Het zonnige zuiden
%%%foto1%%%
Antoine wou onvervaard
In een twee drie Al op het paard
En zo groeit die kleine jongen op samen met zijn broertje Gautan.
Het doet me en beetje denken aan mijn eigen jeugd
De eeuwig durende zomers uit lang vervlogen tijd
De geur van vers hooi en rijpe aardbeien uit vaders tuin
De stilte gedragen door de warmte van de late middag zon
Wegdromend in het blauwe azuur.
Voel je het ook al een beetje terwijl je deze tekst leest,
Het nostalgische verlangen naar verre einders
Jij bent in elk geval welkom,
Tot dan,
Jan van de Prades
|
