment voelt en hoe hulpeloos en pijnlijk die blik is. Mijn grote, knappe zoon is zwaar ziek. Het is al een tijd aan de gang, maar dit is het.  Dit is het moment waarop het niet meer bij pillen blijft en hij op een donorlijst komt – of beter – de receiverlijst...   Zijn nieren begeven het en hij moet dialyseren.                           We staan naast jou Kristoff. Papa, mama, Liesbeth, meme en vele anderen. Samen lukt het ons.

When I first heard the news, I couldn’t bear it.  How does a mother look in the eyes of her son to whom the doctor just said his life is in danger?  You don’t know.  It just happens. You are there, you hear it and… you look.  Nobody knows how painful this is and how helpless you feel.  My big, handsome boy is heavily ill.  We knew, but this is it.  This is the moment where pills won’t do it any longer and he gets on the Donor-List – or better – a Receiver List.  His kidneys gave up and he neads dialysis.    We are there for you Kristoff.  Daddy, mommy, Liesbeth, grandmom and many others.  We’ll do it together.

08-07-2010 om 12:42 geschreven door Katrien