OLVrouw van onbevlekte zuiverheid in Litmanová krijgt nihil obstat van het Vaticaan

Het kleine dorpje ligt Litmanová in het noordoosten van Slowakije, vlakbij de Poolse grens. (zie de rode kring op de kaart, aan de grens met Polen)

In de beginjaren wijdden de lokale bewoners zich, vanwege de schaarse natuurlijke hulpbronnen, voornamelijk aan landbouw en veeteelt om in hun levensonderhoud te voorzien. Velen van hen worstelden echter met ontberingen en verlieten het dorp om naar verre oorden te trekken, waar ze vaak als arme kopersmid werkten.

Net als andere regio's in Oost-Europa heeft Slowakije een lange periode van communistisch regime doorgemaakt, hoewel dat de bevolking er niet van weerhield hun traditionele katholieke geloof te behouden.

Ondanks alle moeilijkheden, met name de religieuze vervolgingen door het communistische regime, bleef de bevolking trouw aan haar devotie voor de Heilige Maagd Maria. Met de val van het communisme scheidde Slowakije zich af van Tsjecho-Slowakije en werd op 1 januari 1993 een onafhankelijke staat. Op 15 september viert het zijn beschermheilige – OLVrouw van Zeven Smarten – met zeven zwaarden die haar hart doorboren.

Maria, die de op handen zijnde en ingrijpende politieke en sociale veranderingen voorspelde, verscheen op 5 augustus 1990 om niet alleen de bevolking van het opkomende Slowakije, maar ook de hele wereld, te waarschuwen voor Gods zorg voor de onverschilligheid waarmee de mensheid door haar aardse leven dwaalt, verstoken van het gevoel van ware liefde.

Het begin van de verschijningen:

Zondag 5 augustus 1990

Die dag vertrokken Ivetka Korčákova en Katka Češelková om 7 uur 's ochtends naar de heuvel Zvir, waar Ivetka's ouders een zomerhut hadden. Mikuláš, Katka's broertje, ging met hen mee.

De kinderen speelden de hele dag en zouden terugkomen voor de mis van 17.00 uur. Ze besloten echter niet te gaan. Volgens Ivetka waren de gezinnen puur christelijk van traditie. Ze zegt dat ze als kind dacht dat ze niet meer naar de kerk zou gaan als ze ouder werd, omdat het voor haar geen zin had om naar de mis te gaan en een heel ander leven te leiden.

Tegen de schemering, rond 18.00 uur, begonnen ze hun spullen in te pakken om naar huis te gaan. Toen hoorden ze lawaai en vreemde stemmen uit het bos komen en dachten ze dat er iemand aankwam. Ze deden de deur op slot en wachtten, bezorgd, meer dan een half uur in stilte. Miťko stelde toen voor om te bidden. Hij had van de priester in de catechismusles geleerd dat je moet bidden als je bang bent.

Dus begonnen ze te bidden. Ze baden drie keer het Onze Vader, Wees Gegroet en Eer aan de Vader, en een "Gouden" Onze Vader (een dialoog tussen de Maagd Maria en haar Zoon, gebruikt in de Oosters-Katholieke Kerk).

Toen bad Ivetka spontaan: "Maria, onze Moeder, verberg ons onder uw mantel." Zo herinnert Ivetka zich de gebeurtenissen van die dag:

“Ik had nog nooit zo intens gebeden. We zeiden elk gebed dat we kenden en we voelden een sterk verlangen om de Maagd Maria om hulp te vragen. Het was een heel bijzondere ervaring voor me, want tot dan toe had ik geen enkele band met de Maagd Maria en had ik nog nooit zoiets gevoeld.

Ondertussen verstomden de stemmen en konden we de zon zien ondergaan vanuit een klein raampje. Het was zo vreemd dat ik goed moest kijken, want ik zag een vrouw van buitengewone schoonheid. Ik dacht niet dat het de Maagd Maria was, maar ze was heel mooi en het eerste waar ik aan dacht was haar ‘mama’ te noemen.

Alles was stil en ik voelde me heel veilig. Aanvankelijk wilde ik niets tegen Katka zeggen, omdat ik bang was dat ze zou denken dat ik gek was en me zou uitlachen. Dus wachtte ik tot ze iets zei. En ze vroeg me: ‘Ivetka, heb je iets gezien?’ ‘Ja! En jij?’ – vroeg ik. We vertelden elkaar wat we net hadden gezien en gevoeld. We beseften dat we hadden hetzelfde meegemaakt, dus we concludeerden dat we het ons niet hadden kunnen voorstellen – en dat het echt was. Toen kwam de Maagd Maria naar ons toe en ging op de bank zitten. Ze zei niets, maar diep van binnen voelde ik dat ze voor me bad. Veel pelgrims vragen me waarom we niets tegen haar zeiden, en ik zeg altijd dat de sfeer zo intens was dat woorden niet nodig waren, omdat ze de vrede alleen maar zouden verstoren. Ik probeer dit uit te leggen aan de hand van een voorbeeld van twee verliefde mensen die geen woorden nodig hebben om het elkaar te vertellen.

Daar en toen zei ik tegen Katka dat we ons moesten bekeren en ons leven moesten veranderen. We moesten gaan biechten en naar de kerk gaan, we moesten goed zijn voor onze ouders zodat ze nooit meer boos op ons zouden zijn, we zouden nooit meer fruit van onze buren stelen en we moesten het beter doen in het dagelijks leven. We namen het heel serieus en het was heel mooi om te zien dat de aanwezigheid van Maria alleen al genoeg was om dit verlangen te voelen om ons leven te veranderen.

Dus vroeg ik haar, uit de grond van mijn hart: 'Wilt u ons alstublieft vergezellen?' 'Naar het dorp?' (Het was ongeveer 4 km van de hut naar het dorp en het was al donker). De Maagd Maria verhoorde mijn stille gebed, dat ik alleen in de diepten van mijn hart had uitgesproken, en vergezelde ons naar het dorp. Er staat een kruis bij de ingang van het dorp. Daar knielde ze neer, maakte een kruisteken, deed toen een paar stappen achteruit en verdween.

Toen ik thuiskwam, vertelde ik mijn moeder meteen dat ik een mooie vrouw had gezien met een parelketting in haar handen (ik wist toen nog niet dat het een rozenkrans was), maar ze geloofde me niet. Ze dacht dat angst me dingen liet fantaseren. De volgende dag verspreidde het nieuws zich door het hele dorp en de twee meisjes gingen naar de parochiepriester om hem alles te vertellen wat er gebeurd was. Maar ook hij geloofde hen niet en verbood hen erover te praten. Hij zei dat ze geen grapjes moesten maken over zulke ernstige dingen. Als ze het inderdaad verzonnen, zou God hen streng straffen.

In de vijf jaar die volgden, verscheen de Maagd Maria tientallen keren aan de twee oudste meisjes, Ivetka en Katka. Miťko zag het licht alleen op de eerste dag, in de hut. Omdat Miťko niet aanwezig was tijdens de daaropvolgende verschijningen, wordt hij nauwelijks genoemd. De Maagd Maria verscheen meestal gekleed in een wit gewaad met een blauwe mantel en blauwe sjerp, hoewel ze soms een gouden gewaad in paars en zwart droeg. Ze hield een rozenkrans en een gouden kroon in haar hand. Ze vroeg hen om elke dag minstens drie mysteries van de Rozenkrans te bidden. Volgens Ivetka zei de Maagd Maria dat de Rozenkrans zeer krachtig was in de strijd tegen boze geesten.

Eerst verscheen de H. Maagd Maria meerdere keren per maand aan hen, vooral op zondagen en belangrijke feestdagen. Vanaf 3/3/1991 verscheen de Maagd Maria alleen nog op zondagen, na de eerste vrijdag van de maand. De Maagd wees hen ook naar een bron op 100 meter afstand en raadde hen aan daaruit te drinken. Op de eerste verjaardag van de verschijningen, op 4/8/1991, gingen meer dan een miljoen mensen er op bedevaart, wat veel is voor een land met 5 miljoen inwoners. In de zomer van 1991 startte de Katholieke hiërarchie van de Byzantijnse ritus een officieel onderzoek naar de feiten en nam pastorale zorg op zich voor de mensen die in Litmanová aankwamen. De laatste verschijning vond plaats in augustus 1995, meer dan 20 jaar geleden, maar pelgrims blijven erheen gaan op de eerste zondag van de maand na de eerste vrijdag. Duizenden mensen blijven op bedevaart gaan en nemen deel aan de viering van de Heilige Mis, vooral op de eerste zondag in augustus. In een kalme en vredige sfeer, dankzij de rust van de plaats, staan er lange rijen te wachten voor een biecht. In augustus In 1995 bracht Ivetka voor honderdduizend pelgrims de laatste boodschap van de Maagd Maria over: "Mijn lieve kinderen, dit is de laatste openbaring. Ik hou van jullie en dank jullie voor alles wat jullie hier voor mij hebben gedaan. Mijn lieve kinderen, het was mijn bedoeling dat dit zou gebeuren, dat jullie zouden ontwaken uit jullie lege dromen en dat jullie zouden begrijpen dat jullie bekering nodig hebben. Alstublieft. Alstublieft. Ik zal altijd aanwezig zijn op deze berg. Denk aan mijn boodschappen. En blijf in mijn hart in deze tijden. Jullie moeten waakzamer en eenvoudiger zijn, zoals kinderen, volledig open voor God. Denk aan mijn woorden. Ik hou van jullie en ik wacht op jullie in de Hemel." Toen de mensen deze woorden hoorden, huilden ze.

Greep uit de boodschappen:

Maria 19/11/1990: Ik ben de Onbevlekte Zuiverheid, maar ook de Koningin van de Heilige Rozenkrans.

Een gebed dat voortkomt uit een zuiver en oprecht hart is een krachtig wapen waarmee alles bereikt kan worden. Sommige mensen zien God als een rechter. Maar ze vergissen zich, want hij is de goede en barmhartige Vader van hemel en aarde.

Maria: 5/12/1993: Laat Jezus je bevrijden. Laat Jezus je bevrijden. En laat je Vijand je vrijheid, waarvoor Jezus zoveel bloed heeft vergoten, niet beperken. De vrije ziel is de ziel van een kind.

7/8/1994: Onze Lieve Vrouw, vol genade, presenteert zichzelf als gelukkig: “Ik ben gelukkig.” Ze herhaalt dit ook als een uitnodiging om de ware weg naar geluk te ontdekken, die begint met de erkenning onvoorwaardelijk geliefd te zijn:

Ik hou van je zoals je bent. [...] Ik hou van je! Ik hou van je! Ik wil dat je gelukkig bent, maar deze wereld zal je nooit gelukkig maken.

De oproepen in verschillende boodschappen zijn bedoeld om mensen te bemoedigen door te laten zien dat de weg van het Evangelie niet ingewikkeld is. Het maakt het leven juist eenvoudiger, zoals wanneer Christus ons in de stilte van ons hart weer tot leven wekt en ons bestaan vereenvoudigt:

5/6/1994: Ik wil jullie, als jullie Moeder, vragen om eenvoudig te gaan leven, eenvoudig te denken en eenvoudig te handelen. Zoek de stilte op, zodat de Geest van Christus opnieuw in jullie geboren kan worden.

8/3/1992: Hij wil altijd dat jullie eenvoudiger zijn.

Toch mag deze eenvoud niet verward worden met oppervlakkigheid, want de eenvoud van de weg van het Evangelie leidt ons naar de diepten van het leven en naar de onuitputtelijke rijkdom van de goddelijke liefde:

4/6/1995: Lieve kinderen, jullie ervaren de dingen heel oppervlakkig; Juist omdat je niet de diepte ingaat, kun je geen vrede en vreugde voelen.

Door onze vreugde en vrede in de Heer te vinden, worden we “vrede” voor anderen:

9/7/1995: Moge je vrede worden, zodat je dan vrede kunt verspreiden.

Deze oproep tot waar geluk – die voortkomt uit het besef dat we door God bemind worden – komt terug als middel tot evangelisatie:

10/9/1994: Wees gelukkig omdat God van je houdt en je heel belangrijk voor Hem bent, en geef deze vreugde door aan anderen, zodat ook zij door jouw vreugde kunnen geloven dat God van ons houdt.

De zin “je bent heel belangrijk voor Hem” helpt te begrijpen hoe het licht van Gods liefde ons in staat stelt onze waardigheid te herkennen.

9/7/1995: Wanneer ik naar jullie kijk, zie ik God in ieder van jullie. Je bent een grote weerspiegeling van God

De oproep om Gods liefde te aanvaarden is constant:

8/8/1993: Verzet je nooit tegen de genade van je Heer, die je zeer liefheeft.

5/12/1993: Laat Jezus je bevrijden. En laat je Vijand je vrijheid, waarvoor Jezus zoveel bloed heeft vergoten, niet beperken. De vrije ziel is de ziel van een kind.

Dit impliceert ook een oproep om ons volledig in te zetten voor het pad van het beantwoorden aan het initiatief van de Heer. Ten eerste moeten we de liefde van de Heer vrijwillig aanvaarden:

8/8/1993: Aanvaard de genaden die vandaag voor u zijn bereid.

Vervolgens moeten we een transformatieproces ingaan:

5/9/1993: In de naam van onze heilige God vraag ik u: verander uw leven, geef uw oude leven aan mijn hart en begin te leren van mijn Zoon. Uiteindelijk gaat het erom Christus na te volgen, die zichzelf uit liefde geeft:

18/11/1990: Jezus heeft zichzelf opgeofferd voor de mensen, waarom offeren mensen zich niet op zoals Jezus zoveel jaren geleden deed?. Mensen hebben zoveel dingen, wat ze maar willen, en ze zouden elkaar doden alleen maar om meer van die materiële dingen te hebben. Jezus zelf heeft ons geleerd dat we elkaar moeten liefhebben en elkaar moeten vergeven.

Liefde voor onze broeders en zusters wordt de ultieme uiting van onze reactie en vervulling:

5/2/1995: Ik verheug me enorm over elk van jullie offers die jullie uit liefde voor anderen hebben gebracht [...] De missie van ieder van jullie is om lief te hebben, want het leven is daarvoor gemaakt en alleen liefde zal jullie leven volheid kunnen geven.

OLVrouw vroeg om gebeden te worden tot de Rozenkrans, gewijd aan de Maagd Maria onder de naam van Onbevlekte Zuiverheid, om te bidden voor vrede en de bekering van zondaars. Ze vroeg ook om te vasten en offers te brengen.

OLVrouw moedigde hen ook aan om sacramentaliën en medailles te gebruiken tegen de duivel.

Boodschappen die het Vaticaan niet als aanvaardbaar beschouwt:

24/2/1991: een specifiek persoon mogelijk niet vergeven kan worden of dat bijna alle mensen in een bepaald deel van de wereld veroordeeld zijn

Noot Claudia: zonden tegen de H. Geest kunnen niet vergeven worden wegens hun aard en de andere mensen in een bepaald deel van de wereld kan de islam zijn, die Jezus niet accepteert als Heer en Redder.

2/12/1990: de oorzaak van alle ziekte zonde is

Noot Claudia: dit is waar in zoverre de personen nog moeten boete doen voor hun zonden. Natuurlijk is dit niet voor iedereen: het kan zijn dat God offers vraagt voor zondaars te redden.