Ik heb in mijn leven meer geleerd door te luisteren dan door te spreken
Welkom bij Annemiek en Roland
Oftewel Knorreke en Boefke
03-03-2008
Caro
Hallo allemaal,
Ja, ja, we hebben vriendinnetje gevonden voor onze Amon. Jullie lezen het goed een kattinneke, van 7 maanden oud en ook weer gitzwart met witte plukjes haar, op buik, borst en oortjes. Ze heet Caro en we hebben haar opgehaald uit het asiel in Schoten. Ze is sinds ruim een week bij ons en heeft al iets beleefd, wat ze vast niet leuk vond. We hebben haar vorige week gelijk laten steriliseren, want de nachten en ook overdag liet ze zich al goed horen. Caro en Amon gaan leuk met elkaar om, soms wel eens geblaas en spelen doen ze ook samen. Caro is onze eerste poes die gebruikt maakt van de krabpaal, waar belletjes in hangen. Verder gaat het hier zijn gangetje. Er zijn inmiddels schilderplannen, die gepland staan rond de Pasen.
Afgelopen maandag weer op controle geweest, stille hoop dat alle breuken zouden zijn toegelopen. De platen lieten nog steeds een niet aan elkaar gegroeid scheenbeen zien, dus weer een maand extra. Zelfs is er sprake van nog een operatie, om de twee delen aan elkaar te zetten. Een lichtpuntje is er wel, mag enkel onder beleiding van de deur naar de wc lopen van de kine, lastig die krukken, maar zal nog wel leren.
Onze Nomos, is er niet meer. Vorige week dinsdag wilde hij n aar buiten. Normaal gezien staat hij dan 's morgens voor de deur te wachten, dit keer niet. Wij waren hem steeds aan het zoeken, tot dat vorige vrijdag flyers wilden gaan ophangen. Eerste doel, de dierenwinkel, de eigenaar vertelde dat een paar mensen een zwarte kater hadden gevonden en hem naar de dierenarts gebracht hebben naar Hemiksem. Deze mensen blijken bij ons in de straat te wonen. Zij vertelde ons, dat hij zwaar gewond was. Nadat deze mensen de dierenarts hadden gebeld, zijn we naar Hemiksem gereden, daar lag onze Nomos. Dierenarts wilde het weekend nog aanzien of er verbetering zou optreden. Nomos zijn achterlijf was verlamd en hij kon zijn blaas niet meer legen. Maandag mochten we bellen, maar er was geen verandering, dus hebben we hem moeten in laten slapen. Onze Amon, mist zijn maatje zeer, wij ook want hij bracht veel leven in de brouwerij met al zijn zottigheden. Nu zijn we langzaam op zoek naar een nieuw maatje voor Amon. Hij kan alle stouten zaken, weer doorgeven aan zijn maatje, zoals krabben op het kleed, terwijl een krabpaal staat.
Komende zaterdag, 2 weken geleden kreeg ik grote verrassing. Zat op internet te zoeken, waar nog meer FNAC winkels waren, buiten Antwerpen. Bleek er 1 ook te zijn in het Wijnegem shopping center. Roland, zag dit en stelde voor om 's middags daar heen te gaan. Mijn verbazing was groot, maar zei gelijk jaaaaaaaaaaaa. De reden voor mijn verbazing is dat ik weet, hoe een grote hekel hij heeft om daar heen te gaan. Hebben we op deze wijze toch een beetje van de solden geproefd. Eventjes naar XL Paris geweest en voor mij een nieuwe tas gekocht. Heerlijk om even eruit te zijn.
Hallo allemaal, Hier weer even een berichtje uit Niel. Zoals jullie weten doe ik dit uit mijn rolstoel, hopelijk gaat die voor het grootste deel verleden tijd zijn per 18 februari. Alles gaat zijn gangetje hier, soms met ups en downs, zoals iedereen dat soms heeft. Vorige week, is het voor mijn doen een druk weekje geweest. Ik moest naar de verzekeringsarts van de tegenpartij, maakte me daar toch zenuwachtig in. Weer alle platen mee, en weer het zelfde verhaal, dat zijn lelijke breuken .(dit neemt wel een halve dag zo een bezoekje) De woensdag, was heel plezierig, want mijn zus en tante kwamen even langs, zij wonnen beiden in de buurt van Amsterdam, was fijn om hen beiden te zien. De donderdagmorgen, ben ik heerlijk naar de kapper geweest, was echt een verwennerij en ook heel nodig. De dagen rijgen zich aan een, soms ben duren ze lang, dat moet ik wel zeggen. Roland gaat natuurlijk elke dag vroeg naar zijn werk en Tycho had examens, die had het heel druk met studeren. Gelukkig voor hem, had hij gisteren zijn laatste examen en kan nu even uitrusten van het blokken.
Aan alle bloggers een gezond en spetterend 2008 Het is al weer een tijdje geleden dat ook ik hier nog eens iets gepost heb, dus bij deze Eindejaarsfeesten zijn heel rustig verlopen thuis met ons tweetjes. Hebben onder ons tweetjes iets meer dan 1 kg gourmetvlees opgegeten (3 uur met tussenpauzes) en het gezellig gemaakt met de houtkachel en een 30 tal kaarsen (of kaarsjes) en om iets na middernacht heb ik knorreke naar buiten gereden in haar rolstoel om te gaan kijken of er in onze nieuwe gemeente ook vuurwerk werd afgestoken en ja hoor hier en daar gingen de nodige pijlen de lucht in. De beide poezen Amon en Nomos vlogen in de living heen en weer van de schrik, we hadden hen speciaal binnen gehouden met het oog op het vuurwerk. Na ongeveer een kwartiertje zijn we terug naar binnen gegaan, van onze wijk was er weinig volk buiten. Blijkbaar vierde iedereen oudejaar ergens anders. Nadien nog een tijdje tv gekeken en net om 1h30 toen we wilden gaan slapen, werd er nog aangebeld. Het waren onze buren die gezien hadden dat ik mijn sleutels nog op de buitendeur had laten zitten( waarschijnlijk door het haastig gedoe om met de rolstoel zo vlug mogelijk binnen te komen zodat er geen poezen zouden gaan lopen) Zij vroegen of we nog iets kwamen drinken bij hen maar aangezien we beiden reeds in nachtkledij stonden hebben we dit maar niet gedaan, want 1h30 is voor ons beiden al laat genoeg. We zijn ook geen jonge broekies meer he Gisteren is knorreke terug foto's van haar been en pols laten nemen in de kliniek en spijtig genoeg is er nog niet genoeg kalk om al te belasten. Binnen 6 weken moet ze nog maar eens terugkomen. We wisten wel dat het iets van lange duur zou worden, maar het begint stillaan toch te vervelen hoor dat ze nog altijd aan die rolstoel gebonden is, nu al iets meer dan 4 maand. Afwachten maar ....... Zo jullie zijn terug een beetje op de hoogte nu en nochmaals veel blogplezier in 2008 gewenst van boefke en knorreke
Al stond ons hoofd dit jaar niet echt naar Kerst,door de omstandigheden. Aflopen zondag eindelijk de kerstboom opgetuigd. Ik had onze kunstboom al in elkaar gezet, maar hij heeft nog een week gestaan, voordat we een definitief plekje voor hem vonden. Eerst op een aantal plaatsen neergezet en telkens geprobeerd of ik er met mijn rolstoel langs kon. We hebben daar voor een en ander weer moeten verschuiven aan meubels, want zo een ziekenhuisbed neemt ook veel plaats in Nu staat hij aan het zijraam, waar hij uit de weg staat, maar we kunnen hem nu aan alle kanten zien. Gelukkig volgend jaar komt hij op de plek die we al uitgezocht hadden. Laat de Kerst nu maar komen. Gezellig met het licht van de boom, kaarsjes en familie.
Voor iedereen fijne Kerstdagen en een voorspoedig 2008,
Even weer eens een berichtje van ons. Hier is de situatie nog steeds hetzelfde ik in de rolstoel en ziekenhuisbed nog altijd in de living. Na de 2de operatie aan mijn enkel nog steeds niet belasten. Gelukkig heb ik veel hulp van thuiszorg en poetshulp, Roland en Tycho. De dagen viegen voorbij. Onze kerstboom, staat klaar om versiert te worden, maar moeten nog steeds een goed plekje vinden, om hem te zetten, versieren zal voor het weekend zijn. Dit weekend, moet ook nog de zolder leeg, want volgende week gaat de zolder geisoleerd worden, waren ze vergeten, bouwen leuk, maar je moet alles controleren . Zijn jullie ook zo blij, dat we nu gezond vriesweer in plaats van al die regen? We hopen binnenkort nog eens te schrijven in onze blog.
Vanmorgen op controle geweest bij de orthopeed, had sinds afgelopen maandag veel pijn aan mijn enkel. Nadat er platen genomen waren, was de reden duidelijk van waar die pijn kwam, een van de vele schroeven, die er vorige operatie na het ongeluk ingezt zijn, is los gekomen. Jammer, maar waar. Komende woensdag zal ik dus nog een keertje geopereerd worden om deze vast te zetten. Het gaat een dagopname worden, zodat ik 's avonds weer in mijn eigen ziekenhuisbed thuis zal liggen. Ik ga voortuitgang, nu een stuk achteruit, liep al met mijn speciale moonboot, achter de rollator door het huis Hoop volgende berichtje in de blog beter nieuws te hebben.
We willen graag alvast iedereen bedanken, voor alle beterschaps wensen in de blog. Het gaat goed met me, al zal de weg nog lang zijn. Vorige week op controle geweest en zoals boefke al schreef beweeg ik me voort met een grote moonboot en rollator. Ik mag van de kinesist tot de hoek lopen, dat is ongeveer 50 meter. Tot zover dit kleine berichtje.
Sinds begin van de week is het gips van ons knorreke haar been af en moet ze nu een "moonboot" dragen en heeft ze ook een rolator waar ze elke dag een tijdje moet achter stappen. Enkel 'savonds moet de helft van de gips er nog aan en goed ingewikkeld worden om bij het woelen niets te beschadigen. Zoals jullie zien is er al een hoop vooruitgang. Hopen dat het zo vlot zal blijven gaan. Ook de kinesist is heel tevreden over haar vooruitgang.
Heb juist gezien dat het alweer een tijdje geleden is dat er hier nog eens iets is bijgekomen, dus proberen we dat hiermee te verhelpen. Op de foto bij het laatste stukje konden jullie zien dat Annemiek aandachtig op de nieuwe laptop bezig was, wel dat is voor het moment haar beste vriend geworden Steeds maar aan je bed of rolstoel gekluisterd zitten is natuurlijk heel vervelend en daarom bied dit stukje techniek haar een grote ontspanning.
Doordat zij van nature heel actief is valt dit uiteraard vrij zwaar maar wat mailtjes lezen, blogjes bekijken en spelletjes doen laten de lange uren dan toch wat sneller voorbij gaan.
Verder moet ze ook elke dag oefeningen doen om toch al een beetje te mobiliseren en drie keer per week komt de kinesist langs. Zodra er voldoende botvorming zal zijn gaat hij de oefeningen uitbreiden en zullen ze intenser worden.Er zal nog een lange weg moeten afgelegd worden maar we zien de toekomst hoopvol in.
Gisteren en vandaag heb ikzelf nog volop hout aan het zagen geweest voor de haard. Alles ligt nu nog langs de zijgevel van het huis maar de stenen om een vloertje te leggen in het houtkot dat onlangs geplaatst is liggen al klaar dus dat zal het volgende project op het lijstje zijn en dan kan het hout daar ook in en kunnen we de dozen met hout die nog bij mijn vader in de garage staan ook gaan ophalen, dan is die mens ook weeral gelukkig. Allemaal de groetjes nog van ons beiden.
Na een 4 tal weken, hospitaal en revaldidatie centrum ben ik thuis. Het ongeluk heeft een hele grote impact gehad op ons niet alleen medisch maar ook psychisch. In een seconde ben je aangereden door een auto, lig je in het ziekenhuis met een gebroken scheen- en kuitbeen en een gebroken pols. Ik ben momentel thuis omdat ze niets voor mij konden doen in het revalidatie centrum. Op dit moment zit mijn onderbeen en voet nog in het gips en mijn pols in een afneembaar gips. Over 3 weken worden er weer platen gemaakt en misschien mag ik dan beginnen met het licht belasten van mijn enkel. Thuis is nu van alles in huis, zoals een ziekenhuisbed, wc stoel en rolstoel. Vandaag zijn Roland en ik, nog een paar jogging broeken gaan kopen bij decatlon en een paar andere boodschappen gedaan, we waren daar beiden moe van, want een rolstoel elke keer opplooien en uitplooien zwaar en vooral het duwen ervan. Jullie zijn weer op de hoogte na een paar weken van stilte. Iedereen een goed weekend en tot een volgende keer.
Even vlug een berichtje, heb daar de laatste dagen niet veel tijd voor gehad want de gevolgen van een ongeval brengen heel wat papperassen en geloop mee Morgen wordt Annemiek geopereerd en dat zal ongeveer een 3tal uurtjes duren. Hebben ondertussen de procedure voor opname in een revalidatiecentrum ook al opgestart, reis naar Kreta is afgezegd en ga zo maar door. Nu maar hopen op het beste en de moed er in houden he In elk geval de groetjes van Annemiek vanuit haar ziekbed
Het is nu 1h dinsdagmorgen en ik ben juist terug thuis van het ziekenhuis. Om 9h30 ongeveer kreeg ik telefoon dat Annemiek met haar brommertje was aangereden door een auto toen ze terugkwam van haar werk. Ze was niet ver meer van huis, hooguit 10 min op haar brommertje. Toen ik aankwam(ik zag de blauwe zwaailichten al van ver) was men juist bezig haar op de brancard te leggen en zag ik direkt dat haar rechtervoet in een heel ongewone hoek stond, maar gelukkig ze was bij bewustzijn en buiten haar been en arm was zee op het eerste zicht verder ok. Terwijl de ambulance al doorreed moest ik met de ondertussen aangkomen politiemensen nog enkele zaken afhandelen, naam,adres ....enz en ik daarna vliegensvlug naar het ziekenhuis in Reet waar de eerste onderzoeken al gebeurd waren en nadat ik even had moeten wachten hebben ze haar naar de radiologie gevoerd voor de nodige platen. Toen ik daar stond te wachten kwamen de politiemensen ook nog even daar voor nog wat info, nadien werd Annemiek teruggereden naar de behandelkamer waar ik de foto's te zien kreeg en de dokter vertelde dat het dus een zware breuk was ( wat ik ondertussen al stiekem had kunnen lezen op het verslag van de politie) Nadien werden arm en been in het gips gestoken wat voor haar heel pijnlijk was. De operatie is voor morgenvroeg (straks dus eigenlijk al), maar ik moest nu toch even mijn zinnen zelf verzetten door dit even neer te schrijven. Gelukkig is het daar maar bij gebleven en nu maar hopen dat ze de breuk "proper" kunnen maken.
Gisteren, hebben we al het een en ander voorbereid, voor de komst van ons tweede tuinhuis (houtkot) . De plek is nu vrij er moet alleen nog een stuk gras uitgestoken worden en nog een deel van hout gezaagd worden, namelijk de kratten waar het in opgeslagen was. Roland, voelt vanmorgen zijn rug. Hopelijk is de belofte van de firma Foré geen loze belofte, hoe rekbaar is begin september . Ons Va begon gisteren ook al over de dozen hout die in zijn garage staan, had al een voorstel om het voor het tuinhuis te zetten onder carport. Liever niet, want straks hebben we daar geen ruimte meer, want ik denk dat er al 22 dozen staan .
Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhad als ik jou.
Onze Nomos, is er niet meer.
.(dit neemt wel een halve dag zo een bezoekje)
dragen en heeft ze ook een rolator waar ze elke dag een tijdje moet achter stappen.
