Landgoed 'de Keukenhof', 230 ha groot met daarop vele bossen, weilanden en ook boerderijen dateert vanaf de 17e eeuw. Het werd in 1641 aangelegd en er werd ook een landhuis op gebouwd, nu nog zeer bekend als 'kasteel de Keukenhof'. In de loop van de jaren is het bewoond geweest door graven. De laatst daar wonende graaf, enige jaren geleden overleden was graaf Lynden. Deze sober levende man, hij was vaak niet anders gekleed dan in een corduroy broek en een donkere trui, heeft jaren op het landgoed gewoond en was bijzonder geliefd bij zijn personeel. In de laatste jaren van zijn leven was hij niet vaak meer aanwezig op de Keukenhof omdat hij zich had teruggetrokken op een buitenplaats aan het riviertje 'de Dommel' in Brabant. Wel bracht hij regelmatig een bezoek aan het kasteel maar dat was meer om zijn personeel te instrueren, niet met de bedoeling er te verblijven. Hierdoor verpauperde van lieverlee het eens zo mooie landgoed. Na de oorlog heeft het kasteel ook nog gediend als tijdelijk opvanghuis voor in woningnood verkerende gezinnen. Dat mede hierdoor wat aanpassingen, zoals toilet, badkamer en was voorzieningen zijn verricht aan het landgoed mag voor een-ieder geen verrassing meer zijn. Na het overlijden van graaf Lynden ging het bezit van het kasteel over naar een nieuw opgerichte stichting met als doel het zwaar verpauperde landgoed, inclusief het kasteel weer nieuw leven in te blazen. Deze stichting werd mede opgericht omdat het een laatste wens van graaf Lynden was, dat na zijn overlijden het landgoed een museum-achtige bestemming zou krijgen. De stichting zet zich hier tenvolle voor in! Wist u dat er in dit kasteel acht badkamers zijn waarvan twee op de begane grond? Niet zozeer bedoeld voor de graaf, maar meer voor de gezinnen aan wie onderdak werd verleend. Nadien zijn deze badkamers echter verfraaid en nu is er een met witte, creme tegeltjes, twee mooie wastafels die voor het oog wat lager zitten dan dat we nu gewend zijn (de mensen waren korter). De andere badkamer is er een met diepe donkerblauwe inrichting, daarbij de vloer belegd met groen/witte tegels en ook is er in de wand een tegel ingemetseld die een soort vogelkooi voorsteld, met een mooie grote boog erin. De gerestaureerde kamers zou een ieder eens moeten bezichtigen; zo is er de 'rode salon', een kamer met een prachtig plafond, versiert met engeltjes, een diep-rood behang en wat meteen bij binnenkomst opviel, een schitterende 'venetiaanse' kroonluchter, welk in de 19e eeuw speciaal uit Venetie hier naar toe is gehaald. Er staat een mooie goudkleurige klok en ook ligt een mooi, dik tapijt op de houten vloer, waarop ook nogeens een mooie ronde tafel staat. Er wordt verteld door onze gids dat dit de kamer is waar vroeger de dames thee dronken, borduurden en of naaiden. Ook werd de kamer gebruikt om muziek te maken. Wanneer we hierna door een smal gangetje heen gaan komen we bij de mannenkamer, bij binnenkomst valt meteen de grote marmeren 'openhaard' op met daarboven een grote spiegel. Met een mooi blauw tapijt op de vloer heeft deze kamer iets plechtigs. Niet zo verwonderlijk dan dat deze zaal, waar vroeger de mannen hun pijp- en of sigaren rookte, tegenwoordig als 'trouwzaal' nog in gebruik is. Het lijkt ons prachtig om in zo'n plechtige kamer het jawoord te mogen uitspreken. Veel is er veranderd de laatste jaren op landgoed 'de Keukenhof en ook op het kasteel. Vrijwilligers hebben er heel veel aan gedaan dit kasteel tot in de puntjes te verzorgen. Zo zijn er vrijwilligers voor de tuin, voor het bos en voor de kwekerij en bij het koetshuis, de stallen, enz. enz. De 230 ha die landgoed 'de Keukenhof' bestrijkt, en daarbij ook de boerderijen zijn daarmee verzekerd van alle aandacht. Laten we vaststellen dat zonder al die vrijwilligers de Keukenhof allang verpauperd zou zijn geweest. Met ingang van mei 2008 wordt het landgoed voor breed publiek opengesteld en er zullen zelfs gidsen zijn die u gaan begeleiden om dit mooie stukje historie in de Bollenstreek te bezichtigen.
Op dinsdag, 25 april 1656 werd door de Heeren Andries van der Walle en Joris Gerstecoren, landmeters van de steden Leyde ende Harlemum, op de hoek van de Cromme Vaert bewesten Lis omtrent een hondt en vijftigh roede besuyden Den Delff, een paal van elzenhout in de grond gestoken. Als eerste baken in het landschap ging deze paal het 'Halfscheyd' markeren van de te maken 'Treck-Vaert' en 'Treck-Wech' tussen de steden Leyde ende Harlemum.
De eerste plannen daarvoor dateerden al uit 1640, maar die liepen op niets uit door tegenwerking van Gouda. De kaasstad was bang dat een deel van het vrachtverkeer met Rotterdam nu over Haarlem, Leiden en Delft zou gaan varen en dat zou wel eens tot lagere tolopbrengsten kunnen leiden. Maar toen in 1655 Gouda zelf met Amsterdam het plan opvatte om een trekvaart tussen die beide steden te realiseren, zagen Leyde en Haerlem hun kans schoon. Na enig gedelibereer over de voorwaarden (uitsluitend personen-, post en klein pakketvervoer) kon het graafwerk, na publicatie van de aanbesteding op 27 februari 1657, in Vogelenzang was men al eerder in september 1656 begonnen i.v.m. de daar aanwezige strandwal, een aanvang nemen. Het werk werd in parcken aanbesteed en men werkte dus op verschillende plaatsen tegelijkertijd. De trekvaart werd bijna dertig kilometer lang, met een diepte van circa anderhalf tot twee meter en een breedte die varieerde tussen de vijftien en twintig meter. Het graven van de vaart was handwerk. Als we daar rekening mee houden, moeten we zeggen dat het graafwerk verbluffend snel voltooid was. Al op donderdag, 1 november 1657 voer de eerste trekschuit van Leiden naar Haarlem.
De trekvaart vindt zijn oorsprong in de uitlopers van het Cager Meer en komt via de Brouwersvaart, Oude Singel en Nieuwe Gracht uit op het Spaarne in Haerlem. Het Leidse deel wordt Haarlemmertrekvaart en het Haarlemse deel aanvankelijk Leidsche trekvaart genoemd. Pas na 1822 sprak men van Leidsevaart. Haarlem en Leiden exploiteerden de trekvaart voor gezamenlijke rekening en die exploitatie bleek zeer lucratief voor beide steden. In het topjaar 1677 maakten 148.397 mensen er gebruik van. De trekvaart bestaat inmiddels 350 jaar.
350 jaar historie aan de leidsevaart
met Rotterdam nu over Haarlem, Leiden en Delft zou gaan varen en dat zou wel eens tot lagere tolopbrengsten kunnen leiden. Maar toen in 1655 Gouda zelf met Amsterdam het plan opvatte om een trekvaart tussen die beide 
steden te realiseren, zagen Leyde en Haerlem hun kans schoon. Na enig gedelibereer over de voorwaarden (uitsluitend personen-, post en klein pakketvervoer) kon het graafwerk, na publicatie van de aanbesteding op 27 februari 1657, in Vogelenzang was men al eerder in september 1656 begonnen i.v.m. de daar aanwezige strandwal, een aanvang nemen. Het werk werd in parcken aanbesteed en men werkte dus op verschillende plaatsen tegelijkertijd. De trekvaart werd bijna dertig kilometer lang, met een diepte van circa anderhalf tot twee meter en een breedte die varieerde tussen de vijftien en twintig meter. Het graven van de vaart was handwerk. Als we daar rekening mee houden, moeten we zeggen dat het graafwerk verbluffend snel voltooid was. Al op donderdag, 1 november 1657 voer de eerste trekschuit van Leiden naar Haarlem. 
