Weliswaar geen billenkletsers, maar ik vond het toch amusant. Leuk om weten waar een aantal gebruiken en spreekwoorden vandaan komen.
De volgende keer dat je je handen wast, en je vindt de temperatuur van het water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
*De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei,en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen.
Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt.*
*Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de beurt.
Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".*
*Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak.
Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".*
*Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood.
Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.*
*In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel. Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw.
Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...*
*Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood uit het tin in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar als giftig werden beschouwd. *
*Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.*
*Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden.
Vandaar het gebruik van de doodswake.*
*Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden,dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".*
Een bejaard echtpaar nodigde de buren uit om te komen eten. Telkens als de oude man zijn vrouw iets vroeg, begon hij met 'schat','lieveling', 'duifje', 'honnepon' enzovoorts. De buren waren onder de indruk, want het echtpaar was al bijna 60 jaar getrouwd. Toen de vrouw even naar de keuken was, zei de buurman tegen de man: "Ik vind het zo mooi dat u uw vrouw na al die jaren dat u getrouwd bent,nog steeds koosnaampjes geeft". De oude man boog zijn hoofd. "Zwijg,zegt de man...ik kan al tien jaar niet meer op haar naam komen."!!
Een dom blondje ligt op de operatietafel en wordt geopereerd. Ineens haalt de chirurg een lepel uit haar buik, en nog een, en zo haalt hij er 21 uit. De chirug vraagt aan het dom blondje als ze bij is gekomen: "waarom zaten er 21 theelepels in jouw buik?" "Nou U zei zelf: "Je krijgt een kuur van 21 dagen, en je moet 1 theelepel per dag nemen"
Als je deze kan navertellen, ben je een topper ...
Een man staat voor de rechter omdat hij zijn vrouw heeft doodgeslagen. Rechter: "Dat is een zwaar misdrijf, als u verzachtende omstandigheden kunt aantonen wordt de straf niet zo hoog". De man: "Ze was dom, ik moest ze gewoon doodslaan".
De Rechter: "Dat is niet echt een verzachtende verklaring van u, als u echt niet levenslang achter tralies wilt zult u met iets beters moeten komen.
" Waarop de man verklaart: We woonden in een flat. Op de 12e verdieping woonde een gezin met 2 kinderen het was gewoon zielig. Ze waren heel klein. De zoon van 12 was maar 90 cm en die van 19 was maar 85 cm. Op een dag zei ik tegen mijn vrouw "dat is toch zielig hè, die kinderen van die mensen".
"Ja", zegt mijn vrouw, "dat zijn pyrineën". Ik zeg: "je bedoeld pygmeën". "Nee", zegt ze, "pygmeën dat is dat wat onder de huid zit waar je sproeten van krijgt".
Ik zeg: "dat is pigment". Nee", zegt ze, "pigment dat is waar de oude Romeinen op schreven". Ik zeg: "dat is perkament". Nee", zegt ze, "perkament is als een dichter iets begint en nietafmaakt".
"Edelachtbare U kunt zich voorstellen dat ik niet van plan was te zeggen dat het fragment is. Ik ging dus in mijn stoel zitten en las mijn krantje. Plotseling komt mijn vrouw met de volgende zin en ik denk: ze is rijp voor het gesticht..."
"Schat kijk eens", ze maakt een boek open en laat een stuk tekst zien. "Het zonnedak van de handtas was de lerares van pooier 15." Ik neem het boek en zeg: "Maar schat, dat is Frans daar staat: 'La Marquise de Pompadour est la Maitresse de Louis XV.' Dat betekent: De Marquise van Pompadour was de maitresse van Louis de 15e".
"Nee" zegt mijn vrouw, "dat moet je letterlijk vertalen. 'La marquise- het zonnedak, pompadour - de handtas, la maitresse- de lerares, Louis XV -de pooier.' Ik moet dat toch weten ik heb extra voor mijn franse
les een legionair in dienst gehad. " Ik zeg: "je bedoelt een lector".
"Nee", zegt ze, "Lector is een Griekse held". Ik zeg: "dat was Hector en dat was een trojaan". "Nee", zegt ze, "Hector is een vlaktemaat". Ik zeg: "dat is een hektaar". "Nee", zegt ze, "hektaar is een godendrank". Ik zeg: "Dat is nektar". "Nee", zegt ze, "dat is een rivier in zuid-Duitsland". Ik zeg: "dat is de Neckar". Mijn vrouw: "Ken jij dat lied niet "Gauw graas ik aan de Naktar,gauw raas ik aan de rijn",
dat heb ik pas nog met mijn vriendin in duo gezongen". Ik zeg: "in duet".
"Nee", zegt ze, "duet is als twee mannen met een sabel vechten". Ik zeg: "dat is een duel". "Nee", zegt ze, "duel is als een trein uit een donker berggat naar buiten komt". "Edelachtbare...toen heb ik de hamer genomen en haar doodgeslagen".Ze zwijgen....... Dan zegt de rechter: "Vrijspraak! Ik had ze bij "Hector" al doodgeslagen!".
Relaas van een aangifte: In antwoord op uw schrijven geef ik u hierbij mijn uitleg over de toedracht van het accident: Zoals u weet is mijn beroep metser (zie vakje 3 van het formulier). Op de dag van het accident was ik aan het werk in een gebouw op het vijfde verdiep. Bij het beëindigen lag er nog 250 kg stenen, die terug naarbeneden moesten. In plaats van deze met de hand langs de trap naar beneden te dragen besloot ik de katrol te gebruiken met daaraan een ton. De katrol was bevestigd aan het zesde verdiep. Ik maakte het touw eerst vast op de grond en ging dan terug naar boven waar ik de ton vulde met de 250 kg stenen. Daarna ging ik terug naar beneden, waar ik voorzichtig het touw losmaakte opdat de lading met 250 kg stenen zachtjes naar beneden zou komen. In vakje 12 van het formulier zult u vinden dat ik slechts 67kg weeg. Tot mijn grote verbazing schoot ik dan opeens naar omhoog, ik verloor even mijn bezinning en vergat het touw los te laten. Onnodig te zeggen dat ik snel omhoog ging. In de buurt van de derde verdieping kwam ik de ton tegen. Dit verklaart mijn hoofdwonde en het gebroken sleutelbeen. Ik schoot verder omhoog tot de ton de grond raakte. Door de slag viel de bodem uit de ton en zonder stenen weegt de ton 25kg. Dus ben ik aan ene snelle afzink naar beneden begonnen. In de buurt van de derde verdieping kwam ik de ton tegen die terug omhoog ging. Dat verkaart de gebroken enkels en de kwetsuren aan mijn onderlichaam. De ontmoeting met de ton heeft mijn val gedeeltelijk gebroken. Toen ik tenslotte op de hoop stenen terecht kwam brak ik ook slechts twee wervels. Helaas moet ik u nog zeggen dat, toen ik beneden lag, ik van de pijn weer mijn vertegenwoordigheid van geest verloor en het touw losliet. De lege ton weegt meer dan het touw en deze kwam dus ook rap naar beneden. Hij plofte juist op mijn benen, en zo brak ik die ook. Ik hoop u hiermee voldoende informatie te hebben verstrekt over de wijze waarop het accident zich heeft voorgedaan.
Een bejaard echtpaar nodigde de buren uit om te komen eten. Telkens als de
