Kamiel 

Brief aan de genaamde P.

Vlad,

Normalerwijze begin ik al mijn brieven met ‘Beste’ of ‘Geachte’ of als het wat plechtiger moet ‘Waarde’. Maar jij bent geen van alle drie en ik krijg zelfs je naam niet uit mijn strot, laat staan uit mijn pen. Het zal snel blijken over wie het hier dan wel gaat.

Met dit briefje wil ik vooral mijn opperste verontwaardiging uitspreken over alles wat jij de laatste weken hebt uitgevreten en over de brutale manier waarop jij de hele wereld op zijn kop hebt gezet.

De verschrikkelijke beelden die ons nu al weken teisteren zijn een onnoemelijke schande en hebben bij talloze medeburgers nu al geleid tot heel veel slapeloze nachten.

Op een blauwe maandag wist je duidelijk niet meteen wat gedaan en besloot je dan maar een zinloze oorlog te beginnen tegen een weerloos volk dat je nochtans geen strobreed in de weg had gelegd.

Je hebt je uitgesloofd om toch maar een reden te vinden om aan een gigantische slachtpartij te beginnen in een buurland. Dat was dan een drogreden want erg veel duidelijkheid kon je niet scheppen.

De ongenadige verwoestingen die inmiddels werden aangericht tarten alle verbeelding en weinigen hadden kunnen vermoeden dat we dit in de eenentwintigste eeuw nog zouden meemaken.

Duizenden mannen, vrouwen en hun kinderen zijn op een gruwelijke wijze vermoord. Steden en dorpen liggen bezaaid met lijken en wij vragen ons inmiddels af waarom je eigen troepen bereid worden gevonden om deze slachtpartij aan te richten.

Ik vraag mij dan af hoe ze dat later thuis aan hun vrouwen en kinderen gaan vertellen.

De geschiedenis leert ons helaas dat één gek volstaat om de hele wereld in brand te steken. Wij zijn blijkbaar wel erg naïef geweest toen we ervan uitgingen dat zoiets definitief tot het verleden zou behoren.

Wat je de laatste jaren hebt uitgericht met landgenoten die het niet met je eens waren, hadden nochtans enkele alarmbellen moeten doen luiden.

Je hebt talloze opposanten in de gevangenis doen belanden en je bent er niet voor teruggeschrokken om er links en rechts eentje te laten vergiftigen.

Ik heb oprecht medelijden met al je landgenoten die verstoken blijven van objectief nieuws en die je blijkbaar eender wat op de mouw kan spelden. Als er hier en daar dan toch enkelen de moed vonden om de straat op te gaan om protest te laten horen, werden ze meteen opgepakt en zodoende de mond gesnoerd. Ik weiger te geloven dat je landgenoten oorlogszuchtige burgers zijn. Ik ben er in tegendeel vast van overtuigd dat een overgrote meerderheid niets liever wil dan in vrede samenleven met de rest van Europa. Maar ik heb veel begrip voor al diegenen die voortdurend gehersenspoeld worden en gewoonweg niet beter weten dat wat hun wordt voorgehouden.

Mijn hart bloedt elke dag als ik de afgrijselijke beelden zie van weerloze mensen die de wanhoop nabij zijn en zich elke dag moeten afvragen waaraan zij dit lot verdiend hebben.

En ik vind maar geen antwoord op de vraag hoe het komt dat één psychopaat in staat is om zoveel onmenselijk onheil aan te richten.

Ik vraag mij af hoe je ’s nachts nog kan slapen in de wetenschap dat je duizenden moorden op je geweten hebt. Maar allicht is het antwoord dat je zelfs niet weet wat een geweten is.

Je zal ongetwijfeld een gitzwarte bladzijde in de geschiedenisboeken worden maar als het van mij afhangt mag een kleine onooglijke voetnoot volstaan. En ik hoop dat je snel zal vergeten worden als deze miserie eindelijk achter de rug is en nadat je je hopelijk zult moeten verantwoord hebben voor je wandaden.

De kans dat je dit briefje te lezen krijgt is onbestaande en dat is wellicht maar goed ook want ik acht je in staat om je gifmengers mijn richting uit te sturen.

Met alle mogelijke verachting,

Kamiel

Bron : "KRAMIEK" nr 4 - april 2022