|
Dag
Kun je je dat voorstellen, ik heb over ons poes gereden met mijn electronische rolstoel, doordat ze doof is en mij dus niet meer hoort afkomen, kijk ik altijd goed of ze niet achter mij zit als ik moet achteruit rijden, gewoonlijk zit ze altijd bij mij in de buurt, maar gewoonlijk naast mij of op de vensterbank voor mij, dus ik rijd weg van mijn computer, en kijk eerst links achter mij, niets in de weg, dus ik rijd achteruit en voel dat ik over iets rijid, ik kijk en zie dat pruts, onze poes plots rechtspringt en wegloopt, ik dacht nee dat kan niet, ik heb ons poes overreden, maar blijkbaar heeft ze niets als ze nog kan weglopen, op een ik en een gij, liep ze de trappen af en zat ze in de hof, ze keek nog eens heel beschuldigend om naar mij, ik was wel ongerust, dat ze toch iets zou mankeren.
Ik heb ze dan heel de namiddag niet meer gezien, en dan s'avonds zat ze naast een boom, ik gaf haar eten maar ze moest niets hebben, ik was echt overtuigd dat dit haar laatste dag zou zijn, ze is 19 jaar oud geworden deze maand.
Maar deze morgen stond ze er terug, zonder dat er blijkbaar iets aan de hand was, en al haar eten was op, dus ik was gerust gesteld, ik wist niet dat een poes zoveel kon verdragen, zo'n rolstoel met mij erin weegt toch een beetje, ik ben toch blij dat ik ze niet heb doodgereden..
Groetjes
|
