17/7 De datum van mijn overlijden - Great Miracles Avenue
Lily in VK: Vandaag voel ik me geroepen om iets heel persoonlijks en heel belangrijks met jou en jepubliek te delen. Ik weet niet eens hoe ik hiermee moet beginnen. Kijk, ik was niet van plan om hier met iemand over te praten. Al een hele tijd niet. Maar de laatste tijd voel ik een zwaarte in mijn hart, alsof de Heer me ertoe aanzet het te delen. Maar test alstublieft eerst mijn geest en zoek naar onderscheidingsvermogen.

Ik ben geboren in een klein dorpje, verscholen in de heuvels van Noord-Brittannië. Het is zo'n plek waar de tijd langzaam verstrijkt en mensen nog steeds naar elkaar zwaaien op straat. We hadden niet veel. Geen grote winkels, geen bioscopen, maar we hadden vrede en we hadden God. Dat was genoeg voor ons. Mijn ouders waren allebei Christen. Niet alleen het soort dat met Kerstmis en Pasen naar de kerk gaat, maar ware gelovigen. Mijn vader bad elke ochtend met ons voordat we naar school gingen.

En mijn moeder zong psalmen tijdens het koken. Dat is het soort huis waarin ik ben opgegroeid. Ons werd geleerd dat het leven hier kort is en dat de Hemel ons ware thuis is. Vanaf mijn vijfde wist ik dat Jezus op een dag zou komen en dat alleen heilig levende mensen met Hem mee zouden gaan. Die gedachte liet me nooit meer los. Maar degene die het woord van God echt diep in mij plantte, was mijn grootvader. We noemden hem Pastor Thomas. Maar voor mij was hij gewoon opa.

Hij was niet beroemd of zo, maar in ons dorp kende iedereen hem. Hij was meer dan 40 jaar voorganger in de oude stenen kerk verderop. Een rustige man, altijd met een Bijbel in de ene hand en een wandelstok in de andere. Zijn stem was zacht. Maar als hij het woord van God sprak, droeg het iets in zich wat ik nog steeds niet kan verklaren. Ik was zijn favoriet. Dat weet ik nu. Misschien omdat ik nooit zo van buitenspelen hield. Ik vond het gewoon fijn om bij hem te zitten en naar Bijbelverhalen te luisteren.

Niet de gebruikelijke, maar de diepe verhalen waar mensen niet over praten. Toen hij oud en zwak werd, werd ik degene die voor hem zorgde. Ik gaf hem te eten, hielp hem met baden en las hem de Bijbel voor toen zijn ogen slecht werden. Het was zwaar, maar ik hield van hem. Hij was meer dan een grootvader. Hij was als een profeet in mijn leven. In mei 2013, ongeveer een maand voordat hij overleed, kwam hij op een rustige avond bij me zitten. Het had net geregend. Ik herinner me de geur van natte aarde en hoe de lucht roze kleurde. Hij zat in zijn rolstoel bij het raam en zei: "Lily, ik moet je iets belangrijks vertellen."

Ik dacht dat hij misschien over zijn testament of zoiets wilde praten, maar wat hij me vertelde, zal ik nooit vergeten. Hij zei: "De Heer heeft me de dag laten zien waarop ik zal sterven." Mijn hart sloeg een slag over. Ik zei: "Nee, opa, zeg dat niet. Spreek niet zo. Je gaat nergens heen." Maar hij keek me kalm en vredig aan en glimlachte. Kind, het is goed. Ik ben niet bang. Ik heb het aan de Heer gevraagd. En Hij antwoordde me. Ik was in de war. Maar ik vroeg hem: "Hoe weet je dat?" Wat zei de Heer?" Hoewel ik wist hoe de Heer hem gebruikte om profetieën in de kerk te geven, vond ik deze moeilijk te geloven.

Toen zei hij: "Ik las Psalm 139 en toen ik bij vers 16 kwam, stonden alle dagen die voor mij bestemd waren in Gods boek geschreven, voordat er een dag naar mij kwam." Toen ik daar aankwam, stopte ik. Mijn hart roerde zich. Ik wist dat er iets in stond. Daarom knielde ik die nacht naast mijn bed en bad. Ik zei: "Heer, als al mijn dagen geschreven staan, laat me dan zien wanneer mijn laatste dag zal zijn."

Hij vertelde me dat hij na dat gebed een droom had gehad. In die droom vertelde de Heer hem duidelijk: "Op 10 juni zul je zwak worden. Op de 11e ga je naar het ziekenhuis. En op de 13e, wat een donderdag is, breng Ik je naar huis." Hij keek me in de ogen en zei: "Let op mijn woorden, Lily. Ik verlaat deze wereld op 13 juni 2013. Maar het is geen vloek. Het is een zegen. God heeft een plaats voor me bereid. Ik trilde. Ik zei tegen hem: "Zeg dat niet. Wens jezelf alsjeblieft niet de dood toe." Maar hij zei: "Het is geen wens. Het is geloof."

Ik geloofde het toen niet. Ik dacht eerlijk gezegd dat het gewoon een oude man was die moe was, misschien droomde hij van dingen. Maar geloof je dat alles precies zo gebeurde zoals hij zei? Op 10 juni zei hij dat hij zich zwak voelde, geen pijn, alleen moe. Op de 11e brachten we hem naar het ziekenhuis nadat hij kortademig werd. En op 13 juni 2013, een donderdag, precies zoals hij zei, overleed hij in het ziekenhuis in zijn slaap, rustig en vredig in de nacht. De volgende ochtend werden we gebeld met de mededeling dat mijn opa om 23:55 uur was overleden. Nog maar 5 seconden te gaan tot de volgende dag.

Toen ik dit hoorde, trilde ik de hele dag. Het voelde alsof alles wat er gebeurde een droom was. Toen wist ik dat hij niet zomaar aan het gissen was. God had het hem echt laten zien. En dat veranderde iets in mij. Vanaf die dag geloofde ik dat het mogelijk is om het te weten. Niet door magie, niet door een speciale kracht, maar door gebed en geloof in Gods woord. God is machtig en Hij vervult Zijn belofte, zelfs als het nog maar een paar seconden duurt voordat het te laat is.

Hij vertelde me voordat hij stierf: "Dit is niet alleen voor mij. Iedereen die dicht bij de Heer wandelt en met een oprecht hart vraagt, kan hetzelfde weten." Psalm 139:16 is de sleutel. Ik heb er jarenlang niets mee gedaan. Ik was eerlijk gezegd bang. Maar nu, in de zestig, begon ik te bidden. Ik vastte. Ik nam dat vers, Psalm 139 vers 16. En ik knielde neer, net als mijn opa. Ik zei: "Heer, ik wil niet bang zijn voor de dood. Ik wil voorbereid leven. Als het U behaagt, laat het mij dan ook zien." Ik had geen antwoord. Maar na ongeveer een maand had ik een droom. In die droom liep ik over een rustig pad. Overal was vrede, geen geluid. Toen zag ik een man in het wit. Hij stond voor me en zei: "Je hebt nog 18 jaar. Gebruik ze goed." Toen liep hij weg.

Toen ik wakker werd, huilde ik. Het was geen angst. Het was vrede. Ik voelde dezelfde rust als mijn grootvader. Ik geloof dat God mij dit liet zien, niet omdat ik bijzonder ben, maar omdat ik Zijn woord geloofde en bad. En weet je wat? Dit is niet nieuw. God heeft het reeds eerder gedaan in de Bijbel. In Genesis 15b:15 zei God tegen Abraham dat hij in vrede naar zijn vaderen zou gaan en op hoge leeftijd begraven zou worden. In Deuteronomium 31:14 zei Hij tegen Mozes: "De tijd is nabij dat je moet sterven." En in 2 Koningen 20 zei Jesaja tegen Hizkia dat hij zou sterven.

Maar toen Hizkia bad, voegde God 15 jaar aan zijn leven toe. Dus dit is niets vreemds. Het is geen mysterie dat maar weinigen kennen. Het staat in de Bijbel. Als je gelooft en de Heer zoekt, kan Hij het je laten zien. Maar beproef altijd je geest. Vraag altijd om onderscheidingsvermogen. Ik heb het gedeeld zodat je de kracht van wandelen met God kunt begrijpen. De dood is niet het einde. Maar als je niet goed zit met de Heer, is dat het begin van iets verschrikkelijks. Na de dood komt het oordeel. Dat zegt Hebreeën 9:27.

Veel mensen sterven elke dag zonder te weten waar ze heen gaan. Maar God is barmhartig. Hij roept ons op om ons voor te bereiden, niet om bang te zijn, maar om klaar te zijn. Ik ben niet perfect,maar ik wil nu elke dag leven alsof het mijn laatste is. Ik wil mijn 18 jaar goed gebruiken. Ik smeek je, zoek de Heer zolang er nog tijd is. Vraag Hem om je ziel te redden, je zonden te vergeven en je te helpen heilig te wandelen.

Als Hij ervoor kiest je je dagen te laten zien, wees dankbaar. Als Hij ervoor kiest dat niet te doen, leef dan nog steeds klaar. Dat is alles wat ik wilde zeggen. Joseph, bedankt dat je de tijd neemt om te lezen. Ik bid dat dit je hart raakt zoals het het mijne raakte. Moge de Heer je bewaren. Amen.

Noot Claudia: Voor mensen die depressief zijn, is dit geen aanrader. Ook voor sensitieve mensen is het geen aanrader. Het is niet de bedoeling er telkens aan te denken als een doemgedachte. Het is bedoeld als hulpmiddel voor de standvastige ware gelovigen te helpen nog heiliger te worden en goed gebruik te maken van hun gegeven tijd.